Czym jest schizofrenia?
Schizofrenia jest chroniczną chorobą psychiczną, która dotyka:
- emocje
- umiejętność racjonalnego i jasnego myślenia
- umiejętność interakcji i relacje z innymi
Według National Alliance on Mental Illness (NAMI), schizofrenia dotyka około 1 procenta Amerykanów. Zazwyczaj zdiagnozowana jest w późnym wieku dojrzewania lub na początku lat 20. u mężczyzn i pod koniec lat 20 lub na początku lat 30. u kobiet.
Epizody choroby mogą przychodzić i odchodzić, podobnie jak choroba w remisji. Kiedy jest okres "aktywny", osoba może doświadczyć:
- halucynacje
- złudzenia
- kłopotliwe myślenie i koncentracja
- płaski afekt
Aktualny status DSM-5
Kilka zaburzeń miało zmiany diagnostyczne, które zostały wprowadzone w nowym "Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych, wydanie 5", w tym schizofrenii. W przeszłości tylko osoba musiała mieć jeden z objawów, które należy zdiagnozować. Teraz osoba musi mieć co najmniej dwa objawy.
DSM-5 pozbył się także podtypów jako odrębnych kategorii diagnostycznych, w oparciu o objaw prezentujący. Okazało się, że nie jest to pomocne, ponieważ wiele podtypów nakładało się na siebie i uważano, że obniżają one trafność diagnostyczną, jak podaje American Psychiatric Association.
Zamiast tego, te podtypy są teraz specyfikatorami dla nadrzędnej diagnozy, aby dostarczyć więcej szczegółów dla klinicysty.
Podtypy schizofrenii
Chociaż podtypy te już nie istnieją jako osobne zaburzenia kliniczne, nadal mogą być przydatne jako dane identyfikacyjne i do planowania leczenia. Istnieje pięć klasycznych podtypów:
- paranoidalny
- hebefreniczny
- niezróżnicowany
- pozostały
- katatoniczny
Schizofrenia paranoidalna
Schizofrenia paranoidalna była najczęstszą postacią schizofrenii. W 2013 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne ustaliło, że paranoja jest pozytywnym objawem tego schorzenia, więc schizofrenia paranoidalna nie była odrębnym stanem. Dlatego właśnie została zmieniona na schizofrenię.
Mimo to opis podtypu jest wciąż używany ze względu na jego powszechność. Objawy obejmują:
- złudzenia
- halucynacje
- dezorganizacja mowy (słowo sałatka, echolalia)
- problemy z koncentracją
- zaburzenia behawioralne (kontrola impulsów, labilność emocjonalna)
- płaski afekt
Czy wiedziałeś?Sałatka słowo jest objawem słownym, w którym losowe słowa są łączone w logiczną kolejność.
Hebefreniczna / niezorganizowana schizofrenia
Hebefreniczna lub niezorganizowana schizofrenia nadal jest uznawana przez Międzynarodową Statystyczną Klasyfikację Chorób i Pokrewnych Problemów Zdrowotnych (ICD-10), chociaż została usunięta z DSM-5.
W tej odmianie schizofrenii pacjent nie ma halucynacji ani urojeń. Zamiast tego doświadczają niezorganizowanego zachowania i mowy. Może to obejmować:
- płaski afekt
- zaburzenia mowy
- dezorganizacja myślenia
- niewłaściwe emocje lub reakcje na twarz
- kłopoty z codziennymi czynnościami
Niezróżnicowana schizofrenia
Niezróżnicowana schizofrenia była terminem używanym do opisania, kiedy osoba wykazywała zachowania, które miały zastosowanie do więcej niż jednego rodzaju schizofrenii. Na przykład osoba, która zachowywała się katatonicznie, ale również miała urojenia lub halucynacje, z sałatką ze słowami, mogła mieć zdiagnozowaną niezróżnicowaną schizofrenię.
Dzięki nowym kryteriom diagnostycznym oznacza to jedynie klinicystę, że występują różne objawy.
Pozostała schizofrenia
Ten "podtyp" jest nieco trudny. Jest stosowany, gdy dana osoba ma wcześniej rozpoznaną schizofrenię, ale nie ma już wyraźnych objawów tego zaburzenia. Objawy ogólnie zmniejszyły intensywność.
Pozostała schizofrenia zazwyczaj zawiera więcej "negatywnych" objawów, takich jak:
- spłaszczony afekt
- trudności psychoruchowe
- zwolnił mowę
- niewłaściwa higiena
Wiele osób ze schizofrenią przechodzi okresy, w których ich objawy woskują i zanikają, a ich częstotliwość i intensywność są różne. Dlatego ta nazwa jest już rzadko używana.
Katatoniczna schizofrenia
Chociaż schizofrenia katatoniczna była podtypem w poprzedniej edycji DSM, w przeszłości twierdzono, że katatonia powinna być raczej specyfikatorem. Dzieje się tak, ponieważ występuje w różnych stanach psychicznych i ogólnych stanach medycznych.
Generalnie przedstawia się jako nieruchomość, ale może również wyglądać jak:
- naśladowanie zachowania
- niemota
- stan osłupiały
Schizofrenia wieku dziecięcego
Schizofrenia wieku dziecięcego nie jest podtypem, ale raczej odnosi się do czasu diagnozy. Rozpoznanie u dzieci jest dość rzadkie.
Kiedy to nastąpi, może być ciężkie. Schizofrenia o wczesnym początku występuje zwykle pomiędzy 13 a 18 rokiem życia. Rozpoznanie w wieku poniżej 13 lat uważa się za bardzo wczesne i jest niezwykle rzadkie.
Objawy u bardzo małych dzieci są podobne do zaburzeń rozwojowych, takich jak autyzm i zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Objawy te mogą obejmować:
- opóźnienia językowe
- późne lub niezwykłe czołganie się lub chodzenie
- nieprawidłowe ruchy motoryczne
Ważne jest, aby wykluczyć problemy rozwojowe podczas rozważania diagnozy schizofrenii o bardzo wczesnym początku.
Objawy u starszych dzieci i nastolatków obejmują:
- wycofanie społeczne
- zakłócenia snu
- zaburzenia wydajności szkolnej
- drażliwość
- dziwne zachowanie
- Stosowanie substancji
Młodsi są mniej skłonni do złudzeń, ale częściej mają halucynacje. W miarę starzenia się nastolatków zwykle pojawiają się bardziej typowe objawy schizofrenii, takie jak te u dorosłych.
Ważne jest, aby kompetentny profesjonalista stworzył diagnozę schizofrenii dziecięcej, ponieważ jest tak rzadki.Ważne jest, aby wykluczyć wszelkie inne warunki, w tym używanie substancji lub kwestię związaną z medycyną organiczną.
Leczeniem powinien kierować psychiatra dziecięcy z doświadczeniem w schizofrenii dziecięcej. Zazwyczaj obejmuje to kombinację zabiegów takich jak:
- leki
- terapie
- trening umiejętności
- hospitalizacja, jeśli to konieczne
Warunki związane ze schizofrenią
Zaburzenia schizoafektywne
Schizoafektywne zaburzenie jest odrębnym i innym schorzeniem niż schizofrenia, ale czasami jest z nim łączone. Zaburzenie to ma elementy zarówno schizofrenii, jak i zaburzeń nastroju.
Psychoza - która wiąże się z utratą kontaktu z rzeczywistością - jest często składnikiem. Zaburzenia nastroju mogą obejmować albo manię albo depresję.
Schizoafektywne zaburzenie jest dalej klasyfikowane na podtypy w oparciu o to, czy dana osoba ma tylko epizody depresyjne, czy też mają one epizody maniakalne z depresją lub bez niej. Objawy mogą obejmować:
- myśli paranoidalne
- urojenia lub halucynacje
- problemy z koncentracją
- depresja
- nadaktywność lub maniak
- zła higiena osobista
- zaburzenie apetytu
- zakłócenia snu
- wycofanie społeczne
- zdezorganizowane myślenie lub zachowanie
Diagnozę zwykle przeprowadza się za pomocą dokładnego badania fizykalnego, wywiadu i oceny psychiatrycznej. Ważne jest, aby wykluczyć wszelkie choroby lub inne choroby psychiczne, takie jak choroba dwubiegunowa. Zabiegi obejmują:
- leki
- terapia grupowa lub indywidualna
- praktyczne szkolenie z umiejętności życiowych
Inne powiązane warunki
Do innych powiązanych schizofrenii należą:
- zaburzenia urojeniowe
- krótkie zaburzenie psychotyczne
- zaburzenie schizofrenii
Możesz także doświadczyć psychozy z szeregiem schorzeń.
Na wynos
Schizofrenia jest złożonym stanem. Nie wszyscy zdiagnozowani będą mieć dokładnie takie same objawy lub prezentację.
Mimo że podtypy nie są już diagnozowane, nadal są używane jako dane pomocnicze w planowaniu leczenia klinicznego. Zrozumienie informacji na temat podtypów i ogólnie schizofrenii może również pomóc w radzeniu sobie z chorobą.
Dzięki dokładnej diagnozie Twój zespół medyczny może stworzyć i wdrożyć specjalistyczny plan leczenia.
