Czy gonty są zaraźliwe?
Półpasiec to stan spowodowany wirusem ospy wietrznej-półpaśca - tym samym wirusem, który powoduje ospę wietrzną. Sam półpasiec nie jest zakaźny. Nie możesz rozdzielić tego stanu na inną osobę. Jednak wirus ospy wietrznej-półpaśca jest zakaźnych, a jeśli masz półpasiec, możesz rozprzestrzenić wirusa na inną osobę, co może spowodować rozwój ospy wietrznej.
Wirus ospy wietrznej i półpaśca pozostanie w tkance nerwowej tej osoby do końca życia. Przez większość tego czasu wirus pozostaje w stanie nieaktywnym. Ale jeśli układ odpornościowy danej osoby nie może zawierać wirusa, wirus może następnie aktywować się ponownie po latach. Może to spowodować rozwój półpaśca.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na temat półpaśca i jak zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa ospy wietrznej-półpaśca.
Jak rozprzestrzenia się półpasiec
Osoba z półpasiec może zazwyczaj przenosić wirus ospy wietrznej-półpaśca na kogoś, kto nigdy nie chorował na ospę wietrzną. Dzieje się tak dlatego, że jeśli osoba choruje na ospę wietrzną, zwykle ma przeciwciała przeciwko wirusowi w ciele.
Półpasiec powoduje otwarte, sączące się pęcherze, a wirus ospy wietrznej-półpaśca może rozprzestrzeniać się poprzez kontakt z nieporuszonymi pęcherzami gontowymi. Jeśli nie chorowałeś na ospę wietrzną, możesz spowodować, że wirus ospy wietrznej-półpaśca będzie kontaktował się z pęcherzami ciąż u kogoś innego. To może prowadzić do ospy wietrznej.
Wirus nie rozprzestrzenia się po tym, jak pęcherze uformowały skorupę. Po parchowaniu pęcherze nie są już zaraźliwe. Wirus również nie rozprzestrzenia się, gdy pęcherze są dobrze pokryte.
Nie można uzyskać półpasiec przez kontakt ze śliną lub wydzieliną nosową kogoś, kto ma półpasiec, z wyjątkiem rzadkich przypadków. Oznacza to, że zwykle nie można uzyskać półpasiec, jeśli ktoś kaszle lub kicha na ciebie.
Kto może uzyskać półpasiec
Każdy, kto chorował na ospę wietrzną może rozwinąć półpasiec. To dlatego, że wirus, który jest już w swoim ciele, może reagować. Osób w każdym wieku może go dostać, ale najczęściej u ludzi, którzy są w latach 60. i 70..
Półpasiec jest powszechny. Połowa z amerykańskiej populacji będzie wykazywać oznaki choroby do czasu ukończenia 80 lat.
Wirus ma tendencję do reaktywacji, gdy twój układ odpornościowy jest słabszy niż normalnie. Nie jest niczym niezwykłym, aby uzyskać półpasiec, gdy jesteś już chory lub zestresowany.
Objawy półpaśca
Wczesne objawy półpaśca mogą obejmować bóle głowy, gorączkę i dreszcze. Jednak najbardziej zauważalnymi objawami są pęcherze i ból.
Pęcherze
Zewnętrzne objawy półpaśca wyglądają bardzo podobnie do ospy wietrznej. Obie choroby mają podwyższone pęcherze, które otwierają się, wydzielają płyn i skorupę.
Ale w przeciwieństwie do wysypki ospy wietrznej, które mogą wystąpić na różnych częściach ciała, półpasiec zwykle wpływa na jedną część ciała. Gęste pęcherze są najbardziej rozpowszechnione na tułowiu, gdzie owijają się wokół talii po jednej stronie ciała. W rzeczywistości słowo "półpasiec" pochodzi od łacińskiego słowa "pas". Wysypka półpaśca może również pojawić się po jednej stronie twarzy. Jeśli tak się stanie, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Ból
Półpasiec przemieszcza się wzdłuż ścieżki nerwowej, powodując ból i dziwne odczucia. Twoja skóra może poczuć mrowienie lub uczucie, jakby płonęło, zanim pojawią się pęcherze. Swędzenie i wrażliwość na dotyk są również objawami półpaśca.
Ból półpaśca jest różny i może być trudny do leczenia bez recepty. Twój lekarz może przepisać leki przeciwdepresyjne lub steroidy. Te dwa rodzaje leków mogą skutecznie uśmierzyć ból nerwów u niektórych osób.
Perspektywy dla osób, które mają półpasiec
Większość osób cierpiących na półpasiec odczuwa ból i dyskomfort przez krótki czas, a następnie w pełni odzyskuje zdrowie. Ludzie zwykle mają tylko jeden epizod półpaśca w swoim życiu.
Gnicie płonące są tymczasowe. Zwykle ustępują w ciągu miesiąca. Mogą jednak mieć trwały wpływ na twoje zdrowie i samopoczucie.
Ból nerwowy półpaśca może utrzymywać się, w niektórych przypadkach trwający tygodnie lub nawet miesiące. Ogólnie rzecz biorąc, ból półpaśca jest bardziej trwały i długotrwały u osób starszych. Młodsi ludzie zwykle nie wykazują oznak choroby, gdy pęcherze się oczyściły.
Postępy medyczne, w tym szczepionki na ospę wietrzną i półpaśca, oznaczają, że w przyszłości mniej ospie wietrznej i półpasiec.
Jak uniknąć rozprzestrzeniania półpasiec
Zwykle prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa ospy wietrznej półpaśca na półpasiec jest mniejsze niż w przypadku ospy wietrznej. Można jednak rozprzestrzeniać wirus ospy wietrznej-półpaśca od momentu wystąpienia objawów, aż wysypka i pęcherze zaczną się wysychać.
Jeśli masz półpasiec i jesteś w inny sposób zdrowy, możesz nadal wychodzić publicznie lub pracować. Ale pamiętaj, aby postępować zgodnie z tymi wskazówkami:
Utrzymuj wysypkę gontową czystą i zakryta. Może to zapobiec kontaktowi innych osób z twoimi pęcherzami.
Często myj ręce. Staraj się również nie dotykać pęcherzy.
Unikaj bycia w pobliżu kobiet w ciąży. Wirus herpes-zoster może powodować poważne zagrożenie dla zdrowia u kobiet w ciąży i ich dzieci. Ryzyko obejmuje zapalenie płuc i wady wrodzone. Jeśli zdajesz sobie sprawę, że naraziłeś się kobiecie w ciąży, powiadom ją od razu, aby mogła skontaktować się ze swoim OB / GYN w celu uzyskania zaleceń. Zachowaj szczególną ostrożność, aby unikać kobiet w ciąży, które nie miały na to ospy wietrznej lub szczepionki.
Unikaj innych zagrożonych osób. Trzymaj się z daleka od wcześniaków, noworodków z niską masą urodzeniową i dzieci, które nie miały jeszcze ospy wietrznej lub jej szczepionki. Unikaj także osób ze słabym układem odpornościowym. Należą do nich osoby zakażone HIV, biorcy przeszczepów narządów oraz osoby przyjmujące leki immunosupresyjne lub mające chemioterapię.
Szczepionka półpasiec
Szczepionka gonty różni się od szczepionki przeciwko ospie wietrznej.Zmniejsza to ryzyko zachorowania na półpasiec i związany z nim szeroki ból nerwowy.
Dorośli w wieku powyżej 60 lat powinni rozważyć uzyskanie szczepionki półpaśca. Aby dowiedzieć się, czy jesteś kandydatem na szczepionkę półpaśca, porozmawiaj ze swoim lekarzem.
