Łuszczyca jest chorobą widoczną, ale ma wiele niewidocznych czynników, w tym depresję i lęk. Miałem łuszczycę odkąd skończyłem 10 lat i pamiętam doświadczanie wyścigowych myśli, spoconych pach, drażliwości i dyskomfortu.
Dopiero gdy dorosłem, zdałem sobie sprawę, że mam do czynienia z niepokojem. Jako nastolatka myślałem, że te niezidentyfikowane uczucia są czymś, co wiąże się z łuszczycą. Miałem niską samoocenę i nie zdawałem sobie sprawy, że istnieje prawdziwe imię tego, czego doświadczam. Te uczucia były najwyższe, gdy nosiłem ubrania, które odsłoniły moją skórę i pokazywały moją łuszczycę.
Oto dwa ważne momenty w moim życiu, z których każdy nauczył mnie lekcji, jak radzić sobie z moim lękiem i łuszczycą.
Wycieczka do spa
Kilka lat temu stałem się przytłaczająco zestresowany. Znajomy powiedział mi o uzdrowisku w Gruzji, które pozostawało otwarte przez 24 godziny. Była strona dla mężczyzn i strona dla kobiet, a wszyscy chodzili bez celu w swoich ubraniach urodzinowych, podziwiając różne usługi.
W tamtym czasie byłem pokryty łuszczycą, ale byłem w pewnym momencie w moim życiu, w którym czułem, że potrafię sobie poradzić z spojrzeniami i komentarzami. Spa było około godziny drogi od mojego domu. Kiedy pojechałem tam i zbliżyłem się, mój niepokój uderzył. Zacząłem myśleć o tym, co ludzie o mnie sądzą, jak niewygodnie ich spojrzenia sprawią, że będę się czuć i jak będą mnie traktować, kiedy zobaczą moją skórę.
Podjechałem do zakładu, zaparkowałem i zalałem się łzami. "W co się wpakowałem?" Pomyślałem. Wysiadłem z samochodu, podszedłem do biura obsługi klienta i zapytałem kobietę przy kasie, czy znają łuszczycę. Powiedziała tak. Mimo wszystko nie było to dla mnie wystarczające. Powiedziałem jej, że zaraz wrócę, poszedłem do samochodu, zawołałem i pojechałem do domu. Nigdy nie wróciłem.
Widowisko
Co roku odbywa się doroczne letnie wydarzenie w moim rodzinnym mieście Michigan, zwane Belleville National Strawberry Festival. Ludzie przyjeżdżają z całego stanu, aby wziąć udział w imprezie w stylu karnawałowym. Jedną z głównych atrakcji jest konkurs, w którym dziewczęta w wieku od 12 do 16 lat rywalizują o koronę.
Są cztery kategorie, w których ocenia się dziewczęta: taniec, talent, modelowanie i wywiad. Część modelująca polega na noszeniu wieczorowej sukni. Nie wiem, co mnie opętało, by wejść do tego konkursu, ale zrobiłem to. W tym czasie 90 procent mojego ciała pokryło się łuszczycą. Ale nie rozmawiałem o tym i nikogo nie pokazałem. Pomyślałem, że będę się martwić o noszenie sukienki, kiedy nadejdzie czas.
Wszystko w tym konkursie wywołało we mnie niepokój. Kiedy musiałem iść na zakupy do sukienki, miałem atak paniki w sklepie i zacząłem płakać. Kiedy nadszedł czas na próbę ubrań, zepsułem się płacząc, bojąc się tego, co pomyślą ci wokół mnie. Około miesiąca lub dwóch na próby, podjąłem decyzję o zakończeniu konkursu, ponieważ myśl o pokazaniu mojej skóry stała się zbyt duża.
Ale wtedy moja babcia zasugerowała użycie makijażu ciała, aby uczynić mnie bardziej komfortowym. Kontynuowałem konkurs, użyłem makijażu ciała i zgadnij co? Wygrałem! To był jeden z najbardziej ekscytujących momentów i osiągnięć mojego dotychczasowego życia.
Chociaż zmagałem się z moim niepokojem w tych dwóch konkretnych momentach, nauczyłem się radzić sobie z tym. Oto trzy wskazówki, które pomogły mi, a także mogą pomóc:
- Myśl z wyprzedzeniem. Zachęcam do wyjścia i obnoszenia się z twoimi plamami, ale rozumiem, jak przytłaczające może być. Jeśli zdecydujesz się wyjść w szortach lub koszulce bez rękawów, noś ubrania zapasowe, takie jak marynarka lub zakrycie, na wypadek gdybyś nagle stał się przytłoczony lub samoświadomy.
- Noś przy sobie karty z łuszczycą. Zaprojektowałem karty łuszczycy dla osób żyjących z tą chorobą. Na froncie mówią: "Nie wpadaj w panikę", a istnieją ważne fakty dotyczące łuszczycy i dowiedz się więcej na ten temat na odwrocie. Jednym z powodów, dla których tak niechętnie pokazywałem się publicznie, pokazując mi skórę, było to, że wiedziałem, że nie będę miał czasu na wyjaśnienie mojego stanu każdemu, kogo widziałem. Te karty będą dla ciebie mówić. Przekaż je każdemu, kogo zobaczysz.
- Zobacz terapeuta. Jestem zwolennikiem zdrowia psychicznego i zachęcam wszystkich do rozmowy z kimś. Wiele z tego, z czym mamy do czynienia, zaczyna się wewnętrznie i ma niewiele wspólnego z siłami zewnętrznymi. Jeśli masz do czynienia z lękiem spowodowanym łuszczycą, terapeuta będzie w stanie dać ci narzędzia do zarządzania, radzenia sobie i przetwarzania myśli, gdy te chwile powstają.
