Nieodpowiednie zachowanie, słabe oceny w szkole, śmiałość i niekontrolowana aktywność - nie spiesz się, aby skarcić swoje dziecko i stale go ściągać.
Być może dziecko cierpi na zaburzenia koncentracji uwagi i rozpaczliwie potrzebuje pomocy lekarza.
Trochę historii
Chociaż w Rosji, po amerykańskich i europejskich naukowcach, diagnoza „Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi” (ADHD) zaczęła być diagnozowana zaledwie dziesięć lat temu, po raz pierwszy podobne zaburzenia behawioralne dzieci zostały opisane w 1845 r. Przez Heinricha Hoffmanna, psychiatrę z Niemiec. Od tamtej pory wielu badaczy na całym świecie badało podobne objawy, a dopiero w 1994 r. Po raz pierwszy zaproponowano i ustalono nowoczesny termin choroby.
Co to jest zaburzenie uwagi?
Długoterminowe badania dowodzą, że od 5% do 15% uczniów jest zbyt aktywnych i doświadcza poważnych trudności w nauce. Nie mogą koordynować swojej uwagi na wyjaśnieniach nauczyciela, jest im niezwykle trudno zachować spokój i siedzieć spokojnie podczas lekcji, w wyniku czego wynikające z tego oceny powodują zrozumiałe zmartwienie rodziców. Głównymi objawami zaburzenia koncentracji uwagi są:
- prawie całkowity brak uwagi, niezdolność do skupienia się w odpowiednim momencie;
- niepokój i nadpobudliwość, takie dzieci są uważane za problematyczne i nieposłuszne;
- impulsywność - zbyt szybka reakcja nie pozwala ocenić możliwych zagrożeń lub odpowiednio wykonać powierzonych im zadań.
Chłopcy są najbardziej podatni na odchylenia w zachowaniu - wśród osób cierpiących na tę chorobę, 4-9 razy więcej niż dziewcząt. Każde chore dziecko ma swoje indywidualne przejawy choroby, ale cechą charakterystyczną jest złożoność kontroli uwagi, aktywności i powściągliwości.
Przyczyny zaburzenia koncentracji uwagi u dzieci
Pomimo licznych badań dokładna przyczyna choroby nie została jeszcze nazwana. Ale eksperci słusznie uważają, że przyczyną choroby są:
1. Predyspozycje genetyczne.
2. Palenie i picie w czasie ciąży.
3. Poród przedwczesny.
4. Choroby zakaźne mózgu i jego obrażenia we wczesnym dzieciństwie.
Udowodniono, że choroba rozwija się z niedoborem dopaminy i noradrenaliny w mózgu, dlatego niezwykle ważne jest, aby postawić prawidłową diagnozę i przejść kurs koniecznego leczenia.
Jak rozpoznać zaburzenie uwagi u dzieci
Niestety, rosyjscy lekarze nie zawsze mogą postawić prawidłową diagnozę. Często zaburzenie deficytu uwagi nazywa się opóźnieniem umysłowym lub psychopatią dziecięcą, a czasami nawet u pacjentów z oczywistymi objawami schizofrenii rozpoznaje się ADHD. Oczywiście trudno jest rozpoznać tę chorobę, ponieważ prawie wszystkie dzieci w pewnym wieku są zbyt aktywne i niezbyt uważne w klasie. Dlatego dla prawidłowej diagnozy należy dokładnie i szczegółowo przeanalizować objawy.
1. Nieuwaga
Dziecko o normalnej inteligencji po prostu nie jest w stanie skoncentrować się na zadaniu lub wyjaśnieniu nauczyciela. Potrzeba wykonywania działania przez długi czas powoduje nudę i utratę zainteresowania. Realizacja obowiązkowych działań zostaje odłożona na później, codzienne obowiązki nie są wykonywane, chęć zrobienia kilku rzeczy jednocześnie kończy się całkowitym fiaskiem. Prawie 90% dzieci z ADHD z powodu trudności w nauce ma problemy z nauką i ocenami. Trudno im zrozumieć znaczenie mowy rozmówcy, często tracą swoje rzeczy i popełniają błędy w egzaminach z powodu niedbalstwa. Bardzo trudno jest takim dzieciom pracować samodzielnie, dlatego starają się unikać odrabiania lekcji w jakikolwiek sposób.
2. Nadpobudliwość
Mówią o takich dzieciach, że „mają w sobie trochę motoru” - są zbyt towarzyskie i niespokojne, trudno im siedzieć w jednym miejscu, ich ręce i nogi są w ciągłym ruchu, a pragnienie, by gdzieś dostać, zyskuje zdrowe znaczenie. Często rozmowne i niespokojne, dzieci nie mogą angażować się w ciche gry w wolnym czasie, pokazując bezcelową aktywność fizyczną. Wraz z wiekiem objawy te stopniowo zmniejszają się i znikają, chociaż nie oznacza to powrotu do zdrowia.
3. Impulsywność
Bardzo niebezpieczny znak, ponieważ często prowadzi do wypadków. Dzieci z ADHD są nieostrożne i nierozważne, nie są w stanie słuchać instrukcji, aby wykonać akcję. Czasami wydaje się, że w ogóle nie myślą, zanim coś zrobią. Niezdolni do obliczenia negatywnych skutków swoich działań, podejmują ryzykowne i bezmyślne działania - mogą wskoczyć na drogę z samochodami wyścigowymi lub złośliwie zniszczyć czyjąś własność, zademonstrować swoim rówieśnikom odwagę niebezpiecznych i ryzykownych działań.
Charakterystyczną cechą zachowania tych dzieci w klasie jest chęć udzielenia odpowiedzi na pytanie zadane przez nauczyciela bez wysłuchania go do końca. Odpowiedź zawiera pierwszą myśl, która przyszła mi do głowy. Rozmawiając z przyjaciółmi, nieustannie przerywają innym, próbując wyrazić swój punkt widzenia. Dzieci cierpiące na zaburzenia koncentracji uwagi nie są w stanie zrezygnować z pożądanej rzeczy lub działania - jeśli czegoś chcą, powinny je natychmiast otrzymać.
Jeśli weźmiemy pod uwagę objawy choroby w różnych grupach wiekowych, możemy zauważyć, że:
- Przedszkolaki są niespokojne, niespokojne i nieposłuszne;
- uczniowie są zapomniani, są w ciągłym ruchu, nieagresywni;
- młodzież doświadcza uczucia depresji i lęku, wyolbrzymia trudności życiowe i nie jest w stanie sobie z nimi poradzić, ma tendencję do działania pomimo swoich krewnych lub przyjaciół.
W niektórych przypadkach zaburzeniu deficytu uwagi towarzyszy wrogość, celowe nieposłuszeństwo, przemoc lub płacz, brak chęci komunikowania się z rówieśnikami. Czasami mogą mu towarzyszyć tiki - drżenie mięśni głowy lub twarzy, węszenie lub nieoczekiwane krzyki. To przeraża otaczające dzieci, a dziecko może pozostać bez komunikacji z rówieśnikami.
Diagnoza ADHD odbywa się, co dalej?
Jeśli zrezygnujesz z diagnozy dokonanej przez lekarza i odmówisz leczenia w nadziei na „wyrośnięcie!”, Możesz skazać swoje dziecko na niezbyt udaną przyszłość. Objawy choroby z czasem nie są tak jasne, ale ADHD w samodzielnej dorosłości będzie przyczyną słabej pamięci, niezdolności do planowania swoich działań, niskiego poziomu aktywności zawodowej. Ponadto pacjenci z rozpoznaniem zaburzenia koncentracji uwagi są podatni na różnego rodzaju uzależnienia i ciężkie formy depresji.
Najlepsza opcja leczenia ADHD jest złożona - korekta psychologiczna w połączeniu z lekami. Czasami nieznośne zachowanie ich ukochanego potomstwa sprawia, że mama czuje się winna z powodu niewłaściwego wychowania. Ważne jest jednak, aby zrozumieć, że winowajcą jest podstępna choroba, która może i musi zostać pokonana. Skuteczne leczenie przywróci pokój rodzinie i zapewni dziecku normalne pełne życie.
Dziecko ma zaburzenia koncentracji uwagi - jak zachowywać się wobec rodziców
Czasami rodzice są oburzeni diagnozą, nie rozumiejąc złożoności problemu. Biorąc pod uwagę brak świadomości, można doradzić takim mamom, aby rozmawiały z ekspertami, czytały literaturę, aby lepiej zrozumieć przyczyny i konsekwencje choroby. Można go pokonać tylko razem, koordynując działania lekarzy i rodziców.
Wiele zależy od działań matek i ojców, więc dla najmłodszych powinieneś słuchać rad doświadczonych profesjonalistów:
1. Bolesna reakcja na krytykę dzieci ze zdiagnozowanym zaburzeniem uwagi sprawia, że życie jest dla nich zbyt trudne. Nie nieustannie karć dzieciaka za złe działania i niewłaściwe zachowanie. O wiele bardziej przydatne jest zaoferowanie pomocy w sprzątaniu lub przygotowaniu do szkoły, chwalenie za gorliwość i pokonywanie trudności. Bardzo ważne jest podkreślenie każdego osiągnięcia, jakkolwiek małego, i zapewnienie dziecku zaufania do własnych umiejętności.
2. Pochwała rodziców jest bardzo ważnym czynnikiem w osiągnięciu wzajemnego zrozumienia i spokoju umysłu. Pochwal dziecko za wszelkie możliwe przyczyny - umył kubek za sobą, odłożył zabawki, napisał starannie w zeszycie lub pomógł matce postawić stół. Nie omijaj słów wsparcia, nawet w przypadku niepowodzenia, ponieważ dorośli często popełniają błędy i drobne wykroczenia.
3. Spokojna muzyka, gry planszowe, ciepła kąpiel są w stanie złagodzić podrażnienia lub niezadowolenie.
4. Codzienna rutyna razem pomoże dziecku znaleźć spokój i pewność siebie, ważne jest, aby zrozumiał swoje obowiązki i kolejność. Przydatne jest nauczenie ucznia sporządzenia listy nadchodzących spraw, biorąc pod uwagę ich znaczenie. Aby nie opóźniać rozpoczętej lekcji, potrzebna jest również dyskretna pomoc rodziców.
5. Komunikacja jest ważnym składnikiem normalnych stosunków rodzinnych i normalizacji zachowania chłopca. Słuchając historii dnia, nie powinieneś robić ostrych komentarzy na temat nieprzyjemnych wydarzeń. Odpowiadaj pozytywnie na wiadomości ze szkoły, delikatnie sugerując poprawniejsze rozwiązanie wszelkich kontrowersyjnych kwestii. Niezwykle ważne jest, aby dziecko poczuło uwagę osób bliskich jego problemom i czynom, poczuło miłość i wsparcie.
6. Złe uczynki, bez których, niestety, nie mogą, powinny otrzymać odpowiednią ocenę. Nie jest jednak konieczne uogólnianie i argumentowanie za stale złym zachowaniem. Lepiej wyjaśnić, że konkretne działanie jest potępiane i próbować wyjaśnić powody niezadowolenia rodziców w przystępny sposób. Jeśli kara jest wymagana, pamiętaj, że powinna być jak najbardziej sprawiedliwa i odpowiadać poziomowi ciężkości przestępstwa.
7. Jeśli pojawia się uczucie bezwartościowości i bezsilności, nie zapominaj, że masz wiernego i niezawodnego sojusznika. Lekarz jest gotowy do skorygowania działań w dowolnym momencie, aby zasugerować prawdziwe i wiarygodne rozwiązanie problemu.
Nie jest łatwo wychowywać dziecko z zaburzeniem uwagi, ale nie zapominaj, że ta diagnoza nie jest zdaniem. To tylko choroba, która jest uleczalna i na pewno zostanie pokonana. Powodzenia i cierpliwości!
