Przegląd
Podczas gdy większość czerniaków pojawia się w skórze, czerniak śluzówki nie. Zamiast tego występują one w błonach śluzowych lub wilgotnych powierzchniach obszarów wewnątrz ciała.
Czerniak występuje, gdy dochodzi do nieprawidłowego lub niekontrolowanego wzrostu komórek powodujących pigmentację. Jednakże czerniaki śluzówki nie zawsze są pigmentowane. Śluzowe czerniaki mogą pojawić się w następujących obszarach:
- oczy
- usta
- głowa
- szyja
- drogi oddechowe
- przewód pokarmowy
- pochwa i srom
- odbyt
Śluzowe czerniaki są rzadkie. Około 1 na 100 przypadków czerniaka ma odmianę śluzówki.
Stopień zaawansowania czerniaka śluzówki
Stopień zaawansowania progresji czerniaka śluzówki jest niejasny ze względu na rzadkość występowania tego rodzaju czerniaka. Stopień zaawansowania i przeżycia różnią się w zależności od lokalizacji czerniaka śluzówki. Miejsca występowania stadiów choroby i wskaźniki przeżycia dzieli się na trzy główne typy: głowa i szyja, srom i pochwa oraz czerniak błony śluzowej odbytnicy.
Na etapie czerniaka śluzówki głowy i szyi oraz czerniaka sromu stosuje się klasyfikację AJCC-TNM (American Joint Committee on Cancer - Tumor, Node i Metastasis).
Etapy AJCC-TNM dla czerniaka śluzówki głowy i szyi oraz sromu są następujące:
- T3: Choroba błony śluzowej
- T4A: średnio zaawansowana choroba; guz obejmuje chrząstkę, głęboką tkankę miękką lub skórę pokrywającą
- T4B: Bardzo zaawansowana choroba; guz obejmuje jedno lub więcej z następujących czynności:
- mózg
- dura
- podstawa czaszki
- dolne nerwy czaszkowe (IX, X, XI, XII)
- przestrzeń do mastykacji
- tętnica szyjna
- przestrzeń międzykręgowa
- struktury śródpiersia
Czerniak pochwy i czerniak błony śluzowej odbytu nie mają określonego systemu klasyfikacji. Z tego powodu stosuje się podstawowy system klasyfikacji stopni klinicznych dla tych typów czerniaka śluzówkowego. Ten kliniczny system klasyfikacji jest następujący:
- Etap 1: Choroba pozostaje zlokalizowana.
- Etap 2: Włączają się węzły w regionie lub obszarze wokół choroby.
- Etap 3: Choroba staje się przerzutowa i obejmuje odległe obszary i narządy.
Wskaźnik przeżycia
Przeżywalność czerniaka śluzówkowego opiera się na tych, które przetrwają co najmniej 5 lat po zdiagnozowaniu. Wskaźnik przeżywalności zależy również od lokalizacji czerniaka śluzówki.
Szacunkowe 5-letnie przeżywalności są podzielone według lokalizacji w następujący sposób:
- głowa i szyja: 12-30 procent
- Srebra: 24-77 procent
- dopochwowo: 5-25 procent
- anorektalny: 20 procent
Jakie są objawy?
Objawy czerniaka śluzówki różnią się w zależności od tego, gdzie się znajdują. Niektóre objawy są często błędnie diagnozowane jako inne schorzenia. Na przykład czerniak błony śluzowej odbytu może być błędnie zdiagnozowany jako hemoroidy, ponieważ objawy są takie same lub bardzo podobne.
Niektóre objawy czerniaka śluzówki mogą obejmować:
- obszary głowy i szyi - krwawienia z nosa, krwawienie z guzka, wrzody, utrata węchu, niedrożność nosa, przebarwienie w jamie ustnej, protezy, które przestają prawidłowo pasować
- obszary odbytu lub odbytnicy - krwawienie, ból w okolicy, biegunka, zaparcie, masa, która jest obecna
- obszary pochwy - przebarwienie sromu, krwawienie, swędzenie, ból związany ze współżyciem lub krótko po, wypisanie, zauważalna masa
Jakie są przyczyny?
Śluzowaty czerniak nie jest spowodowany ekspozycją na promienie UV, podobnie jak inne czerniaki. Większość osób z czerniakiem śluzówki ma powyżej 65 lat, a ryzyko zwiększa się wraz z wiekiem. Konkretna przyczyna jest nadal nieznana, ponieważ ten typ czerniaka występuje rzadko. Istnieją jednak czynniki ryzyka, które mogą prowadzić do czerniaka śluzówki, ale nawet one nie są pewne. Podobnie jak objawy, możliwe czynniki ryzyka różnią się w zależności od obszaru, w którym obecny jest czerniak śluzówkowy. Niektóre możliwe czynniki ryzyka czerniaka śluzówki mogą obejmować:
W obszarach w lub w pobliżu ujścia:
- protezy, które nie pasują właściwie
- palenie
- czynniki rakotwórcze w środowisku, które zostały wdychane lub połknięte
W obszarze sromu lub pochwy:
- genetyka
- wirusy
- chemiczne substancje drażniące
- przewlekła choroba zapalna
W obszarze odbytnicy lub odbytu:
- HIV lub ludzki wirus upośledzenia odporności
Jak wspomniano wcześniej, są to możliwe czynniki ryzyka, a naukowcy wciąż próbują znaleźć konkretną przyczynę czerniaka śluzówki.
Możliwości leczenia
Podstawową opcją leczenia jest operacja. Operacja usunęłaby nienormalny obszar lub komórki zawierające czerniaka. Aby upewnić się, że czerniak nie powróci, zespół medyczny może zalecić radioterapię lub chemioterapię. Mogą również zalecić połączenie obu po operacji.
Istnieją sytuacje, w których czerniak znajduje się w obszarze lub na narządzie, gdzie nie można go usunąć chirurgicznie. W takich przypadkach twój czerniak może być leczony radioterapią, chemioterapią lub oboma bez operacji.
Komplikacje
Pierwotne powikłanie czerniaka śluzówki występuje, gdy przechodzi do etapu odległego przerzutu. Na tym etapie dostępnych jest bardzo niewiele opcji leczenia. Wskaźnik przeżywalności również staje się bardzo niski. Inne powikłania wynikają z braku wczesnego wykrywania i diagnozy. Czynniki te sprawiają, że jest agresywną postacią czerniaka.
Istnieją również komplikacje związane z opcjami leczenia. Należą do nich typowe możliwe komplikacje wynikające z jakiejkolwiek procedury chirurgicznej, chemioterapii lub radioterapii. Przed przystąpieniem do jakiegokolwiek planu leczenia należy omówić z lekarzem powikłania i działania niepożądane.
Dania na wynos i perspektywy
Śluzowaty czerniak jest uważany za agresywną postać czerniaka. Jest uważany za agresywny, ponieważ zwykle nie jest wykryty, dopóki nie jest już w zaawansowanym stadium. Do czasu zaawansowania leczenia opcje leczenia są ograniczone. Zwykle dochodzi również do przerzutów wkrótce po postawieniu diagnozy.Dlatego perspektywy diagnozy czerniaka śluzówki są słabe. Jednak im wcześniej zostanie zdiagnozowana, tym lepszy wynik i szanse przeżycia mogą mieć.
Pamiętaj o regularnych kontrolach lekarskich. Należy również poinformować lekarza o wszelkich zmianach lub wątpliwościach pojawiających się po ich pojawieniu się. Badania i eksperymentalne zabiegi są regularnie opracowywane. Oznacza to, że wcześniejsze wykrycie może stać się możliwe. Mogą być również dostępne nowe opcje leczenia.
