Nazywam się Judith Duncan i mam łuszczycę od ponad czterech lat. Zostałem oficjalnie zdiagnozowany z chorobą autoimmunologiczną w ostatnim roku studiów. Od tego czasu wiele razy zdarzały się wydarzenia, na które chciałem uczęszczać, ale zawsze wątpiłem, czy powinienem iść, czy nie, z powodu mojej łuszczycy.
Zawsze staram się jak najlepiej, aby łuszczyca nie kontrolowała mojego życia. Poniżej cztery razy, gdzie to zrobiłem.
1. Moje ukończenie uniwersytetu
Byłem przerażony, że zrobiłem zdjęcia ukończenia szkoły. Zaczynałem myśleć: czy moje włosy mogą pokryć łuszczycę na moim czole? Czy mogę poprosić kogoś o zrobienie mojego makijażu, żebyś nie widział mojej łuszczycy?
Po kilku tygodniach zmartwień zdecydowałem, że nie zakryję mojej łuszczycy makijażem do ukończenia szkoły. Doprowadziłoby to tylko do tego, że moja łuszczyca była bardziej zirytowana, ponieważ dotknęłbym jej jeszcze bardziej. Postanowiłem więc, że lepiej będzie bez makijażu.
Moje zdjęcia zrobiłem z wielkim uśmiechem na twarzy. Pod koniec dnia chodziło tylko o to, że celebruję ukończenie szkoły. I ledwo widzisz łuszczycę na moim czole!
2. Pierwsze daty
Kiedy mówisz, że masz swoją łuszczycę? Jeśli, tak jak ja, masz łuszczycę twarzy, może być trudno ukryć swoją łuszczycę lub uniknąć tematu. Przez długi czas zdecydowałem się nie spotykać, ponieważ bałam się tego, co ludzie powiedzieliby o mojej skórze. Chciałem uniknąć mówienia o mojej łuszczycy.
Ale kiedy znów zacząłem się spotykać, niewiele osób pytało o to. Zauważyłem, że wywoływałem łuszczycę, zanim to zrobili! Im dłużej cierpię na łuszczycę, tym wygodniej jest rozmawiać z ludźmi o tym i odpowiadać na pytania innych dotyczące mojej twarzy i stanu.
Dowiedziałem się, że nie powinienem martwić się o to, co inni tak długo myślą. Cieszyłem się, że wróciłem do randek i nie pozwoliłem, by łuszczyca zrujnowała tę część mojego życia!
3. Moja rozmowa kwalifikacyjna
Kiedy zaczynałem ubiegać się o pracę, zawsze bałem się, że pojawi się rozmowa o łuszczycy. Ponieważ posiadanie łuszczycy oznaczało, że musiałem iść na spotkania co kilka miesięcy, obawiałem się, że wpłynie to na moje szanse na zatrudnienie.
W końcu znalazłem wymarzoną pracę i zdecydowałem się złożyć wniosek, mając nadzieję, że zrozumieją moją sytuację.
Kiedy poszedłem na rozmowę o pracę, opowiedziałem im wszystko o mojej łuszczycy. Powiedziałem im, że będę musiał iść na spotkanie, ale wyjaśniłem, że pracuję w nadgodzinach, aby nadrobić zaległości w czasie, za którym tęsknię.
Firma całkowicie zrozumiała mój stan i zatrudniła mnie następnego dnia. Pozwolili mi pójść na moje spotkania, kiedy musiałem i powiedziałem, że nie potrzebują mnie, aby nadrobić czas - oni całkowicie zrozumieli.
Bardzo podobała mi się moja rola w firmie i byłem tak szczęśliwy, że mój strach przed zrozumieniem tego stanu nie powstrzymał mnie od złożenia wniosku.
4. Wybierasz się na wycieczkę na plażę
Kiedy moi przyjaciele zapytali, czy chcę wyjechać na plażową wycieczkę, poczułem strach przed myślą, że jestem w bikini z widoczną łuszczycą. Zastanawiałem się, czy nie pójść, ale naprawdę nie chciałem przegapić wspaniałej wycieczki dla dziewcząt.
W końcu zdecydowałem się pójść i spakować stroje, w których czułbym się komfortowo, wiedząc, że pokryją moją łuszczycę. Na przykład zamiast bikini nosiłam strój kąpielowy z kimonem na plaży. Zakryło to moją łuszczycę, ale także pozwoliło mi nie przegapić fantastycznej plaży.
Na wynos
W dowolnym momencie może dojść do zaostrzenia łuszczycy. Chociaż łatwo się ukryć, nie możesz pozwolić, aby łuszczyca kontrolowała twoje życie.
Zdobycie odwagi może zająć trochę czasu, ale zawsze lepiej jest spojrzeć wstecz i móc powiedzieć, że nie pozwoliłeś, aby łuszczyca kontrolowała twoje życie, zamiast "Żałuję, że tego nie zrobiłem".
Judith Duncan ma 25 lat i mieszka niedaleko Glasgow w Szkocji. Po zdiagnozowaniu łuszczycy w 2013 r. Judith rozpoczęła blog o nazwie "pielęgnacja skóry i łuszczyca" TheWeeBlondie, gdzie mogła mówić otwarcie o łuszczycy twarzy.
