Oskarżenie jako metoda edukacji nie prowadzi do pożądanego rezultatu. Co więcej, poziom stresu dziecka wzrasta z tego i zaczyna on zachowywać się jeszcze gorzej.
Fińscy psychologowie naukowi z Uniwersytetu w Jyväskylä doszli do wniosków, które pomogą wielu z nas oprzeć się niekończącym się i bezużytecznym oskarżeniom, takim jak: „Odłożyłem na ciebie całe życie! A ty ...”. Chociaż sami musimy to doskonale zrozumieć.
Naukowcy odkryli, że te same rodziny w różny sposób stosowały „edukację akt oskarżenia”. Zauważono następujący wzorzec: im aktywniej rodzice uciekali się do wyrzutów i oskarżeń, tym wyższy poziom stresu, a nawet gniewu u dzieci. Ten stan psychiczny trwał dwa dni. Dzieci były obrażone przez rodziców, wściekłe, zdenerwowane i nawet nie zamierzały poprawiać swojego zachowania.
Zamiast wyraźnie wskazywać dziecku, co można, a czego nie można zrobić (jeśli zrobisz coś, co jest zabronione, zostaniesz ukarany), wielu rodziców przyjmuje takie podejście, jak oskarżenie, w rzeczywistości manipulując sumieniem i winą dziecka . Jednym z najczęstszych zarzutów jest to, że rodzice w nieskończoność przypominają swoim dzieciom, jak wiele robią dla ich dobrego samopoczucia i jak źle je niepokoją.
Zgodnie z obserwacjami psychologów z Finlandii rodzice, którzy są bardzo zmęczeni i sami w stanie stresu, zachowują się z reguły w ten sposób. Ale niektórzy dość świadomie uciekają się do takich sztuczek psychologicznych, ponieważ są przekonani, że jest to sposób na dotarcie do sumienia dziecka i jego poprawienie. Inni bez wahania wywierają na nią presję, ponieważ kiedyś sami zostali wychowani w ten sam sposób.
Według wyników badania zarówno mama, jak i tata manipulują poczuciem winy u dzieci. Nic dziwnego, że poziom stresu jest wyższy u dziecka w rodzinie, w której oboje rodzice wykorzystują tę metodę. Ale rola ojca jest tutaj szczególnie ważna. Może dlatego, że ojcowie, w przeciwieństwie do matek, bardziej cenią swoje dzieci.
