Stwardnienie rozsiane (MS) jest przewlekłą chorobą atakującą centralny układ nerwowy. Nerwy pokryte są warstwą ochronną o nazwie mielina, która również przyspiesza przekazywanie sygnałów nerwowych. Ludzie ze stwardnieniem rozsianym doświadczają zapalenia obszarów mieliny i postępującego pogorszenia i utraty mieliny.
Nerwy mogą funkcjonować nienormalnie, gdy mielina jest uszkodzona. Może to spowodować szereg nieprzewidywalnych objawów. Obejmują one:
- ból, mrowienie lub pieczenie w całym ciele
- utrata wzroku
- trudności z poruszaniem się
- skurcze mięśni lub sztywność
- trudność z równowagą
- bełkotliwa wymowa
- zaburzona pamięć i funkcja poznawcza
Lata oddanych badań doprowadziły do nowych metod leczenia SM. Nadal nie ma lekarstwa na tę chorobę, ale schematy leczenia i terapia behawioralna pozwalają osobom ze stwardnieniem rozsianym cieszyć się lepszą jakością życia.
Dowiedz się więcej na temat statystyk dotyczących SM, w tym rozpowszechnienia, danych demograficznych, czynników ryzyka i innych czynników "
Cel zabiegów
Wiele opcji leczenia może pomóc w opanowaniu przebiegu i objawów tej przewlekłej choroby. Leczenie może pomóc:
- spowolnić postęp stwardnienia rozsianego
- zminimalizować objawy podczas zaostrzeń MS lub zaostrzeń
- poprawić funkcje fizyczne i umysłowe
Leczenie w formie grup wsparcia lub terapii rozmów może również zapewnić bardzo potrzebne wsparcie emocjonalne.
Leczenie
Każdy, u którego zdiagnozowano nawracającą postać MS najprawdopodobniej rozpocznie leczenie za pomocą zatwierdzonego przez FDA leku modyfikującego chorobę. Obejmuje to osoby, które doświadczają pierwszego zdarzenia klinicznego zgodnego z SM. Leczenie lekiem modyfikującym chorobę powinno być kontynuowane w nieskończoność, chyba że pacjent ma słabą odpowiedź, doświadcza niedopuszczalnych skutków ubocznych lub nie przyjmuje leku tak, jak powinien. Leczenie powinno również ulec zmianie, jeśli pojawi się lepsza opcja.
Gilenya (fingolimod)
W 2010 r. Lek Gilenya stał się pierwszym doustnym lekiem stosowanym w nawracających typach SM, zatwierdzonym przez Food and Drug Administration (FDA). Raporty pokazują, że może zmniejszyć nawroty o połowę i spowolnić postęp choroby.
Teriflunomid (Aubagio)
Głównym celem leczenia SM jest spowolnienie progresji choroby. Leki, które to robią, nazywane są lekami modyfikującymi chorobę. Jednym z takich leków jest doustny lek teriflunomid (Aubagio). Został zatwierdzony do stosowania u osób z SM w 2012 roku.
Badanie opublikowane w The New England Journal of Medicine wykazało, że ludzie z nawracającym stwardnieniem rozsianym, którzy przyjmowali teriflunomid raz dziennie, wykazywali znacznie wolniejsze tempo postępu choroby i mniej nawrotów niż ci, którzy przyjmowali placebo. Ludzie otrzymujący większą dawkę teriflunomidu (14 mg vs. 7 mg) doświadczyli zmniejszenia postępu choroby. Teriflunomid był tylko drugim doustnym lekiem modyfikującym przebieg choroby, zatwierdzonym do leczenia SM.
Fumaran dimetylu (Tecfidera)
Trzecie doustne lekarstwo modyfikujące chorobę stało się dostępne dla osób z SM w marcu 2013 r. Fumaran dimetylu (Tecfidera) był wcześniej znany jako BG-12. Zatrzymuje układ odpornościowy przed atakowaniem samego siebie i niszczeniem mieliny. Może również działać ochronnie na organizm, podobnie jak ma to miejsce w przypadku przeciwutleniaczy. Lek jest dostępny w postaci kapsułek.
Fumaran dimetylu jest przeznaczony dla osób z MS z rzutowo-remisyjną (RRMS). RRMS jest formą choroby, w której dana osoba zazwyczaj przechodzi w stan remisji przez pewien okres czasu, zanim objawy się nasilą. Osoby z tym typem SM mogą korzystać z dawek tego leku dwa razy na dobę.
Dalfampridine (Ampyra)
Wywołane przez MS zniszczenie mieliny wpływa na sposób wysyłania i odbierania sygnałów przez nerwy. Może to wpływać na ruch i mobilność. Kanały potasowe są jak pory na powierzchni włókien nerwowych. Blokowanie kanałów może poprawić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonych nerwach.
Dalfampridyna (Ampyra) jest blokerem kanałów potasowych. Badania opublikowane w The Lancet wykazały, że dalfampridina (dawniej zwana famprydyną) zwiększała szybkość chodu u osób ze stwardnieniem rozsianym. Oryginalne badanie testowało prędkość chodu podczas spaceru o długości 25 stóp. Nie wykazało to, że dalfamprydina jest korzystna. Jednak analiza po badaniu ujawniła, że uczestnicy wykazali zwiększoną prędkość chodzenia podczas sześciominutowego testu przy codziennym przyjmowaniu 10 mg leku. Uczestnicy, którzy doświadczyli zwiększonej prędkości chodu, również wykazali poprawę siły mięśni nóg.
Alemtuzumab (Lemtrada)
Alemtuzumab (Lemtrada) to humanizowane przeciwciało monoklonalne (produkowane w laboratorium białko, które niszczy komórki nowotworowe). Jest to inny środek modyfikujący chorobę, zatwierdzony do leczenia nawracających postaci SM. Skierowany jest na białko o nazwie CD52, które znajduje się na powierzchni komórek odpornościowych. Chociaż nie wiadomo dokładnie, jak działa alemtuzumab, uważa się, że wiąże się z CD52 na limfocytach T i B (białych ciałek krwi) i powoduje lizę (rozpad komórki). Lek został po raz pierwszy zatwierdzony do leczenia białaczki przy znacznie wyższej dawce.
Lemtrada miał trudności z uzyskaniem zgody FDA w Stanach Zjednoczonych. FDA odrzuciła wniosek o zatwierdzenie leku Lemtrada na początku 2014 r. Podkreślili potrzebę przeprowadzenia większej liczby badań klinicznych wskazujących, że korzyści przewyższają ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Lemtrada został później zatwierdzony przez FDA w listopadzie 2014 r., Ale pojawia się ostrzeżenie o poważnych stanach autoimmunologicznych, reakcjach związanych z infuzją i zwiększonym ryzyku nowotworów złośliwych, takich jak czerniak i inne nowotwory. Porównywano go do leku MS EMD Serono, Rebif, w dwóch badaniach III fazy. Próby wykazały, że lepiej było zmniejszyć częstość nawrotów i pogorszenie się niepełnosprawności w ciągu dwóch lat.
Ze względu na profil bezpieczeństwa, FDA zaleca, aby był przepisywany tylko pacjentom, którzy nie mieli wystarczającej odpowiedzi na dwa lub więcej innych leczenia SM.
Zmodyfikowana technika pamięci opowieści
MS wpływa również na funkcje poznawcze. Może to negatywnie wpływać na pamięć, koncentrację i funkcje wykonawcze, takie jak organizacja i planowanie.
Naukowcy z Centrum Badawczego Fundacji Kesslera odkryli, że zmodyfikowana technika pamięci opowieści (mSMT) może być skuteczna dla osób, które doświadczają efektów poznawczych ze strony SM. Obszary uczenia się i pamięci mózgu wykazały większą aktywację w skanach MRI po sesjach mSMT. Ta obiecująca metoda leczenia pomaga zachować nowe wspomnienia. Pomaga też ludziom przypomnieć sobie starsze informacje, wykorzystując oparta na fabule relacja między obrazem a kontekstem. Zmodyfikowana technika pamięci historycznej może pomóc np. Osobie ze stwardnieniem rozsianym pamiętać różne przedmioty z listy zakupów.
Peptydy mieliny
Mielina ulega nieodwracalnie uszkodzeniu u osób ze stwardnieniem rozsianym. Wstępne testy opisane w JAMA Neurology sugerują, że możliwa nowa terapia jest obiecująca. Jedna mała grupa badanych otrzymywała peptydy mielinowe (fragmenty białek) przez plaster na swojej skórze przez okres jednego roku. Inna mała grupa otrzymała placebo. Ludzie, którzy otrzymywali peptydy mieliny doświadczyli znacznie mniej zmian i nawrotów niż ludzie, którzy otrzymali placebo. Pacjenci dobrze tolerowali leczenie i nie było żadnych poważnych zdarzeń niepożądanych.
Przyszłość terapii SM
Skuteczne leczenie SM różni się w zależności od osoby. To, co działa dobrze dla jednej osoby, niekoniecznie będzie działać dla kogoś innego. Społeczność medyczna nadal dowiaduje się więcej o chorobie i jak najlepiej ją leczyć. Badania połączone z próbami i błędami są kluczem do znalezienia lekarstwa.
