Wielki Post jest jednym z kluczowych elementów, ważnej koncepcji prawosławnej gałęzi chrześcijaństwa. Ludzie religijni starają się ograniczać ilość produktów zgodnie z zaleceniami, próbując oczyścić ciało i ducha. A ktoś na fali modnego trendu stara się zrzucić kilka kilogramów. I w rzeczywistości, w innym przypadku, post może prowadzić do katastrofalnych rezultatów. Konieczne jest odizolowanie się od momentów mistycznych i religijnych, przejście do aspektu czysto medycznego, anatomicznego i fizjologicznego.
Czy warto obserwować stanowisko, komu jest dozwolone i komu jest przeciwwskazane? Czy jest jakaś szansa na skorzystanie ze ścisłych wytycznych żywieniowych w tym okresie?
Publikuj świadczenia
Post trwa 40 dni. Przez cały ten czas osoba religijna przestrzega wielu ograniczeń dotyczących tłuszczów zwierzęcych, białek. Są dni całkowitej odmowy jedzenia, gdy dozwolona jest tylko woda pitna. Z oczywistych powodów ponad miesiąc na tak ścisłej diecie nie jest testem na słabe ciało. Istnieje jednak również plus takiej radykalnej zmiany diety. Chociaż nie ma wielu:
- Minimalizacja spożycia pokarmu może poważnie zwolnić wątrobę. Nie przepracowuje się. Możliwe jest przywrócenie ciała po długotrwałym niedożywieniu. Powyższe dotyczy jednak tylko zdrowej wątroby. W przypadku przewlekłych i szczególnie ostrych patologii sytuacja tylko się pogarsza.
- Możliwe jest również częściowe pozbycie się nagromadzonych odpadów. Dieta na czczo wymaga dużej ilości grubego błonnika. Pomaga wyeliminować toksyny, przyspieszyć wydalanie kału.
- Wielki Post ma aspekt psychologiczny. Osoba religijna, pewna, że jej potrzebuje, zaczyna czuć się lepiej. Jednak komfort psychiczny nie zawsze jest możliwy.
Wady postu
Jednak post ma znacznie więcej minusów dla zdrowia ludzkiego. Możliwe są wyjątkowo niebezpieczne konsekwencje.
- Długotrwałe, czterdziestodniowe odrzucenie podstawowych składników diety doprowadzi do wyczerpania organizmu. Nastąpi szybka utrata masy ciała z powodu mięśni i płynów. To jest fałszywy efekt. To nie wygląda na utratę wagi. Gdy tylko osoba powróci do normalnej diety, rezerwy tłuszczu zaczynają się gromadzić z ogromną prędkością i przewyższają wszystko, co było wcześniej.
- Odmowa jedzenia prowadzi do zaostrzenia chorób przewlekłych. Ostre, takie jak niewydolność wątroby, wrzody żołądka, niewydolność nerek przechodzą w fazę dekompensacji. Ryzyko tego jest ogromne. Jest to już droga do śmierci, a przynajmniej hospitalizacji w szpitalu.
- Tak krótkookresowa zmiana diety nie wpływa na ryzyko procesów nowotworowych, ogólnie w onkologii, jak mówi wiele źródeł. Dlatego takie pół-zapobieganie nie ma sensu.
- Brak cukru może prowadzić do nagłych skoków glukozy, śpiączki i innych niebezpiecznych zjawisk. Zwłaszcza jeśli dana osoba ma skłonność do rozwoju cukrzycy lub ma historię medyczną, ale nie jest tego świadoma.
- Wpływa na to poważne ograniczenie diety w układzie sercowo-naczyniowym i hormonalnym.
Ryzyko związane z tak radykalną rewizją menu jest niezwykle wysokie. Należy również pamiętać, że gwałtowne wyjście z postu jest niedopuszczalne. To kolejny stres dla organizmu.
Dla kogo post jest surowo przeciwwskazany
Brzmi paradoksalnie, aby obserwować Wielki Post, musisz być zdrowym człowiekiem. W przeciwnym razie będzie tylko krzywda. I nawet jeśli istnieje pewien „margines bezpieczeństwa”, tak radykalna zmiana w odżywianiu i ścisła dieta powodują ogromne obciążenie dla organizmu. Być może rozwój ostrych procesów patologicznych ze strony przewodu pokarmowego, układu sercowo-naczyniowego, układu hormonalnego.
Dlatego istnieje kilka kategorii pacjentów, dla których post jest nie tylko przeciwwskazany, ale także wyjątkowo niebezpieczny:
- Pacjenci z patologiami przewodu żołądkowo-jelitowego. Wrzody, zapalenie żołądka, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki. Możliwe sprowokowanie zaostrzenia i znaczne pogorszenie stanu zdrowia.
- Pacjenci z chorobami zakaźnymi. Również z obniżoną odpornością.
- Osoby z patologiami o profilu hormonalnym. Z cukrzycą, patologiami tarczycy, nadnerczy. Również z upośledzoną masą ciała. Otyłość, nadmiar cholesterolu we krwi, zaburzenia metaboliczne.
- Osoby cierpiące na zaburzenia sercowo-naczyniowe. Od nadciśnienia do niewydolności serca.
- Kobiety w ciąży i karmiące piersią. W pierwszym przypadku prawdopodobieństwo powikłań ciążowych jest wysokie. W drugim - nie będzie wystarczającej ilości mleka.
- Do dzieci.
- Również dla nastolatków, ponieważ ciało jest w stanie intensywnej burzy hormonalnej. Nie wiadomo, jak wpłynie to na ścisłe ograniczenie zawartości kalorii i ilości składników odżywczych.
- Pacjenci w podeszłym wieku
Większość populacji nadaje się do tych opisów. Dlatego w najściślejszej formie prawie nikt nie może zajmować stanowiska, jeśli istnieje chęć zachowania zdrowia.
Czy w końcu można zachować post? Z medycznego punktu widzenia jest to niebezpieczne wydarzenie. W końcu post nie ma na celu utraty wagi. Jest to jedna z metod pokory ciała, biologiczna zasada człowieka, praktyka wyrzeczeń i duchowe oczyszczenie poprzez oczyszczenie ciała. Post powinien być traktowany jako szorstki przewodnik. Ale odstępstwa od tego są całkiem możliwe. Zmiękczona dieta nie doprowadzi do problemów w życiu duchowym. Co więcej, postulaty religijne same ustanawiają ograniczenia postu, wyjątki od ogólnej zasady.
Ale jeśli ktoś jest zaniepokojony tą kwestią i nie chce naruszać religijnych dogmatów, wątpi w poprawność, warto omówić to ze spowiednikiem i, dzięki jego błogosławieństwu, znaleźć bezpieczne rozwiązanie.
Wielki Post jest wielkim obciążeniem dla ciała. Dlatego, jeśli to możliwe, lepiej unikać tak radykalnej praktyki żywienia. Pozwoli to zachować zdrowie i uniknąć niebezpiecznych komplikacji.
