Tak zwane choroby wywoływane przez nicienie z rodziny Ancylostomatidae. Dwóch przedstawicieli tej rodziny pasożytuje na ludziach - haczyk (Arcylostoma duodenale), który powoduje chorobę zwaną liszajkiem, i Necator (Necator americanus), który powoduje martwicę.
Wielkość pasożytów wynosi od 5 do 18 mm. Oba robaki, których struktura morfologiczna jest inna, są podobne pod względem biologicznym i patogenicznym. Kapsułka doustna owsika jest wyposażona w zęby tnące chityny, a na nekrozie - w płytki tnące. Samce różnią się budową końca ogona, a samice lokalizacją sromu.
Jaja owsików i nekatorów są praktycznie nie do odróżnienia przez strukturę zewnętrzną. W wieku dorosłym pasożyty są zlokalizowane u osoby w dwunastnicy i górnej części jelita cienkiego, mocno przymocowane do błony śluzowej ich ścian. Jaja wydzielane ze stolcem na zewnątrz, w sprzyjających warunkach, dojrzewają w ciągu 1-2 dni do stadium larw, które opuszczają jaja i żyją przez pewien czas w glebie.
Larwy, rozwijając i przechodząc kilka moltów, stają się inwazyjne. Są w stanie się poruszać i mogą penetrować glebę na głębokość prawie jednego metra, a także wspinać się na mokrą trawę, jej gałęzie i łodygi, na wysokość do 15-20 cm. Inwazyjne larwy aktywnie wnikają głęboko w tkanki poprzez nienaruszoną ludzką skórę.
Penetracja występuje najczęściej przez skórę nóg podczas chodzenia bez butów, a także przez skórę innych części ciała leżąc na ziemi. Po dotarciu do tkanek larwy wchodzą do naczyń krwionośnych i pasywnie poruszają się wraz z krwią. Wchodząc w naczynia włosowate, przenikają przez ścianę do pęcherzyków płucnych.
Nabłonek przedsionkowy dróg oddechowych prowadzi je od małych oskrzeli do większych, a następnie wzdłuż tchawicy i krtani; Wchodząc do gardła i jamy ustnej, larwy można połykać; po dotarciu do jelit są przyczepione do błony śluzowej ściany i zaczynają rosnąć. Po 4-5 tygodniach od zarażenia larwy rosną u dorosłych dojrzałych płciowo pasożytów. Od tego momentu rozpoczyna się składanie jaj.
Zakażenie jest również możliwe przez usta pokarmem skażonym larwami nicienia. W tym przypadku nie migrują, ale po wejściu do jelita mogą bezpośrednio się w nim rozwijać u dorosłych. Larwy Necator migrują obiema metodami penetracji do organizmu. Oczekiwana długość życia owsików i nekatora wynosi około 5 lat.
Epidemiologia
Infekcje nicieniami są powszechne w tropikach i subtropikach, gdzie istnieją sprzyjające warunki dla wilgotności i temperatury dla rozwoju jaj i larw w środowisku.
Rozwój owsików może występować w klimacie umiarkowanym, a nawet zimnym, ale nie na powierzchni gleby, ale głęboko pod ziemią, w mokrych kopalniach, gdzie temperatura utrzymuje się na poziomie około 18 ° i powyżej przez cały rok.
Patogeneza i klinika
Patogeneza i klinika są różne w okresie migracji i podczas pobytu dorosłych pasożytów w jelicie. Wprowadzenie larw do skóry może powodować zaczerwienienie i swędzenie. Ponadto u osób, które są ponownie zakażone, można zaobserwować reakcję alergiczną z tymi samymi zjawiskami lub ze zjawiskiem obrzęku, wysypka. Te objawy często pozostają niezauważone. Migracji larw do płuc towarzyszy punktowy, a czasem poważniejszy krwotok. Możliwe jest również rozwój zapalenia oskrzeli, a nawet odoskrzelowego zapalenia płuc.
Dorosłe nicienie przyczepiające się do ścian jelita zakłócają integralność błony śluzowej i żywią się krwią. Wydzielają specjalny sekret, który zapobiega krzepnięciu krwi, co może powodować długotrwałe krwawienie z uszkodzonych obszarów błony śluzowej. Będąc w stanie się poruszać, pasożyty zwykle uszkadzają błonę śluzową w wielu miejscach.
Proces ten pogarsza możliwość penetracji flory bakteryjnej i pojawienia się zmian zapalnych. Wszystko to prowadzi do naruszenia przewodu żołądkowo-jelitowego. W jelitach występuje ból, zaburzenia stolca, apetyt, pacjenci są zaniepokojeni nudnościami i wymiotami. Utrata krwi prowadzi do wyczerpania żelaza, białka, witamin, głównie A, D i kompleksu B, a także do rozwoju niedokrwistości, a nawet kacheksji.
U dzieci o ograniczonym odżywianiu, zwłaszcza podczas jedzenia produktów ubogich w białko i żelazo, choroba przyjmuje ciężką postać, wpływając na ich rozwój psychiczny i fizyczny. Postępuje bardziej intensywnie przy długotrwałej i intensywnej inwazji. W tych przypadkach, oprócz naruszeń przewodu pokarmowego, u dzieci występuje ogólne osłabienie, łatwe męczenie się, duszność.
Stają się ospali, letargiczni. Skóra staje się obrzękła, blada z woskowym odcieniem, błony śluzowe są również bardzo blade. Są krwawienia z nosa, perwersja apetytu - potrzeba kredy, gliny itp. Istnieją inne oznaki ciężkiej niedokrwistości z niedoboru żelaza - koilonychia, zapalenie przełyku.
W okolicy serca słychać szmer skurczowy, anemiczny - na opuszce żyły szyjnej. Przy przedłużającej się anemii rozwijają się objawy dystrofii mięśnia sercowego. We krwi pacjentów obserwuje się zmiany charakterystyczne dla niedokrwistości hipochromicznej: spadek stężenia hemoglobiny, czasem nawet do 10% przy niewielkiej liczbie czerwonych krwinek (poniżej 1 miliona) i niski wskaźnik barwy. Liczba eozynofili jest prawie stale zwiększana - średnio z 10 do 20%.
Diagnoza
Diagnozę infekcji nicieniami jajowymi można dokładnie postawić na podstawie obecności jaj w ekskrementach. Jajka można również łatwo znaleźć w treści dwunastnicy o brzmieniu dwunastnicy. Ta ostatnia metoda jest bardziej dokładna i przydatna w wątpliwych przypadkach.
Leczenie
Leczenie infekcji grzybicy odbywa się za pomocą naftamonu, kombinantryny lub lewamizolu. W ciężkiej niedokrwistości wskazane są preparaty żelaza, a także transfuzja czerwonych krwinek. Leczenie trwa przez 3 dni. Wydajność wynosi około 80%.
Zapobieganie
Zapobieganie sprowadza się do ochrony środowiska przed skażeniem odchodami i wykorzystania wyłącznie nawożonego kału do nawożenia ziemi. Ponadto konieczne jest zidentyfikowanie i leczenie wszystkich osobników zaatakowanych przez owsiki.
W celu zapobiegania osobistemu, w ogniskach infekcji robakami, nie należy pozwalać dzieciom chodzić boso, kłamać i siedzieć na nieosłoniętej ziemi. Surowe warzywa i owoce należy dokładnie umyć i zanurzyć we wrzącej wodzie na około minutę.
