Szczaw jest jednym z pierwszych warzyw liściastych, które możemy zjeść wczesną wiosną. Oprócz przyjemnego kwaśnego smaku zawierają również wiele witamin. Narody słowiańskie od dawna wiedziały o szczawiu, aktywnie wykorzystują go do gotowania. Kiedy jego użycie będzie przydatne i komu będzie szkodliwe, porozmawiamy dzisiaj.
Trochę historii
Nie ma dokładnych danych, kiedy szczaw pojawił się na stołach, wiadomo tylko, że Rzymianie i starożytni Grecy wytwarzali produkty kulinarne z jego wykorzystaniem.
Ale zanim dotarł do stołu w Rosji, fani tradycyjnej medycyny wiedzieli o zaletach szczawiu, używali go jako rośliny leczniczej. Jego właściwości lecznicze badali starożytni uzdrowiciele, szczaw był stosowany w leczeniu czerwonki, jako środka hemostatycznego, na niestrawność. Uważano również, że szczaw może wyleczyć zarazę.
Kompozycja
Główne przydatne właściwości to jego skład. Do gotowania używaj zarówno liści szczawiu, jak i łodyg.
Szczaw ma ogromną ilość witamin, kwasów organicznych, minerałów, jest bogaty w przeciwutleniacze, olejki eteryczne, flawonoidy, karoten. Wymienione substancje w kompleksie mają działanie terapeutyczne, pomagają w walce z różnymi chorobami.
Jego zawartość kalorii jest niska, co umożliwia stosowanie osób z nadwagą.
Korzyści ze szczawiu dla organizmu
Liście szczawiu są używane przez uzdrowicieli ludowych w celu wyeliminowania bólu u kobiet w okresie menopauzy. Uzasadniono stosowanie czerwonki i problemów żołądkowo-jelitowych.
Terapeuci jako kompleksowe leczenie zalecają dodanie szczawiu podczas gotowania żywności dla osób cierpiących na bóle serca, reumatyzm, gruźlicę, bezpłodność, upośledzoną potencję.
Sok ze szczawiu jest stosowany na przeziębienia: kaszel, katar, przeziębienia, choroby dziąseł. W przypadku jamy ustnej działa dezynfekująco, eliminuje nieświeży oddech, a także może w pewnym stopniu wybielić szkliwo zębów. Jeśli pijesz sok, korzyści ze szczawiu będą namacalne jako oczyszczenie organizmu z toksyn.
Zastosowanie liści pomaga pozbyć się zaparć, poprawić wątrobę, a kobiety wykorzystują tę część, aby zwiększyć laktację. Również młode wiosenne liście pomogą pozbyć się niedoboru witamin z powodu obecności w nich ogromnej ilości witamin.
Nasiona szczawiu są stosowane jako leczenie w celu pozbycia się problemów, takich jak robaki, biegunka.
Liść wraz z łodygą stosuje się w medycynie ludowej na alergie, niedobór witamin.
Odwar z liści stosuje się w przypadku problemów żołądkowych. W takim przypadku wystarczy wypić szklankę bulionu.
Szczaw zawarty w diecie stymuluje pracę narządów wewnętrznych, a aby pozbyć się bólu głowy wystarczy wypić pół szklanki soku szczawiowego.
Jeśli dziecko ma otarcie, nie będzie bolało mocowanie do niej prześcieradeł ze szczawiem, po uprzednim wybiciu.
Zastosowanie szczawiu w kosmetologii
W celach kosmetycznych szczaw znalazł zastosowanie. Każda dziewczyna marzy o aksamitnej, świeżej skórze. Mieszanki przy użyciu szczawiu mogą złagodzić stany zapalne, rozjaśnić skórę i pozbyć się trądziku i trądziku. W ten sposób możesz zobaczyć skórę po regularnym stosowaniu masek z użyciem szczawiu.
Szczaw pomoże również wzmocnić włosy. Wywar z korzeni zieleni pozwoli osiągnąć żywy naturalny połysk loków, pozbyć się strat.
Szkoda od szczawiu
Pomimo korzyści z jedzenia szczawiu, szkoda jest również możliwa. Polega na nadmiarze zużytej ilości zieleni, również w przypadku niektórych chorób.
Przeciwwskazania
Lecznicze właściwości szczawiu nie mogą być stosowane przez wszystkich. Rozważ kategorie, do których nie można go zastosować.
1. Pacjenci cierpiący na zaburzenia metabolizmu wody i soli w organizmie, a także kobiety w ciąży i karmiące piersią. W takim przypadku szczaw należy całkowicie porzucić. Faktem jest, że jego stosowanie blokuje wchłanianie wapnia, a ten pierwiastek jest bardzo ważny dla przyszłego dziecka, wpływa na układ sercowo-naczyniowy. Również „król wiosny” wpływa na funkcjonowanie nerek, więc mogą się z nimi pojawić problemy.
2. Obecność chorób takich jak reumatyzm, dna moczanowa, zapalenie żołądka, zapalenie jelit, wrzody, choroby nerek, cukrzyca.
3. Osoby z zakrzepowym zapaleniem żył powinny zachować szczególną ostrożność podczas spożywania szczawiu. Faktem jest, że szczaw koński ma zdolność zwiększania krzepnięcia krwi, aw tym przypadku jego użycie może stać się niebezpieczne.
Oprócz wskazanych przeciwwskazań do stosowania szczawiu należy pamiętać o następujących zasadach:
· Szczaw może spowodować zaostrzenie którejkolwiek z wcześniej obecnych chorób. Aby temu zapobiec, ilość spożywanych warzyw musi być ograniczona: szczaw może być obecny w diecie kilka razy w tygodniu.
· Jeśli podjąłeś się przygotowania naczynia, w żadnym wypadku nie używaj naczyń aluminiowych. W przeciwnym razie szkoda ze strony szczawia jest nieunikniona: zareaguje z metalem, a następnie uwolni toksyny szkodliwe dla organizmu. Jest to szczególnie niebezpieczne dla przyszłych matek, a także dzieci w wieku poniżej trzech lat.
· Nie nadużywaj potraw z ziołami przez długi czas. Lekarze tłumaczą to faktem, że zawiera kwas szczawiowy w dużych ilościach, zagraża zaburzeniem metabolizmu minerałów, a także nerek i może powodować powstawanie kamieni.
· Podczas obróbki cieplnej szczawiu uwalniany z niego kwas zmienia się w nieorganiczny, dlatego należy preferować świeże zioła.
· Najbardziej przydatne substancje w szczawiu do początku lipca. Liście z młodej rośliny do tego czasu można przygotować i umieścić w zamrażarce. W takim przypadku zachowa swoje użyteczne właściwości. Ponadto większość witamin i składników odżywczych znajduje się w zieleni pierwszego roku.
Jak przygotować szczaw na zimę
Mamy okazję zebrać te doskonałe warzywa jesienią, kiedy szczaw już zwiędł. Korzenie są wykopywane, oczyszczane z ziemi, łodygi są usuwane, liście są dobrze myte wodą. Kłącza są cięte.
Surowce można suszyć zarówno w cieniu, jak i na słońcu. Jeśli pogoda nie pozwala, odpowiednia jest suszarka. Temperatura powinna wynosić od 50 do 60 ° C, okresowo szczaw musi być odwracany.
Gotowe można uznać za korzenie, które łamią się po zgięciu, a nie tylko zginają. Okres trwałości takiego szczawia wynosi trzy lata.
Interesujące fakty o szczawiu
Doskonałe właściwości smakowe szczawia końskiego doceniano od czasów starożytnych, dlatego jest używany do gotowania potraw przez Francuzów, Niemców, Niemców i Holendrów.
W Rosji zaczęto go używać w XVI wieku. Wcześniej uważano go za chwast, Rosjanie byli bardzo zaskoczeni, gdy obcokrajowcy go uszczypnęli i zjedli. Ale nazwa „szczaw” pojawiła się znacznie później. Początkowo nazywali to zielone „dzikim burakiem”, „jabłkiem łąkowym”.
Korzyści i szkody szczawiu nie są obecnie w pełni zrozumiałe przez naukowców. Ale pozostaje na stole. Jesteśmy tak uzależnieni od jego kwaśnego smaku, że już nie można odmówić. Niemniej jednak warto przestrzegać norm użytkowania, a także dać przewagę świeżej roślinie.
