Arbuz jest przydatny ze względu na wysoką zawartość witamin (grupy B, D, C, E), pierwiastków śladowych i minerałów. Duża ilość pektyny i błonnika w niej przyczynia się do poprawy funkcji przewodu pokarmowego. Ponieważ arbuz składa się w 99% z wody, dobrze gasi pragnienie i działa moczopędnie. Jest wskazany w patologii nerek, która ostatecznie rozwija się w cukrzycy, a także w małych kamieniach i „piasku” obecnych w nerkach. Duże kamienie są przeciwwskazaniem do stosowania arbuza, ponieważ może wywoływać kolkę nerkową.
Obliczanie produktów dietetycznych na cukrzycę
U pacjentów z cukrzycą powinno być mało węglowodanów: wspiera to prawidłowy poziom cukru we krwi. Podczas opracowywania diety brany jest pod uwagę indeks glikemiczny produktów (IG). Jego wartość kaloryczna i obciążenie glikemiczne (GN) są obliczane bezbłędnie.
Indeks glikemiczny żywności
Indeks glikemiczny jest miarą szybkości, z jaką glukoza dostaje się do krwioobiegu po zjedzeniu jedzenia lub napoju. Uwzględnione przede wszystkim w przygotowaniu diety na cukrzycę drugiego typu:
• Produkty cukrzycowe obejmują produkty o GI nie wyższym niż 50 jednostek.
• Z GI do 69 jednostek - stosowanie produktu jest dozwolone nie więcej niż 2 razy w tygodniu (jako wyjątek) w ilości nieprzekraczającej 100 gramów.
• GI> 70 prowadzi do gwałtownego skoku cukru (hiperglikemii) i pogorszenia stanu ogólnego.
• Aktywność czystej glukozy jest akceptowana dla 100 jednostek.
Im wyższy IG, tym silniejsze uczucie głodu i większy apetyt. Zwykle węglowodany w żywności o niskim IG (do 50 jednostek) rozkładają się powoli, więc ich konwersja na energię następuje stopniowo. W tym czasie organizmowi udaje się wydać przydzielone zasoby energii, a poziom glikemii pozostaje stabilny. Z pokarmów o GI> 70 jednostek węglowodany są wchłaniane z tak dużą szybkością, że nawet przy dużym wysiłku fizycznym ciało nie ma czasu na realizację całej uwolnionej energii. Dlatego poziom glukozy we krwi gwałtownie wzrasta, a pewna część węglowodanów jest przekształcana w nagromadzenie tłuszczu.
Dlatego im niższy IG produktów, tym łatwiej można kontrolować glukozę. Szybko przyswajalne węglowodany należy zredukować do zera. Preferowane są produkty zawierające fruktozę.
Obciążenie glikemiczne
Obciążenie glikemiczne (GN) to nowy wskaźnik, który określa wpływ spożywanego jedzenia na poziom glukozy we krwi. Służy do określania najbardziej niebezpiecznych pokarmów, które po spożyciu utrzymują wysokie stężenie cukru we krwi tak długo, jak to możliwe. Obciążenie glikemiczne określa się na 100 g produktu i istnieją trzy poziomy:
• wysoki - 20 węglowodanów;
• średnia - 11-20;
• niski GN - do 10 węglowodanów.
Dopuszczalna dzienna ilość owoców i jagód o niskim wskaźniku GN w cukrzycy wynosi nie więcej niż 200 g dziennie.
Aby dokładnie wiedzieć, czy arbuz może być stosowany w cukrzycy, należy zbadać jego indeks glikemiczny, ładunek glikemiczny i wziąć pod uwagę jego kaloryczność.
Wydajność arbuza:
1. GI - 75 jednostek (wysoki wskaźnik, co oznacza, że w niedługim czasie pojawi się silne uczucie głodu i będziesz musiał zrobić nieplanowaną przekąskę).
2. GN - 4 g węglowodanów na 100 g produktu (niski poziom).
3. Zawartość kalorii - 38 kcal na 100 g produktu t (niskie stawki).
Na podstawie tych danych, przy użyciu arbuza w ludzkim ciele:
• z powodu wysokiego IG stężenie cukru szybko rośnie;
• Biorąc pod uwagę niskie obciążenie glikemiczne (GN), wysoki poziom glikemii nie potrwa długo.
Czy arbuz jest możliwy w cukrzycy, biorąc pod uwagę jego skład
Przy opracowywaniu codziennej diety należy wziąć pod uwagę, że zawiera 100 g arbuza;
• 0,7 g białka;
• 0,2 g tłuszczu;
• 8,8 g węglowodanów (w tym 2,4 g glukozy i 4,4 fruktozy);
• wszystko inne to błonnik i woda.
Główną częścią cukru w arbuzie jest fruktoza. W podziale insulina nie jest zaangażowana. Ale fruktoza nie jest całkowicie nieszkodliwa dla ludzi. W porównaniu z glukozą jest bardziej przetwarzany na tłuszcze i przechowywany „w rezerwie”. Zawartość w codziennej diecie ponad 90 g fruktozy prowadzi do otyłości, a jej ciągłe stosowanie może powodować cukrzycę u osoby wcześniej zdrowej. Ponownie apetyt tych ludzi wzrasta, co prowadzi do otyłości.
Po spożyciu fruktoza nie powoduje produkcji insuliny przez komórki trzustki. Ale u osób z cukrzycą stymuluje wzrost glukozy we krwi, chociaż dzieje się to znacznie wolniej niż podczas spożywania pokarmów bogatych w cukier. Normalne wchłanianie fruktozy w cukrzycy występuje, gdy jest ona spożywana do 30-40 g dziennie.
Natychmiast po spożyciu arbuza u osoby rozwija się szybka, ale krótkotrwała hiperglikemia. Przyczynia się to do uwalniania insuliny, która radykalnie obniża poziom glukozy, powodując hipoglikemię - uczucie głodu. Dla diabetyków jest to niebezpieczne możliwe naruszenie diety.
Dozwolona ilość arbuza w cukrzycy typu 2
Dzięki licznym badaniom i poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, czy arbuz może być stosowany w cukrzycy, ustalono limit stosowania tej jagody, który nie szkodzi pacjentom z chorobą drugiego typu: 300 g dziennie, nie więcej niż 100 g na raz. Spożycie innych węglowodanów musi zostać zmniejszone o ilość zawartą w zjedzonym arbuzie. Wyjaśnia to fakt, że drugiemu typowi cukrzycy towarzyszy otyłość: z powodu nadwagi istnieje znacznie więcej ograniczeń dotyczących węglowodanów.
Aby uniknąć niepotrzebnego stresu dla organizmu, cukrzykom zaleca się spożywanie arbuza z chlebem. Utrzyma to normalny poziom cukru przez dłuższy czas i zapobiegnie poczuciu ostrego głodu. Ale takie połączenie jest możliwe tylko przy braku patologii jelit, ponieważ prowadzi do ciężkiego wzdęcia.
Zalecane standardy arbuza dla pierwszego rodzaju choroby
Czy arbuz jest możliwy przy cukrzycy pierwszego typu? Pytanie zostało zbadane z uwzględnieniem diety niezbędnej dla tej patologii i jej zgodności z jednostkami chleba (XE). Ustalono, że przy pierwszym rodzaju tej patologii dozwolone jest stosowanie 1 kg arbuza dziennie w kilku dawkach 200-300 g bez konsekwencji zdrowotnych. Ilość spożywanych węglowodanów powinna odpowiadać dawce otrzymanej insuliny i aktywności fizycznej pacjenta. W przeciwieństwie do drugiego typu, poziom cukru we krwi można regulować przez dodatkowe podanie insuliny, obliczając ilość spożywanych węglowodanów. W obliczeniach uwzględniana jest zgodność 120-150 g arbuza z 1 jednostką chleba. To zależy od dojrzałości i różnorodności płodu. Cała dieta na cukrzycę jest obliczana z uwzględnieniem jednostek chleba, które są wyraźnie ustalone dla każdego produktu i są starannie obliczane podczas kompilacji menu za pomocą specjalnego stołu.
Endokrynolodzy zalecają stosowanie arbuza w cukrzycy, biorąc pod uwagę jego korzystne właściwości, w ilości nieprzekraczającej 10 XE dziennie. Jednocześnie musisz zmniejszyć zużycie znanych węglowodanów (ziemniaków lub chleba) o tę samą ilość. Pacjenci z pierwszym typem cukrzycy powinni wiedzieć, ile insuliny potrzebuje organizm, aby rozbić 1 XE - wtedy arbuza można spożywać w dozwolonych ilościach bez obaw.
Biorąc pod uwagę, że przebieg choroby jest indywidualny dla każdego pacjenta, tylko lekarz w każdym przypadku zdecyduje, czy arbuz jest możliwy przy cukrzycy i w jakiej ilości, a także udzieli wskazówek dotyczących jego właściwego stosowania.
