Czym jest zaburzenie dwubiegunowe?
Choroba afektywna dwubiegunowa (BPD) powoduje zmiany w nastroju i energii człowieka. Te skrajne i intensywne stany emocjonalne lub epizody nastroju mogą wpływać na ich zdolność do funkcjonowania. Ludzie z zaburzeniem dwubiegunowym mogą mieć również okresy normalnego nastroju.
Epizody nastroju są podzielone na maniakalne, hipomanyczne lub depresyjne. Te epizody nastroju charakteryzują się wyraźną zmianą w zachowaniu. Podczas epizodu manii, ktoś może czuć się wyjątkowo energiczny lub drażliwy. Hipomanja jest mniej dotkliwa niż mania i trwa krócej. Poważny epizod depresyjny może wywoływać uczucie głębokiego smutku lub zmęczenia.
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń zdrowia psychicznego V (DSM-5) zawiera więcej niż cztery typy BPD. Trzy najpopularniejsze typy to:
- Choroba afektywna dwubiegunowa I: epizody maniakalne trwają co najmniej siedem dni na raz, a objawy mogą być tak intensywne, że osoba może wymagać hospitalizacji. Mogą również wystąpić epizody depresyjne trwające co najmniej dwa tygodnie.
- Zaburzenie dwubiegunowe typu II: Ten typ ma charakter epizodów depresyjnych i hipomaniakalnych bez żadnych intensywnych epizodów maniakalnych. Może być błędnie zdiagnozowana jako depresja.
- Zaburzenie cyklotomiczne: Jest to łagodniejsza postać BPD. Obejmuje naprzemienne epizody hipomanii i depresji. Trwa co najmniej dwa lata u dorosłych i rok u dzieci i młodzieży.
Twój lekarz może zdiagnozować inny rodzaj BPD, taki jak wywołany przez substancję, związany z medycyną lub nieokreślony BPD. Te typy mogą mieć podobne objawy, ale mają różną długość epizodu.
Żaden pojedynczy czynnik nie wydaje się być odpowiedzialny za rozwój BPD. Jednak badacze nadal próbują ustalić przyczynę, dzięki czemu można opracować skuteczniejsze metody leczenia.
Jaki jest genetyczny aspekt zaburzenia dwubiegunowego?
Badania w zakresie genetyki i BPD są dość nowe. Jednak ponad dwie trzecie osób z zaburzeniem dwubiegunowym ma krewnego z depresją dwubiegunową lub dużą. Naukowcy wciąż próbują znaleźć czynniki genetyczne odpowiedzialne za zwiększone ryzyko.
Dziedziczone ryzyko: Ktoś, kto ma rodzica lub rodzeństwo z BPD, ma od 4 do 6 razy większe ryzyko rozwoju w porównaniu z kimś, kto tego nie robi. Identyczny bliźniak ma 70 procent szans na zdiagnozowanie BPD, jeśli ma go bliźniak. Kolejny przegląd badań bliźniąt wykazał, że istnieje dziedziczny składnik BPD.
Bipolarny i schizofrenia zachodzą na siebie: Naukowcy badający rodziny i bliźniaki sugerują, że może istnieć związek genetyczny między BPD a schizofrenią. Odkryli także, że małe mutacje w określonych genach wydają się wpływać na ryzyko BPD.
Nakładanie się ADHD: Jedno z badań wykazało genetyczną korelację między wczesną postacią BPD a ADHD. BPD o wczesnym początku występuje przed ukończeniem 21 lat.
Nieprawidłowości biologiczne mogą wpływać na mózg
Naukowcy pracują nad odkryciem, w jaki sposób mózgi osób z BPD różnią się od mózgów osób bez BPD. Oto kilka znaczących odkryć.
Komórki mózgowe: Utrata lub uszkodzenie komórek mózgu w hipokampie może przyczynić się do zaburzeń nastroju. Hipokamp jest częścią mózgu związaną z pamięcią. Wpływa też pośrednio na nastrój i impulsy.
Neuroprzekaźniki: Neuroprzekaźniki to substancje chemiczne, które pomagają komórkom mózgowym komunikować się i regulować nastrój. Nierównowagi z neuroprzekaźnikami są powiązane z BPD.
Problemy mitochondrialne: Badania sugerują, że problemy mitochondrialne mogą odgrywać rolę w zaburzeniach psychicznych, w tym BPD. Mitochondria są centrami energetycznymi niemal w każdej ludzkiej komórce. Jeżeli mitochondria nie działa normalnie, może to prowadzić do zmiany schematów wytwarzania i użytkowania energii. To może wyjaśnić niektóre zachowania, które widzimy u osób z zaburzeniami psychicznymi.
Naukowcy, którzy wykonywali MRI na mózgach osób z BPD, stwierdzili podwyższone sygnały w niektórych częściach mózgu. Te części pomagają koordynować ruchy dobrowolne, co sugeruje nieprawidłową funkcję komórkową.
Czynniki środowiskowe i styl życia
Niektórzy naukowcy uważają, że czynniki środowiskowe i styl życia odgrywają ważną rolę w BPD. Czynniki te obejmują:
- ekstremalny stres
- nadużyć fizycznych lub seksualnych
- nadużywanie substancji
- śmierć członka rodziny lub bliskiej osoby
- choroba fizyczna
- ciągłe obawy, które wpływają na twoje codzienne życie, takie jak pieniądze lub problemy z pracą
Sytuacje te mogą wywoływać objawy lub wpływać na rozwój BPD, szczególnie w przypadku osób, które mogą już być narażone na wysokie ryzyko genetyczne.
Wiek, płeć i czynniki hormonalne
BPD dotyka co roku około 2,6 procent dorosłej populacji w USA. Równie dobrze wpływa na płcie, rasy i klasy społeczne.
Ryzyko wieku: BPD rozwija się zwykle w wieku około 25 lat lub w wieku od 15 do 25 lat. Co najmniej połowa wszystkich przypadków jest rozpoznawana przed ukończeniem 25. roku życia. Jednak u niektórych osób objawy nie występują aż do 30. lub 40. roku życia. Chociaż rozwój BPD może rozwinąć się u dzieci 6 lub młodszych, temat jest kontrowersyjny. To, co może wydawać się BPD, może być wynikiem innych zaburzeń lub traum.
Ryzyko związane z płcią: Choroba typu Bipolar II występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Ale zaburzenie dwubiegunowe I jest równie powszechne u obu płci. Nie wiadomo dokładnie, co powoduje tę różnicę w diagnozach.
Ryzyko hormonalne: Eksperci są przekonani, że hormony tarczycy mają duży wpływ na funkcjonowanie mózgu u dorosłych. Depresja i zaburzenia afektywne dwubiegunowe są związane z nieprawidłową czynnością tarczycy. Tarczyca jest gruczołem w szyi, który uwalnia hormony regulujące wzrost i rozwój. Osoby z BPD często mają niedoczynność tarczycy lub niedoczynność tarczycy.
Co może wywołać maniakalny lub depresyjny epizod?
Niektóre czynniki mogą wyzwalać maniakalne lub depresyjne epizody BPD. Czynniki te zwiększają poziom stresu organizmu, który jest również wyzwalaczem.Znajomość własnych wyzwoleń jest jednym ze sposobów, aby zapobiec pogorszeniu się objawów.
Chociaż wyzwalacze różnią się w zależności od osoby, niektóre z nich to:
- stresujące wydarzenia życiowe, które mogą być pozytywne lub negatywne, takie jak narodziny dziecka, awans zawodowy, przeprowadzka do nowego domu lub koniec związku
- zakłócenia w regularnych schematach snu, w tym zmniejszenie lub zwiększenie snu lub odpoczynku w łóżku
- zmiana rutyny, np. podczas snu, jedzenia, ćwiczeń lub aktywności towarzyskich (uporządkowana rutyna może zmniejszyć stres)
- zbyt wiele stymulacji, takich jak specyficzne lub głośne dźwięki, zbyt duża aktywność i spożycie kofeiny lub nikotyny
- Nadużywanie alkoholu lub substancji: nadużywanie może powodować ciągłe objawy dwubiegunowe, nawroty i hospitalizacje
- choroba niezarządzana lub nieleczona
Kiedy iść do lekarza
Dzięki odpowiedniej diagnozie, leczeniu i zarządzaniu możliwe jest prowadzenie satysfakcjonującego, szczęśliwego życia z BPD.
Umów się na spotkanie z lekarzem, jeśli uważasz, że masz jeden lub więcej objawów choroby afektywnej dwubiegunowej. Mogą sprawdzić twoje zdrowie fizyczne, a także zadać ci kilka pytań dotyczących zdrowia psychicznego. Jeśli lekarz nie znajdzie fizycznego problemu z objawami, może zalecić skorzystanie z usług dostawcy zdrowia psychicznego.
Twoje leczenie będzie zależało od twojego stanu. Może się różnić od leku do terapii, a znalezienie odpowiedniego leczenia może zająć trochę czasu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli jakikolwiek lek wywoła niepożądane efekty uboczne. Są inne opcje, które możesz wypróbować.
Dowiedz się więcej od naszego życia z chorobą afektywną dwubiegunową "
