Wyobraź sobie ten scenariusz: Ktoś z autyzmem widzi zbliżający się neurotyp, niosący gigantyczną torebkę i mówi: "Właśnie wtedy, gdy myślałem, że rzeczy nie mogą dostać torebki!"
Po pierwsze, nieporozumienie: "Co to ma znaczyć? Nie lubisz mnie tutaj? "Odpowiada neurotyp.
Po drugie, jest próba wyjaśnienia nieporozumienia: "Och, um, nie miałem na myśli ... miałem na myśli ... to miało być kalambur", autystyczna osoba oferuje niezręcznie.
Po trzecie, prezentujemy obrażone uczucia neurotypików z powodu błędnej interpretacji: "O tak, racja, myślisz, że pogorszę sprawę!"
Po czwarte, druga próba autystycznego wyjaśnienia: "Nieee ... to była twoja torba ..."
I wreszcie: "Cokolwiek, jestem stąd".
Często słyszymy o tym, jak rozpoznać osobę z autyzmem i jak je leczyć. Ale nie ma zbyt wiele informacji na temat tego, od czego zacząć, gdy nie znasz autyzmu, jak radzić sobie z własnym dyskomfortem i co jest uważane za obraźliwe.
Weź pod uwagę swoją wszechstronną przepustkę za kulisy tego, jak neurotypy mogą odnosić się do osób z autyzmem.
Najpierw zacznijmy od definicji
Aspie: Ktoś, kto ma zespół Aspergera, który jest na spektrum autyzmu.
Autyzm: zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się powtarzającymi się zachowaniami, trudnościami w komunikowaniu się oraz problemami nawiązywania i utrzymywania relacji.
Świadomość autyzmu: Ruch o szerzeniu świadomości i akceptacji ludzi na spektrum autyzmu.
Neurotypical: Osoba, która nie wyświetla nietypowych wzorców i zachowań myślowych.
Stimming: Samo-kojące, powtarzające się ruchy ciała, które autystyczni ludzie reagują na nadmierną stymulację lub stres emocjonalny. Typowe "stims" to kołyszące się ruchy w przód iw tył, trzepotanie ręką oraz tarcie ramion i nóg.
1. Bądź miły
Nawet jeśli nam Aspie sprawi, że poczujesz się trochę nieswojo, odrobina uprzejmości może przejść długą drogę! Możemy zachowywać się w sposób, który was niepokoi, ale zaufajcie mi, zachowujesz się także w sposób, który nas niepokoi.
Kiedy ludzie próbują przejąć naszą mentalną zdolność, służy to jedynie wykazaniu wątpliwości co do naszego stanu. To powoduje niechęć i czujemy się zirytowani, ponieważ nas to unieważnia - np. "Dlaczego nie możesz zrobić tego teraz, kiedy możesz zrobić to wczoraj?"
Zmusza naszą obronę "Jestem autystyczna". Różnice między autystycznymi i neurotypowymi umysłami są ogromne. Unikaj kwestionowania naszych możliwości, zamiast tego skupiaj się na optymizmie i zapewnieniu bezpieczeństwa. Komplement lub zachęcający komentarz może stworzyć ramy trwałej przyjaźni.
2. Bądź cierpliwy
Nie zawsze możemy powiedzieć, jak się czujemy, ponieważ nie zawsze mamy słowa, które wyrażałyby nasze uczucia. Jeśli jesteś z nami cierpliwy, będziesz w stanie szybciej powiedzieć, czego potrzebujemy, ponieważ nie będziesz tak spanikowany, zaniepokojony lub zirytowany próbując dowiedzieć się, jaki jest problem.
Cierpliwość przychodzi, gdy zdajesz sobie sprawę, że jedynym sposobem, aby powiedzieć, jak się czujemy, jest słuchanie nas bardzo uważnie i obserwowanie nas w niezwykłych ruchach w stresujących momentach. Nie pozwól sobie na niepokój lub złość, gdy odczuwamy objawy.
Lepiej dla wszystkich stron, jeśli cierpisz z powodu naszych umiejętności komunikacyjnych - lub ich braku. To prowadzi mnie do następnego ...
3. Posłuchaj uważnie
Przetwarzamy komunikację wyłącznie na przetwarzanie tekstu, a nie subtelne sygnały dotyczące twarzy, więc możemy semantycznie źle zrozumieć znaczenie słów, których używasz, zwłaszcza homofonów. Myjemy się również przez fleksję.
Na przykład mamy trudności z sarkazmem. Moja mama zawsze mówiła "dziękuję", gdy nie robiliśmy tego, o co prosiła. Tak więc, gdy pewnego razu rzeczywiście wyczyściłem swój pokój, odpowiedziała "Dzięki!" I odpowiedziałem: "Ale to wyczyściłem!"
Tutaj słuchanie pomaga nam obu. Ponieważ prawdopodobnie zauważysz nieporozumienie, zanim to zrobimy, wyjaśnij, co próbujesz powiedzieć, jeśli nasze odpowiedzi nie pasują do tego, co masz na myśli. Moja mama to zrobiła i dowiedziałem się, co to sarkazm i co znaczy "dziękuję".
Możemy również zrozumieć coś inaczej, ponieważ nasze emocjonalne przetwarzanie dźwięku ma tendencję do nieco pomieszania, gdy próbujemy usłyszeć. Ogólnie nie jesteśmy dobrzy w uprzejmej rozmowie lub krótkiej pogawędce, więc zdobywanie osobistych kontaktów jest w porządku z większością z nas. Cieszymy się połączeniem tak jak wszyscy inni.
4. Zwróć uwagę
Możesz zauważyć, że zaczniemy stimmingować. Robimy to, gdy doświadczamy nadmiaru emocji lub bodźców zmysłowych. Nie zawsze jest źle i nie zawsze jest dobrze. Po prostu jest.
Większość osób z autyzmem ma swobodny unoszący się niepokój fizyczny, nawet gdy jesteśmy szczęśliwi, a stymowanie pomaga utrzymać to pod kontrolą. Jeśli zauważysz, że poruszamy się bardziej niż zwykle, zapytaj nas, czy czegoś nie potrzebujemy. Kolejną przydatną wskazówką jest wyłączanie świateł i nadmierny hałas.
5. Poinstruuj nas - ale ładnie
Czy obrażamy cię? Powiedz nam. Osoby z autyzmem mogą doświadczyć lawinowych nieporozumień. Utrudnia to tworzenie i utrzymywanie trwałych związków i może prowadzić do bardzo samotnego życia.
Dla nas kultywowanie umiejętności społecznych jest konieczne, aby wypełnić lukę nieporozumień. Nie rodzimy się z tymi umiejętnościami, a niektórzy z nas nie byli odpowiednio wykształceni w zakresie etyki społecznej i mechanizmów radzenia sobie. Nie wiedząc, że rzeczy instynktownie utrudniają tworzenie połączeń.
Kiedy przetwarzamy sygnały społeczne, możemy coś przegapić i przypadkowo powiedzieć coś, co jest głupie, wredne lub obraźliwe.Bez tych fizycznych sygnałów emocjonalnych, które kierują naszą reakcją, zostawiamy po prostu te słowa, czasami czyniąc je niezręcznym dla neurotypowego.
Aby zademonstrować trudności, które to narzuca, spróbuj zamknąć oczy, gdy następnym razem ktoś do ciebie mówi. Dowiesz się, ile tracimy. Uważa się, że ponad połowa wszystkich komunikacji jest niewerbalna. Jeśli jesteś neurotypem w rozmowie, to twoim obowiązkiem jest upewnić się, że jesteś czysty w swoim rozumieniu. Dając nam znać, jeśli obrazimy Cię, otrzymasz od nas przeprosiny o wiele szybciej niż obrażenie nas.
Dolna linia
Neurotypiczni ludzie formułują wnioski oparte na subtelnych sygnałach emocjonalnych nadawanych przez to, z kim są. Jeśli zauważysz, że osoba, z którą rozmawiasz, nie robi tego, możesz rozmawiać z kimś z autyzmem.
Praktykowanie tych porad w danym momencie może pomóc ci być przygotowanym na skomplikowane sytuacje społeczne, gdy będziesz wchodził w interakcje z osobą z autyzmem. Pomóż im i wyjaśnij, czy wydają się zdezorientowani. Będąc uważnym w tej chwili, poczujesz się bardziej komfortowo komunikując się z ludźmi w spektrum.
Klasa zwolniona.
Arianne Garcia chce żyć w świecie, w którym wszyscy się dogadujemy. Jest pisarką, artystką i zwolenniczką autyzmu. Ona również bloguje o życiu z autyzmem. Odwiedź jej stronę internetową.
