Jedna z niebezpiecznych chorób drzew owocowych wywołanych przez bakterie Erwinia Amilovora nazywa się oparzeniem bakteryjnym lub ognevitsa.
Po raz pierwszy wybuchy tej dolegliwości odnotowano w XVIII wieku w Ameryce Północnej.
Podczas sprzedaży i transportu sadzonek roślin owocowych na całym świecie rozprzestrzeniło się oparzenie bakteryjne.
Ta choroba jest podstępna, ponieważ często niedoświadczeni ogrodnicy często biorą swoje objawy za objawy innych infekcji i nie podejmują odpowiednich środków na czas:
• ze względu na fakt, że oparzenie rozwija się na roślinie od góry do dołu, zdarza się, że występuje na dorosłych wysokich drzewach, gdy drzewo jest już w połowie uszkodzone;
• początkowe uschnięcie korony drzewa jest uważane za konsekwencję braku wilgoci i zwiększenia podlewania, przyspieszając rozwój choroby;
• często oparzenie bakteryjne jest mylone z rakiem bakteryjnym (choroby te można rozróżnić poprzez przeprowadzenie badań klinicznych próbek zainfekowanych tkanek).
Zakażenie dotyczy wszystkich części drzewa owocowego, ale przede wszystkim kwiatów, młodych pędów bieżącego roku i jajników.
Jak rozwija się choroba?
Szybkość uszkodzenia gruszki przez oparzenie bakteryjne zależy od następujących czynników:
• wiek drzewa (częściej dotyczy to młodych sadzonek);
• odmiany gruszy;
• gleba na terenie (zwiększona zawartość azotu w ziemi zwiększa rozwój oparzeń);
• warunki klimatyczne (podwyższona wilgotność i temperatura powietrza są najbardziej korzystne dla progresji choroby).
Pierwotna infekcja występuje wiosną podczas kwitnienia gruszy. Bakterie na duże odległości od zainfekowanych roślin, bakterie są przenoszone przez owady, ptaki, wiatr, wodę deszczową. Na kwiatach bakterie zaczynają się namnażać aktywnie i rozprzestrzeniać wewnątrz rośliny, wpływając na młode pędy, gałęzie i pień.
Zakażenie może również nastąpić na skutek uszkodzenia kory drzewa, ran na liściach.
Wtórna infekcja występuje latem, kiedy lepki wysięk zawierający dużą liczbę bakterii zaczyna się wyróżniać z pęknięć w pniu i gałęziach drzewa. Na wolnym powietrzu jest rozciągany w postaci cienkich nitek i łatwo przenoszony przez wiatr. Rzadziej infekcja występuje za pomocą narzędzi ogrodniczych lub podczas szczepień.
Objawy oparzenia bakteryjnego gruszki (zdjęcie)
Choroba ma następujące objawy:
• opóźnione otwarcie nerek, a następnie ich czernienie (jednocześnie nie spadają, ale pozostają na gałęziach);
• czernienie, więdnięcie i suszenie kwiatów (jeśli infekcja wystąpiła podczas kwitnienia);
• czernienie i skręcanie pędów, liści.
• czerwonawo-brązowe plamy na korze, lepki mleczny wysięk wyróżnia się z pęknięć;
• Dotknięte tkanki drzewne pęcznieją i złuszczają się (jest to ostatni etap - drzewo jest martwe).
W rezultacie grusza wygląda na zwęgloną (stąd nazwa choroby).
Oznaki oparzenia bakteryjnego gruszki
Rozpoznanie oparzenia bakteryjnego
Zdolność do ocalenia gruszy i ogrodu jako całości zależy od terminowej diagnozy choroby. Aby określić czynnik sprawczy w laboratorium, bakterioza jest przeprowadzana na tkankach zainfekowanego drzewa (wierzchołki pędów, kora drzewa, owoce).
Podczas leczenia oparzeń bakteryjnych ważne jest szybkie wykrycie choroby. Istnieje kilka metod zwalczania tej infekcji, z których każda ma swoje zalety i wady.
Metoda chemiczna
W początkowej fazie choroby możesz spróbować leczyć się lekami zawierającymi miedź. Mieszanina 1% roztworu siarczanu miedzi z mlekiem wapiennym ma wyraźne działanie przeciwbakteryjne. Ważne jest, aby nie przesadzać z ilością witriolu - jego nadmiar powoduje oparzenie liści. Możesz także używać narkotyków o zawartości miedzi, takich jak Szczyt Abigi, Rovral, Skor, Oksikhom i inne. Opryskiwanie dotkniętych drzew przeprowadza się pięć razy:
1. okres obrzęku nerek;
2. kwitnące liście;
3. po kwitnieniu;
4. 2 tygodnie po ostatnim zabiegu;
5. po zbiorach.
Jeśli nie nastąpiła poprawa, bakterie rozwinęły odporność na ten środek grzybobójczy. W takim przypadku zaleca się wycięcie i spalenie dotkniętych części drzewa i przeprowadzenie leczenia antybiotykami.
Radykalna metoda
Ta metoda ma zastosowanie, jeśli objawy jednego z palących bakterii zostaną wykryte na jednym z drzew owocowych w okolicy. Lepiej jest zniszczyć zainfekowaną roślinę, aby chronić pozostałe nasadzenia przed infekcją. Lepiej poświęcić jedno drzewo niż stracić cały sad. Jeśli obszar zmiany jest mały (mniej niż 30%), możesz usunąć chore obszary, przecinając nawet zdrową tkankę 0,2-0,4 m poniżej dotkniętej tkanki. W tym przypadku wszystkie sekcje są traktowane roztworem siarczanu miedzi (1% -100 g proszku na 10 l wody) lub siarczanem żelaza (70 g na wiadro wody). Do dezynfekcji używanych narzędzi po każdym cięciu należy stosować takie roztwory jak: siarczan miedzi (5%), siarczan żelaza (8%), dichloramina (1%), nadmanganian potasu (1%). Płonące ostrza w ogniu nie niszczą całkowicie infekcji.
Wszystkie przycięte części drzewa należy natychmiast spalić, zapobiegając rozpadaniu się liści. Zbieranie i przechowywanie drewna opałowego z zainfekowanych gałęzi i pni gruszki jest niedozwolone, w przeciwnym razie infekcja szybko rozprzestrzeni się na wszystkie nasadzenia.
Antybiotyki
Stosowanie antybiotyków jest najskuteczniejszym sposobem leczenia oparzeń bakteryjnych grusz. W tym celu stosuje się streptomycynę. Ampułkę (500 tysięcy jednostek) hoduje się w 5 litrach wody, a dotknięte nią drzewa opryskuje się. Pierwsze leczenie przeprowadza się w czerwcu (podczas aktywnego wzrostu pędów), a następnie co trzy tygodnie. Jeśli między zabiegami padał deszcz lub pogoda była gorąca, drzewa zostały ponownie spryskane. Dodatkowo stymulatory (cyrkon, immunocytofity itp.) Są stosowane w celu zwiększenia odporności drzew gruszy.
Bakterie mają tendencję do mutowania i rozwijania odporności na stosowany antybiotyk, więc co roku trzeba zmieniać leki. Sprawdzony w walce z oparzeniem bakteryjnym:
• tetracyklina (2 tabletki na 3 litry wody);
• ofloksacyna;
• gentamycyna (2 mg (1 ampułka) rozcieńcza się w 1 litrze wody).
Uwaga! Podczas stosowania jakiegokolwiek leku konieczne jest przetworzenie całego drzewa od czubka głowy do samego końca pnia, ponieważ choroba „schodzi” ze stołu do systemu korzeniowego.
Bakteryjne zapobieganie oparzeniom
Zakażeniu sadu oparzeniem bakteryjnym można zapobiec, jeśli na czas przeprowadzona zostanie następująca profilaktyka:
• obserwować czystość plantacji - odchwaszczanie chwastów (wiele dzikich roślin jest inkubatorami czynnika wywołującego tę chorobę) i niszczenie dzikich drzew owocowych (zwłaszcza głogu);
• opryskiwanie nasadzeń lekami przeciwko różnym chorobom, które osłabiają odporność drzew;
• zwalczanie szkodników owadzich przenoszących infekcje między roślinami;
• uprawa odmian odpornych na oparzenia bakteryjne;
• pozyskiwanie sadzonek w sprawdzonych szkółkach;
• dezynfekcja narzędzi ogrodowych podczas przycinania drzew;
• regularna kontrola sadów wykryje chorobę na wczesnym etapie i podejmie odpowiednie działania w odpowiednim czasie;
• kontrola zimowa podejrzanych sadzonek: gałązki są wycinane z oznaczonych próbek, umieszczane w wodzie w temperaturze pokojowej i czekają na otwarcie pąków. Wnioski dotyczące obecności lub braku infekcji są dokonywane zgodnie ze stanem wschodzących liści.
