Szparagi to wieloletnia roślina należąca do rodziny szparagów.
Rośnie w różnych strefach klimatycznych, z wyjątkiem Antarktydy.
Roślina uprawiana jest zarówno w celach dekoracyjnych, jak i jadalnych.
W Afryce szparagi uprawia się wyłącznie jako rośliny doniczkowe.
W Azji i Europie można go sadzić na otwartym terenie i uprawiać jako roślinę warzywną, ponieważ warunki klimatyczne tych stref na to pozwalają.
Najlepsze odmiany do uprawy w naszym regionie to: szparagi Meyer, szparagi cirrus i lecznicze.
Szparagi: cechy uprawy w domu
Szparagi domowe nie są podobne do innych roślin, ponieważ ich liście nie mają procesu fotosyntezy. Z tego powodu kwiat ma swoje własne cechy wzrostu.
Aby wyhodować kwiat, powinieneś wybrać okna zachodnie lub wschodnie. Temperatura powietrza w pomieszczeniu w lecie nie powinna przekraczać 25 stopni. Idealna temperatura na wiosnę wynosi 21-23 stopnie.
Podczas uprawy szparagów w pomieszczeniach praktycznie nie obserwuje się jego kwitnienia. Kiedy roślina kwitnie (co jest niezwykle rzadkie), powstają małe kwiatostany białego koloru. Jeśli przeprowadzisz sztuczne zapylanie, możesz uzyskać trujące owoce o ciemnoczerwonym kolorze. Kwiat musi być przesadzany co roku, ponieważ rośnie. Należy go również rozmnażać, dzieląc roślinę na kilka części. W procesie podziału korzenie należy ostrożnie przyciąć, aby nie uszkodzić rośliny.
Inną cechą uprawy szparagów jest okresowe opryskiwanie. Jeśli roślina jest uprawiana jako dekoracyjny kwiat wewnętrzny, to do jej sadzenia nasiona nie są wcześniej przygotowane. Niezbędną mieszaninę gleby można przygotować niezależnie. Konieczne jest jedynie mieszanie takich składników, jak: próchnica roślinna, piasek rzeczny i przesiana ziemia darniowa. Gotowa gleba powinna być dobrze zwilżona. Ziemia z posadzoną rośliną powinna mieć zapewniony wystarczający dostęp powietrza, aby się nie zakwasiła. Nie zapomnij również o utrzymywaniu temperatury w pomieszczeniu, która wynosi średnio osiemnaście stopni.
Młode pędy należy przesadzać raz w roku, ale dorosłą roślinę można przesadzić około dwa razy w ciągu trzech lat. Garnki ze szparagami wewnętrznymi należy umieszczać w półcieniu, aby uniknąć poparzeń spowodowanych bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Sadzenie i wybór materiału do sadzenia
Aby uzyskać silne i zdrowe rośliny, nasiona szparagów należy przeprowadzić w marcu. Gleba do sadzenia jest przygotowywana z równych części torfu i piasku rzecznego. Przed sadzeniem nasiona muszą zostać dokładnie namoczone i odkażone. Dezynfekcja odbywa się poprzez umieszczenie nasion w słabym roztworze nadmanganianu potasu. Następnie umieszcza się je w wodzie i przenosi do ciepłego miejsca na cztery dni. Jednocześnie wodę w pojemniku należy codziennie zmieniać. Ponadto nasiona sadzi się w specjalnych skrzynkach na sadzonki do głębokości dwóch centymetrów. Gleba dla sadzonek jest przygotowywana z próchnicy, torfu, piasku i ziemi z ogrodu. Po pojawieniu się pierwszych zielonych pędów w skrzyniach, ziemia powinna zostać nawożona nawozem mineralnym.
Kiedy sadzonki osiągną wysokość dziesięciu centymetrów, należy zanurkować sadzonki. Po wzmocnieniu młodych sadzonek przesadza się je mono do doniczek. Wskazane jest przeszczepienie w czerwcu.
Domowa opieka nad szparagami
Podlewanie. W przypadku szparagów wewnętrznych zaleca się podlewanie na patelni. Kiedy roślina przechodzi sezon wegetacyjny, potrzebuje obfitego podlewania. W okresie odpoczynku podlewanie należy nieco zatrzymać, nie dopuszczając do wyschnięcia gleby. Woda do podlewania kwiatu powinna być miękka, dlatego należy ją bronić lub zmiękczyć octem i kwasem cytrynowym. Aby zwiększyć wilgotność w pobliżu doniczki, obok niej należy umieścić pojemnik z wodą. Bardzo skuteczne jest dolne podlewanie rośliny, w którym nadmiar wody jest usuwany z patelni w ciągu trzydziestu minut po podlaniu.
Częstotliwość podlewania powinna wynosić co najmniej trzy razy w tygodniu. Podlewanie w sezonie zimowym odbywa się w taki sposób, że ziemia jest stale w stanie mokrym.
Oświetlenie. Ponieważ szparagi są rośliną tropikalną, bardzo jasne jest jasne oświetlenie. Ale jednocześnie niepożądane jest, aby bezpośrednie światło słoneczne uderzyło w kwiat. Jeśli pokój wychodzi na południe, kwiat musi być nieco zacieniony lub umieszczony z dala od okna. Przy intensywnym oświetleniu roślina będzie się lepiej rozwijać. Jeśli planujesz zmienić warunki oświetlenia, musisz to robić stopniowo.
Najlepszy opatrunek. Opieka nad szparagami w domu wymaga okresowego karmienia przez cały rok. Wiosną i latem najlepsze opatrunki należy wykonywać raz w tygodniu. W sezonie jesiennym częstotliwość karmienia wynosi dwa razy w miesiącu, a zimą - raz w miesiącu. Jako nawozy konieczne jest stosowanie złożonych nawozów mineralnych specjalnie zaprojektowanych dla roślin domowych. Wraz ze złożonymi zmianami, karmy organiczne o niskim stężeniu mogą być naprzemiennie.
Przycinanie i przesadzanie. Przycinanie szparagów domowych odbywa się jednocześnie z ich przeszczepem. Na kwiatku usuwane są stare pędy, które nie mają liści. Dzięki tej procedurze aktywowany jest wzrost młodych pędów. Coroczny przeszczep roślin powinien być przeprowadzany do ukończenia pięciu lat. W tym wieku system korzeniowy przestaje się aktywnie rozwijać i nie wymaga już częstej ekspansji tego obszaru.
W procesie przesadzania należy również przyciąć system korzeniowy rośliny. Dno nowej doniczki (do której odbywa się przeszczep) jest pokryte warstwą drenażową, a następnie jest wypełnione pożywnymi mieszankami gleby z piaskiem i lekką glebą. Po przesadzeniu szparagów konieczne jest obfite podlewanie, a po tygodniu należy przeprowadzić pierwsze karmienie.
Dlaczego szparagi umierają?
Czasami nawet staranne pielęgnowanie szparagów w domu nie może uratować rośliny przed śmiercią. W końcu często jest narażony na różne szkodniki i choroby.
Tarcza. Jest to szkodnik, który pozostawia słodką wydzielinę na roślinie. Czasami również w pobliżu roślin widać lepki płyn na szybach. Chore rośliny należy natychmiast oddzielić od zdrowych, a miejsca, w których wcześniej znajdowały się doniczki, należy potraktować roztworem owadobójczym. To samo rozwiązanie można zastosować do wacika, aby usunąć owada z kwiatu. Ponadto, aby przeprowadzić pełną walkę z młodymi owadami, dotkniętą roślinę należy umyć wodą z mydłem za pomocą pędzla.
Pająk. Jest to szkodnik, który żywi się sokiem rośliny. Kiedy kwiat jest dotknięty, najpierw zmienia kolor, a liście stopniowo żółkną i wysychają. Również między chorymi liśćmi zaczyna pojawiać się sieć. Pojawienie się białych plam na kwiatku mówi już o pierwszych oznakach jego porażki. Aby pozbyć się roztocza, należy przetrzeć wszystkie liście roztworem mydła (pożądane jest, aby mydło było gospodarstwem domowym).
Mealybugs. Są to owady, które są przymocowane do rośliny za pomocą aparatu ustnego. Jeśli jest uszkodzony, gniazda i nitki woskowe pojawiają się w wiązce na powierzchni kwiatu. Owady wysysają wszystkie soki z rośliny i osuszają je, co może prowadzić do śmierci szparagów. Aby zapobiec pojawianiu się wełnowców, konieczne jest podjęcie pewnych działań zapobiegawczych. Przede wszystkim polegają na regularnej kontroli kwiatu. Jeśli pojawią się na nim żółte liście, należy je natychmiast usunąć. Konieczne jest również okresowe mycie liści rośliny pod ciepłą bieżącą wodą.
Szparagi mogą być również podatne na choroby wynikające z niewłaściwej pielęgnacji kwiatu w domu. Głównym problemem jest zażółcenie liści. Przyczyną tego mogą być zarówno błędy w pielęgnacji, jak i długi czas, gdy kwiat jest na słońcu. W wyniku tego liście rośliny mogą się spalić. Aby zapobiec śmierci kwiatu, należy go usunąć z dala od bezpośredniego światła słonecznego i zapewnić prawidłowe podlewanie i wilgotność.
Zdarza się, że nawet bez ekspozycji na bezpośrednie działanie promieni słonecznych na liściach rośliny pojawiają się żółte plamki o brązowych krawędziach. W takim przypadku może wystąpić zraszanie liści. Oznacza to niewystarczające oświetlenie w pomieszczeniu lub podwyższoną temperaturę powietrza. W takim przypadku kwiat należy umieścić bliżej światła i umieścić obok pojemnika z zimną wodą.
Jeśli szparagi umrą, może to wynikać z naruszenia reżimu nawadniania. Najprawdopodobniej był zbyt obfity, co doprowadziło do gnicia korzeni.
