Wiele osób z POChP ma niepokój z różnych powodów. Kiedy masz problemy z oddychaniem, twój mózg uruchamia alarm, aby ostrzec cię, że coś jest nie tak. Może to spowodować niepokój lub panikę.
Niepokój może również powstać, gdy myślisz o postępującej chorobie płuc. Możesz martwić się doświadczeniem epizodu trudnego oddychania. Niektóre leki stosowane w leczeniu POChP mogą również wywoływać uczucie lęku.
Cykl bezdechu i lęku
Lęk i POChP często tworzą cykl duszności. Uczucie bezdechu może wywołać panikę, która może sprawić, że poczujesz się bardziej niespokojny i będziesz mógł jeszcze trudniej oddychać. Jeśli złapiesz się w tym cyklu bezdechowo-lękowo-oddechowym, możesz mieć trudności z rozróżnieniem objawów lęku od objawów POChP.
Niepokój w przypadku choroby przewlekłej może być dobrą rzeczą. Może to zachęcić Cię do przestrzegania planu leczenia, zwracania uwagi na objawy i wiedzieć, kiedy szukać pomocy medycznej. Ale zbyt duży niepokój może poważnie wpłynąć na jakość twojego życia.
Możesz częściej iść do lekarza lub do szpitala częściej, niż to konieczne. Możesz również uniknąć przyjemnych zajęć towarzyskich i rekreacyjnych, które mogą powodować duszność, takich jak chodzenie z psem lub ogrodnictwo.
Radzenie sobie z lękiem
Ludzie, którzy nie cierpią na POChP, są czasami przepisywani na leki przeciwlękowe, takie jak diazepam (Valium) lub alprazolam (Xanax). Jednak leki te mogą powodować zmniejszenie częstości oddechów, co może pogorszyć POChP i może wchodzić w interakcje z innymi lekami, z których korzystasz. Z biegiem czasu leki te mogą powodować problemy z uzależnieniem i uzależnieniami.
Możesz znaleźć ulgę przy pomocy niedyskryminującego leku przeciwlękowego, które nie zakłóca oddychania, takiego jak buspiron (BuSpar). Niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak sertralina (Zoloft), paroksetyna (Paxil) i citalopram (Celexa), również zmniejszają niepokój. Twój lekarz może pomóc ustalić, które leki będą dla Ciebie najlepsze. Pamiętaj, że wszystkie leki mogą potencjalnie powodować działania niepożądane. Zwiększony lęk, bóle jelit, bóle głowy lub nudności mogą się zdarzyć, gdy po raz pierwszy rozpoczniesz te leki. Zapytaj swojego lekarza o rozpoczęcie od małej dawki i idź w górę. To da twojemu ciału czas na dostosowanie się do nowego leku.
Możesz zwiększyć skuteczność leków, łącząc je z innymi metodami zmniejszania lęku. Zapytaj swojego lekarza, czy może skierować cię do programu rehabilitacji płuc. Programy te zapewniają edukację na temat POChP i radzenia sobie ze strategiami radzenia sobie z lękiem. Jedną z najważniejszych rzeczy, których uczysz się w rehabilitacji oddechowej, jest skuteczniejsze oddychanie.
Oddychanie oddychaniem
Techniki oddychania, takie jak oddychanie wargą powiek, mogą pomóc:
- zabrać pracę z oddychaniem
- spowolnij swój oddech
- utrzymuj powietrze w ruchu na dłużej
- naucz się zrelaksować
Aby wykonać zaciśnięte wargi, rozluźnij górną część ciała i wdychaj powoli przez nos do liczby dwóch. Następnie podnieś wargi, jakbyś gwizdał i wydychaj powoli przez usta do liczby czterech.
Poradnictwo i terapia
Wiele osób z POChP uważa, że indywidualne porady są skuteczne w zmniejszaniu lęku. Terapia poznawczo-behawioralna jest częstą terapią pomagającą zmniejszyć objawy lękowe za pomocą technik relaksacyjnych i ćwiczeń oddechowych.
Poradnictwo grupowe i grupy wsparcia mogą również pomóc w nauce radzenia sobie z POChP i lękiem. Bycie z innymi, którzy mają do czynienia z tymi samymi problemami zdrowotnymi, może pomóc ci poczuć się mniej osamotnionym.
Na wynos
POChP może być wystarczająco stresująca sama. Radzenie sobie z niepokojem może skomplikować rzeczy, ale masz opcje leczenia. Jeśli zaczniesz zauważać objawy lęku, porozmawiaj z lekarzem i znajdź leczenie, zanim zacznie wpływać na twoje codzienne życie.
Ataki paniki: pytania i odpowiedzi
P:
Jaki jest związek między atakami paniki a POChP?
ZA:
Kiedy masz POChP, atak paniki może być bardzo podobny do zaostrzenia się problemów z oddychaniem. Możesz nagle poczuć, jak serce bije, a oddech staje się trudniejszy. Możesz zauważyć drętwienie i mrowienie lub uczucie ściśnięcia klatki piersiowej. Jednak atak paniki może samo się zatrzymać. Mając plan radzenia sobie z atakiem paniki, możesz być w stanie kontrolować swoje objawy i unikać niepotrzebnej podróży na pogotowie.
• Wykorzystaj dystrakcję, koncentrując się na zadaniu. Na przykład: otwieranie i zamykanie pięści, policzenie do 50, lub recytowanie alfabetu zmusza umysł do skupienia się na czymś innym niż na tym, jak się czujesz.
• Powietrze w płucach lub inne ćwiczenia oddechowe mogą kontrolować twoje objawy. Przydatna może być także medytacja lub śpiew.
• Pozytywne zdjęcia: wyobraź sobie miejsce, w którym wolałbyś być jak plaża, otwarta łąka lub górski potok. Spróbuj sobie wyobrazić siebie samego, spokojnego i oddychającego.
• Nie należy pić alkoholu ani kofeiny, ani palić podczas ataku paniki. Mogą one pogłębić twoje objawy. Inhalatory nie są zalecane.
• Uzyskaj profesjonalną pomoc - doradca może nauczyć Cię innych narzędzi do radzenia sobie z lękiem i paniką
