Przeżywałem swoje życie bez dokuczliwego poczucia, że muszę produkować i odnosić sukcesy i biegać, biegać, biegać.
To Life I Swear By to seria o rzeczach, które równoważą i odnawiają nasze dobre samopoczucie. Może to suplement, joga, albo w filiżance herbaty. Skąd bierze się twoja siła?
Za pierwszym razem był wypadek. To było jedno z tych poranków, kiedy obudziłem się zbyt wcześnie, moja strona świata była ciemna i nie mogłem już zasnąć. Nie chodzi o to, że nigdy wcześniej nie widziałem 5 rano - mam 4-latka, widziałem ich dużo - ale nigdy bez wymuszonego powodu. Cisza była wspaniała.
Zostawiłem mojego męża w łóżku i na palcach przeszedłem obok pokoju mojej córki. Gotowałem wodę na herbatę, zgarniając liście z dużego pojemnika, mieszając w mleku. Boi się obudzić dziecko - śpi z otwartymi drzwiami - włączyłem białe światełka świąteczne, sznurki, które siedzą pogniecione w stosie przed kominkiem.
Co robi się o 5 rano?
Nic.
Lub cokolwiek, naprawdę. Czytaj, pisz, siedzieć cicho z moimi przedświtowymi myślami, cieszyć się moją herbatą - naprawdę Ciesz się, gorący łyk przez gorący łyk - bez kogoś marudziącego na śniadanie. Nie musiałem pracować, ćwiczyć, gotować, czyścić, prać, ubierać się, czyścić zęby czy włosy. Mogłem po prostu usiąść tam, bez żadnych przeszkód.
To była błogość. Rodzaju szczęścia nie można znaleźć o żadnej innej porze dnia i nocy. Ten rodzaj, który jest pełen niewykorzystanych możliwości i wolny od zobowiązań. Ten rodzaj, który jest przytulny i ekspansywny - moja mała próba higieniczna. Kiedy moja rodzina obudziła się godzinę później, po zachodzie słońca - patrzyłem, jak podnosi się, czerwono-pomarańczowo, przez okno - byłem zmęczony, tak, ale mogłem też poczuć, o ile więcej przepustowości miałem, jak ta godzina karmił mnie na wiele sposobów, niż mogłaby mieć dodatkowa godzina snu.
Po prostu decyzja, że zasługuję na ten czas dla mnie, nawet jeśli to tylko 15 lub 20 minut, pomaga mi przetrwać każdy dzień z mniejszą niechęcią, mniejszym złym gniewem, mniejszym niepokojem.
Zacząłem wstawać tak wcześnie, prawie każdego ranka i zauważyłem, że mając ten czas dla siebie, stałem się o wiele bardziej hojną matką, żoną i przyjacielem. (Najwyraźniej byłem na czymś: nawet niektóre badania pokazują, że to prawda!)
Nawet mnie to upodobało, ponieważ przeżywałem swoje życie - czy mogę powiedzieć, moje ludzkość? - bez dokuczliwego poczucia, że trzeba produkować i odnosić sukcesy i biegać, biegać, biegać. Znalazłem kieszeń, która była dla mnie i dla mojego serca, która nie miała żadnego prawdziwego celu. To, jako 40-letnia pracująca matka, miało ochotę odkryć magię.
Pewnie, są dni, kiedy piszę, medytuję, a nawet robię małą jogę lub pilates - kiedy próbuję wycisnąć coś z tego "dodatkowego" czasu. I oczywiście są dni, kiedy zaczynam gotować wodę, a moja córka krzyczy: "Mamo, chodź!" I cały plan się rozpada. Są też dni, kiedy jestem zbyt zmęczony, aby wstać.
Ale nawet mając zamiar Doprowadza mnie gdzieś. Po prostu decyzja, że zasługuję na ten czas dla mnie, nawet jeśli to tylko 15 lub 20 minut, pomaga mi przetrwać każdy dzień z mniejszą niechęcią, mniejszym złym gniewem, mniejszym niepokojem.
Przypomina mi to, kim naprawdę jestem: bijące serce, ciało, które oddycha, maleńkie widowisko w wielkim, chwalebnym wszechświecie.
Abigail Rasminsky napisał między innymi dla New York Times, O: The Oprah Magazine, The Cut, Lenny Letter, Longreads i The Washington Post. Absolwentka programu MFA w Kolumbii, mieszka w Los Angeles z rodziną. Możesz ją znaleźć na swojej stronie internetowej i na Twitterze.
