28 STYCZNIA: JAKIE SĄ DZIŚ ŚWIĘTA. WYDARZENIA, IMIENINY I URODZINY 28 STYCZNIA.

Send

Wakacje 28 stycznia

Dzień Armii w Armenii

Władza państwowa Republiki Armenii podjęła decyzję i powołała Komitet Obrony Państwa, wydarzenie to sięga 1991 roku. Następnie, zgodnie z dekretem prezydenta Armenii, Vazgen Sargsyan został powołany na stanowisko ministra obrony. Dwanaście miesięcy później projekt został sfinalizowany, a Armia Narodowa została zorganizowana na terytorium Republiki Armenii. Vazgen osobliwie scharakteryzował to historyczne wydarzenie i oznajmił, że Armenia musi w dość krótkim czasie przejść wiele poważnych prób, które polegały na strasznych wojnach i bezkonfliktowej budowie armii. Ten historyczny okres tylko hartował armię, dzięki czemu stał się prawdziwym przedmiotem dumy i czci. Jeśli mówimy o różnych czynnikach historycznych, które wpłynęły na powstanie armii armeńskiej, należy wyróżnić trzy główne etapy. Początkowo w centrum konfliktu znajdowała się Armenia i Azerbejdżan. W tym czasie wolontariusze zrzeszeni w grupach byli odpowiedzialni za bezpieczeństwo kraju. Drugim etapem jest stworzenie armii narodowej w wojnie. Potem przyszedł czas na trzeci etap, nawiasem mówiąc, nie jest on ukończony w naszych czasach. Ten okres można nazwać „budową armii”. Według ministra obrony spokojne warunki pozwalają skupić się na rozwoju różnych gałęzi sił zbrojnych i pozwalają na wzmocnienie powiązań między armią a przedstawicielami publicznymi. Obecnie trwają aktywne prace nad poprawą warunków życia osób odpowiedzialnych za służbę wojskową. W 2007 r. Zorganizowano święto w Armenii, które było poświęcone piętnastej rocznicy założenia Armii Narodowej. Według ekspertów Armenia znajduje się na honorowym miejscu wśród innych, najbardziej gotowych do walki subkompleksów tego regionu. Na tej podstawie rząd i obywatele kraju mają z czego być dumni i do czego dążyć w przyszłości.

Festiwal Pachnących Pagód

Festiwal odbywa się co roku, uroczystość rozpoczyna się piątego dnia pierwszego miesiąca zgodnie z kalendarzem księżycowym, a kończy się pod koniec trzeciego miesiąca księżycowego. Ten festiwal jest uważany za najdłuższe wakacje w Wietnamie, obchodzony jest przez dwa miesiące. Pachnąca pagoda jest jedną z najstarszych wietnamskich świątyń buddyjskich. Znajduje się w prowincji Khatai, 65 km od Hanoi. Każdego roku przez trzy miesiące wiosny staje się centrum pielgrzymek buddyjskich ze wszystkich części Wietnamu. Odwiedziwszy ją na początku Roku Księżycowego, trzeba ofiarować Bogu modlitwy w tym świętym miejscu za siebie i oczywiście za krewnych i przyjaciół. Powszechnie przyjmuje się, że w ten sposób ludzie będą mogli chronić swoją rodzinę przed nieczystymi duchami i przez cały rok dobre siły zapewnią wsparcie we wszystkich staraniach. Pagoda została założona w XV wieku. Obecnie nie jest to zwykła świątynia, ale duży kompleks, w skład którego wchodzą pagody i groby górskie i jaskiniowe, ten święty kompleks uważany jest za jeden z najważniejszych zabytków Wietnamu. Oprócz wielu pielgrzymów słynną pagodę odwiedza wielu turystów. Każdego roku do tego historycznego kompleksu odwiedza nawet 600 tysięcy osób.

28 stycznia w kalendarzu ludowym

Dzień Pawłowa

Święto otrzymało taką nazwę na pamiątkę święta kościelnego, które nazywa się - Dniem Pamięci św. Pawła Tebskiego. Wiadomo, że Paweł z Teb był pierwszym chrześcijańskim mnichem. Według legendy mieszkał w pełnej pustelni przez 90 lat. Zjadł daktyle i chleb, przyniósł je kruk, a gdy było zimno, przykrył się jak koc z liśćmi palmowymi. Według życia Paweł oddał swoją duszę Bogu podczas świętej modlitwy, co miało miejsce w 341 roku. Ludzie tego dnia mieli inne imię, ten dzień był nazywany Dniem czarowników. Chłopi wierzyli, że właśnie w tym dniu uzdrowiciele i czarownicy mieli okazję przekazać swoją siłę swoim uczniom. Było to jednak obarczone różnymi problemami dla zwykłych ludzi, ponieważ uczniowie musieli przetestować otrzymaną siłę. Osoby dobrze poinformowane radziły się bronić w dniu Pawłowa przed szkodami i negatywnością. Aby to zrobić, ludzie podjęli odpowiednie środki ostrożności, były to rytuały kościelne i pogańskie. W tym dniu chłopi częściej się modlili, pukali do drzewa, pluli na lewe ramię, ogólnie rzecz biorąc, byli bardziej przesądni niż zwykle. W dniu Pawłowa ludzie zauważyli, że dzień zaczyna się wydłużać, noc staje się krótsza, a słońce świeci znacznie jaśniej, co wskazywało, że zima słabnie. Ludzie oglądali pogodę tego dnia. Jeśli gwiazdy świeciły na niebie, oznacza to, że tego dnia będzie mróz. Jeśli chmury były widoczne na północy, nie należy oczekiwać odwilży. W święto narodowe chłopi próbowali przewidzieć, jakie będzie lato: gdyby świeciło słońce, lato byłoby gorące, gdyby wiał wiatr, latem byłoby zimno, a gdyby padał śnieg, chłopi czekali na deszczowe lato.

Wydarzenia historyczne 28 stycznia

28 stycznia 1077 r zwycięstwo papieża nad cesarzem Henrykiem IV

Tak zwane upokorzenie Kanos lub pójście na tron papieski w celu pokuty jest pouczającym przykładem w historii średniowiecznej Europy. Przyczyną precedensu była walka Stolicy Apostolskiej z krnąbrnymi i niezależnymi cesarzami imion Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W tej konfrontacji władz politycznych i kościelnych zwyciężyła frakcja religijna reprezentowana przez papieża Grzegorza VII. Korzystając z ignorancji i fanatyzmu religijnego średniowiecznych mieszkańców, wysokie duchowieństwo manipulowało nie tylko masami ludzi, ale także przywódcami państw: cesarzami, królami, królami i książętami. Konflikt między cesarzem niemieckim Henrykiem IV a papieżem Grzegorzem VII wybuchł na gruncie politycznym. Sąd Papieski nie był zadowolony, że Henry wyznaczył swój lud na wysokie stanowiska i stanowiska kościelne. Papież próbował ekskomunikować Henry'ego. Ostatecznie zwycięstwo w konfrontacji wygrał papież Grzegorz VII. Papież zdradził Henryka do końca życia, uwolnił swych wasali od przysięgi złożonej cesarzowi, który faktycznie obalił Henryka jako suwerena. W trudnym momencie politycznym i religijnym Henryk, jako głowa państwa, stracił czujność i odwagę, a ponadto ówczesna propaganda kościelna nie pozostawiła żadnych szans, że papież nie posłucha, by dostać się do nieba po śmierci. Henryk IV, stojący na czele potężnego państwa, miał ogromną, godną bitwy armię, gdyby nie poddał się papieskiej sztuczce, odważyłby się na cały region papieski, a rezydencja papieska i zbuntowani wasale ze swoją armią, mogłoby to zakończyć historię katolicyzmu w Europie . Ale zamiast zdecydowanych działań cesarz kłania się papieżowi, aby błagać go o wybaczenie. Został jednak wpuszczony do Zamku Papieskiego, zaledwie trzy dni później, tam, w Canossie, boso, w żebrakiej szacie, we łzach prosi Papieża o przebaczenie i otrzymuje je. Na tym jednak nie skończyła się walka europejskich monarchów z nieograniczoną władzą papieską. Na początku XIV wieku francuski król Filip Piękny schwytał papieża w Awinionie, tam na terytorium francuskim papież był bardziej lojalny i nie tak uparty jak wcześniej. Później jednak papież wrócił do Rzymu, ale nigdy nie miał wcześniejszej władzy i wpływu na państwa europejskie.

28 stycznia 1897 r stworzono silnik wysokoprężny odpowiedni do masowej produkcji

28 lutego 1892 roku wynalazca i fizyk Rudolf Diesel opatentował produkcję silników jednocylindrowych i wielocylindrowych. W przyszłości 28 stycznia zaczęto obchodzić dzień, w którym powstał silnik Diesla. W tym okresie silnik Diesla z powodzeniem przetestował silnik spalinowy w działaniu, wbudowano w nim urządzenie, które zapaliło paliwo płynne. Nowy silnik po koszcie kosztuje połowę ceny niż inne typy urządzeń. Rudolph Diesel również próbował przełożyć na rzeczywistość teorię silnika cieplnego, którą zaproponował francuski wynalazca Nicola Carnot, ale później Diesel znacznie odszedł od teorii Carnota. Pozostała tylko zasada wysokiego ciśnienia wewnętrznego. Rudolph pracował nad stworzeniem silnika wysokoprężnego przez około siedemnaście lat. Pierwszym przedsiębiorstwem, które wprowadziło nowe silniki Diesla, była fabryka w Augsburgu, a w przyszłości będzie się nazywać „koncernem MAN”. W Rosji po raz pierwszy silnik wysokoprężny został zaprojektowany i wyprodukowany w 1899 roku w Sankt Petersburgu w fabryce Ludwiga Nobla. Konstrukcja i możliwości techniczne rosyjskiego silnika są nadal uważane za najlepsze na świecie. Los silnika Diesla Rudolph okazał się znacznie szczęśliwszy niż jego twórca. Wiadomo, że Rudolph Diesel zniknął bez śladu podczas podróży z Antwerpii do Londynu.

28 stycznia 1906 r pierwszy Rosyjski Instytut Politechniczny dla kobiet został otwarty w Petersburgu

W styczniu 1906 r. W Petersburgu otwarto pierwszą w Rosji, wyższą politechniczną instytucję edukacyjną dla kobiet. Historia szkolnictwa wyższego kobiet rozpoczęła się w Rosji pod koniec XIX wieku. Pierwszymi uczelniami wyższymi dla kobiet były te otwarte w Sankt Petersburgu i Moskwie, Alarchinsky i Lubyansky. Tutaj kobiety mogą otrzymać wyższe wykształcenie medyczne. Inicjatorami utworzenia takich instytucji edukacyjnych byli: rząd Rosji i rosyjska społeczność naukowa. W Petersburgu istniały kasy do zbierania funduszy na rozwój edukacji kobiet, a wiele banków otworzyło konta na datki. Społeczeństwo przyczyniło się również do rozwoju instytucji edukacyjnych, w których kobiety mogły otrzymywać wykształcenie rolnicze. W 1879 r. W Kazaniu zorganizowano kursy szkolnictwa wyższego dla kobiet, które chciały studiować historię i filozofię. Jednocześnie w Moskwie zorganizowano szkołę wyższą dla kobiet, które postanowiły poświęcić się fizyce i matematyce. Na początku XX wieku we wszystkich zakątkach rozległego imperium rosyjskiego organizowano szkoły i kursy dla kobiet. Do 1912 r. Około 25 000 studentek zapisało się na kursy szkolnictwa wyższego dla kobiet, z których ponad połowa studiowała w Moskwie i Petersburgu. Po rewolucji bolszewickiej wszystkie kursy dla kobiet zostały zlikwidowane, a kobiety otrzymały prawo wstępu do szkół wyższych o dowolnym profilu, na równi z mężczyznami. Tak więc kobiety zostały zrównane z mężczyznami w sektorze edukacji.

28 stycznia 1986 r tragedia Pretendenta

W momencie wystrzelenia amerykańskiego statku kosmicznego Challenger w rejonie kosmodromu na Florydzie zrobiło się wyjątkowo zimno, temperatura powietrza spadła do -27 stopni. Inżynierowie projektowi firmy Morton Tayokol poprosili o odroczenie uruchomienia statku. Eksperci obawiali się, że stałe paliwo z zimna stwardnieje i straci swoją ciągliwość, a gęstość rowków rakietowych zostanie naruszona. Jednak NASA nalegała na uruchomienie wahadłowca, a uruchomienie było nadal realizowane. Celem lotu było wystrzelenie satelity komunikacyjnego na orbitę ziemską, którego koszt przekroczył sto milionów dolarów. Ponadto astronauci musieli przeprowadzić analizę spektralną komety Halleya, zmierzyć poziom promieniowania we wszystkich przedziałach statku. Cechą załogi był udział w wyprawie kosmicznej nauczycielki ze szkoły podstawowej Christiny MacAuliffe, która miała poprowadzić lekcję z kosmosu dla uczniów swojej klasy. Nauczycielka miała podczas lekcji kosmicznej opowiedzieć dzieciom o pracy statku kosmicznego, przedstawić uczniów załodze. Start odbył się 28 stycznia 1986 r. Około godziny 12, na pokładzie było siedmiu astronautów. Lot nie trwał jednak nawet dwóch minut. Na wysokości czternastu kilometrów nad powierzchnią Ziemi Pretendent nagle eksplodował, a jego wrak spadł do Oceanu Atlantyckiego. Świadkami strasznej tragedii byli uczniowie Christiny MacAuliffe, którzy przybyli, aby towarzyszyć nauczycielowi w podróży kosmicznej. Komisja rządowa ustaliła przyczynę katastrofy, tragedia nastąpiła z powodu pęknięcia pierścieni uszczelniających otaczających paliwo stałe, co ułatwiły gorące gazy i niezwykle niska temperatura powietrza. Co się wydarzyło i ostrzegali eksperci w przeddzień premiery.

28 stycznia 2003 r biopaliwo majonezowe opracowane w Wielkiej Brytanii

28 stycznia 2003 r. Rozpoczęła się sprzedaż detaliczna biopaliw w Wielkiej Brytanii, która częściowo składała się z tych samych elementów, które wytwarzają margarynę i majonez. Nowe paliwo można kupić w zwykłych supermarketach Sainsbury. Produkcja nowego ekologicznego paliwa została podjęta przez koncern Greenwich. Podstawą tego innowacyjnego paliwa była benzyna o szczególnie niskiej zawartości siarki i etanolu, ale o wysokim odsetku oleju rzepakowego. Według twórców nowego paliwa jego zastosowanie zmniejsza szkodliwe emisje do atmosfery nawet o 5%. Biopaliwo jest stosunkowo tanie w produkcji, a zatem tańsze niż zwykła benzyna, ponadto jego zużycie na samochód staje się znacznie tańsze niż benzen. Można go dowolnie wykorzystywać do tankowania samochodów dowolnej klasy i modyfikacji. Jednak brytyjskie media ostro skrytykowały tę innowację. Jak powiedziały znane agencje prasowe, nie możemy mówić o bezpiecznym paliwie, możemy jedynie mówić o niewielkim zmniejszeniu szkodliwych emisji do atmosfery, ponieważ 5% nie jest rozwiązaniem problemów środowiskowych Ziemi. Ale producenci są pewni sukcesu swojego przedsięwzięcia, twórcy biopaliw powiedzieli, że jeśli wszyscy lub większość kierowców przejdzie na stosowanie nowego paliwa, wówczas w całkowitych obliczeniach znacznie zmniejszy to całkowitą szkodliwą emisję do atmosfery. Teraz firma deweloperska liczy na zgodę rządu i znaczne korzyści podatkowe. Warto również wspomnieć, że od czasu wynalezienia pierwszego biopaliwa w 2003 r. Jego technologia produkcji znacznie się poprawiła, a teraz niektóre jego marki zmniejszają szkodliwe emisje do atmosfery z 10 do 20%, być może w niedalekiej przyszłości liczby te wzrosną do 50%, a przyszłość i do 90%.

Urodzony 28 stycznia

Michaił Romanow (1798 - 9 września 1849 r.), Wielki książę

Wielki książę Michaił Romanow urodził się 28 stycznia 1798 r. W Petersburgu i został czwartym synem cesarskiej pary Pawła I i Marii Fiodorowna. Był młodszym bratem, przyszłymi cesarzami Aleksandrem I i Mikołajem I. Misha był wielkim faworytem w rodzinie królewskiej, był psychicznie silnie przywiązany do swojego starszego brata Mikołaja i przez lata ich braterska przyjaźń rosła w siłę. Misza utrzymywał dobre stosunki ze swoim bratem Konstantinem. Michael z natury był osobą demonstracyjną, na przykład w obecności wojska zachowywał się ściśle i ważnie, ale hojnie, ale w swoim sercu był miły i delikatny. Na polu wojskowym Michaił okazał się odważnym i doświadczonym generałem, brał udział w wojnie Ojczyźnianej w 1812 roku. W 1820 r. Michaił założył szkołę artyleryjską w Petersburgu. Pod jego naciskiem powstała szkoła oficerska w Carskim Siole, gdzie szkolili instruktorów umiejętności strzelania z broni ręcznej dla pułków wojskowych i strażników. Wielki Książę znacząco przyczynił się do rozwoju artylerii w Rosji. Nie wykazywał dużego zainteresowania sprawami publicznymi, woląc rolę bliskiego przyjaciela i sojusznika swojego panującego brata.Mimo silnej budowy ciała Michaił był jednak słabo zdrowy; w wieku 51 lat niespodziewanie zmarł z powodu udaru, który go złamał.

Arthur Rubinstein (1887 - 20 grudnia 1982), wybitny pianista

Artur urodził się w dużym polskim mieście Łodzi, 28 stycznia 1887 r. Od dzieciństwa zaczął interesować się muzyką, a od 8 roku życia zaczął studiować muzykę w Berlinie. Jego nauczycielem był Heinrich Barth - uczeń Franciszka Liszta. Po raz pierwszy Arthur przemówił do publiczności w Filharmonii Berlińskiej z orkiestrą symfoniczną. Początkowo krytycy spotkali młodego pianistę raczej powściągliwego, a nawet fajnego. Pierwsze sukcesy i uznanie spotkał młodego muzyka w latach dwudziestych XX wieku, a po tournée po Stanach Zjednoczonych jego popularność znacznie wzrosła. W 1941 r., W obawie przed prześladowaniami faszystowskimi, Rubinstein przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, a po wojnie wrócił do Europy i osiadł we Francji. Arthur Rubinstein zasłynął przede wszystkim jako utalentowany wykonawca dzieł wielkich kompozytorów, Fredrika Chopina, Franza Liszta, Roberta Schumanna, Johannesa Brahmsa. Wykonywał utwory eleganckim, ale jednocześnie jasnym tonem, wśród wielu pianistów Rubinstein wyróżniał się bogatą architekturą. Muzyk nagrał wiele swoich koncertów na płytach fonograficznych, a później na płytach winylowych. W ostatnich latach życia Rubinstein wspierał młodych, ale zawsze utalentowanych muzyków. Pomagał w rozwoju sztuki muzycznej w Izraelu.

Leonid Jabotinsky (1938 ...), wybitny ukraiński sztangista

Leonid Iwanowicz Żabotyński urodził się na Ukrainie, we wsi Uspenka w obwodzie sumskim. Od najmłodszych lat interesował się sportem: zapasy, boks, sporty sportowe. Leonid ukończył tylko 7 klas i natychmiast podjął pracę w fabryce ciągników w Charkowie. Równolegle z pracą Lenya zaczęła robić ciężary. Jako sztangista Leonid po raz pierwszy wystąpił na ogólnopolskich zawodach w 1957 r., Gdzie zajął trzecie miejsce. W 1961 r. Na zawodach ogólnounijnych w Dniepropietrowsku zajął drugie srebrne miejsce w triathlonie. W 1963 r. Jabotinsky pobił rekord świata, podnosząc gwałtownie 165 kilogramów, po czym został członkiem reprezentacji ZSRR i zajął trzecie brązowe miejsce na Mistrzostwach Świata w Szwecji. W 1964 r. Na igrzyskach olimpijskich w Tokio Leonid Iwanowicz ustanowił wiele rekordów świata, podnosząc 517 kilogramów w triathlonie, 167,5 kilograma na palant i 217,5 kilograma w pchnięciu. Za te osiągnięcia Żabotyński stał się mistrzem świata w podnoszeniu ciężarów. Leonid Iwanowicz powtórzył swoje rekordy na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku. Po tych igrzyskach Leonid Iwanowicz poważnie zachorował, ale udało mu się pokonać chorobę i wrócić do sportu. Jego ostatni rekord świata to szarpnięcie 183,5 kilograma w 1974 roku. Po opuszczeniu sportu Leonid Iwanowicz pracował jako trener, a później jako doradca wojskowy na Madagaskarze. Od 1991 roku przechodzi na emeryturę.

Giovanni Alfonso Borelli (1608-1679), założyciel biomechaniki

Urodzony 28 stycznia 1608 r. Na przedmieściach Neapolu we Włoszech. Po ukończeniu kolegium rozpoczął studia na Uniwersytecie Rzymskim, gdzie studiował medycynę i matematykę. Od 1635 roku Giovanni wykłada na uniwersytecie w Mesynie. W 1649 r. Uzyskał stopień profesora matematyki. Na początku lat 40. XX wieku naukowiec spotkał się z wielkim Galileo. Boreli kontynuował badania czterech księżyców Jowisza odkrytych przez Galileusza. W swojej encyklopedii Theory of the Medici Planets Boreli doszedł do wniosku, że prawa Keplera obowiązują zarówno dla księżyców Jowisza, jak i dla innych planet. W tej samej publikacji naukowiec sformułował nie całkiem doskonałe, ale zasadniczo nowe i, jak się później okazało, prawdziwe prawo powszechnej grawitacji. W 1656 r. Borelli kierował katedrą matematyki na uniwersytecie w Pizie. Tutaj spotyka doktora Marcello Malpigi, który przeprowadził badania mikroświata, używając prymitywnego mikroskopu. Borelli był również zainteresowany światem mikroskopijnego życia, w wyniku swoich badań Giovanni dokonał wielu odkryć w tej dziedzinie. Naukowiec zbadał pod mikroskopem krew zwierząt i liści roślin. Borelli najpierw zasugerował możliwość stworzenia urządzenia do oddychania pod wodą. Naukowiec założył nową naukę - biomechanikę i opublikował swoją główną pracę na temat tej dyscypliny naukowej - „O ruchu zwierząt”.

Vladimir Solovyov (1853–1900), rosyjski poeta i filozof

Vladimir Solovyov urodził się 28 stycznia 1853 r. W Moskwie. Ojciec Włodzimierza był wybitnym historykiem, jego matka pochodziła ze szlachetnej rodziny. Naśladując przykład swojego ojca, Vladimir ukończył Uniwersytet Moskiewski i uzyskał specjalizację historyka i filologa, następnie z powodzeniem obronił dwie rozprawy magisterskie i doktoranckie. Wkrótce poznał Fedora Dostojewskiego, wydarzenie to odegrało ogromną rolę w uznaniu Sołowowa za słynnego filozofa. Dostojewski wykorzystał wizerunek Sołowowa w swojej słynnej powieści Bracia Karamazow. W 1881 r. Cesarz Aleksander II zmarł w wyniku ataku terrorystycznego, a Sołowow próbował zapobiec egzekucji uczestników, ale zastąpić egzekucję ciężką pracą. W wyniku przemowy opozycyjnej Władimir Siergiejewicz został usunięty ze wszystkich stanowisk na uniwersytecie. Następnie naukowiec podjął działalność naukową i literacką. Światopogląd Sołowowa splata się z filozoficznymi poglądami Dostojewskiego, których podstawowymi zasadami są: religia jako prawdziwa siła napędowa, światowe oświecenie i piękno. Poezja Sołowowa jest raczej mocno nasycona alegorią i zawiera wiele tajemniczych aluzji i znaków. Głównymi tematami jego wierszy są kobiecość, światowa świadomość, przeczucie i przewidywanie. Niektórzy uczeni literaccy nazywają Sołowowa, mistycznego poetę.