Czy atletyzm ma związek z rozmiarem mózgu? Aby się dowiedzieć, naukowcy z University of California, Riverside, przeprowadzili eksperymenty laboratoryjne na myszach domowych i odkryli, że myszy, które były bardziej aktywne od ponad 65 pokoleń, miały większy śródmózgowie niż te, które nie zastosowano.
Laboratorium Theodore'a Garlanda zmierzyło masę mózgu tych „sportowych” myszy domowych, które przez długi czas zgłosiły się na ochotnika na wiewiórkę, i przeanalizowało ich obrazy mózgu w wysokiej rozdzielczości. Stwierdzono, że objętość śródmózgowia, czyli niewielki obszar mózgu, który przekazuje informacje do układu wzrokowego, słuchowego i motorycznego, u specjalnie wyhodowanych myszy była prawie 13% większa niż objętość mózgu u „zwykłych” myszy.
Głównym pytaniem, na które naukowcy próbowali odpowiedzieć w swoim badaniu za pomocą eksperymentalnego paradygmatu ewolucyjnego, było to, czy selekcja na poziomie określonej cechy behawioralnej, takiej jak dobrowolna aktywność fizyczna, wpływa na zmianę wielkości mózgu.
Co wyniki badań oznaczają dla ludzi? „Możliwe, że indywidualne różnice w tendencjach lub zdolności do ćwiczeń u ludzi są związane z indywidualnymi różnicami w wielkości mózgu, ale nikt tego nie badał” - powiedział Garland. - „Gdyby możliwe było wykonanie MRI śródmózgowia niemowląt, zanim te dzieci zaczną trenować, a następnie obserwować je przez całe życie, można by stwierdzić, że wrodzone, genetycznie określone różnice w wielkości śródmózgowia wykryte wkrótce po urodzeniu wpływają na ile prawdopodobnie będą trenować jako dorośli ”.
