Co to jest reaktywne zaburzenie przywiązania (RAD)?
Reaktywne zaburzenie przywiązania (RAD) jest rzadkim, ale poważnym stanem. Zapobiega tworzeniu zdrowych więzi między dziećmi i dziećmi z rodzicami lub głównymi opiekunami. Wiele dzieci z RAD doświadczyło fizycznych lub emocjonalnych zaniedbań lub nadużyć, lub zostały osierocone we wczesnym okresie życia.
RAD rozwija się, gdy nie są spełnione najbardziej podstawowe potrzeby dziecka w zakresie wychowywania, czułości i komfortu. To powstrzymuje ich od tworzenia zdrowych relacji z innymi.
RAD może przyjąć dwie formy. Może to spowodować, że dziecko albo uniknie relacji, albo nadmiernie poszuka uwagi.
RAD może mieć negatywny wpływ na rozwój dziecka. Może to powstrzymać ich od tworzenia przyszłych relacji. To trwały warunek, ale większość dzieci z RAD jest ostatecznie w stanie rozwijać zdrowe i stabilne relacje z innymi, jeśli otrzymają leczenie i wsparcie.
Jakie są objawy reaktywnego zaburzenia przywiązania?
Według Kliniki Mayo symptomy RAD pojawią się przed ukończeniem 5 lat, często gdy dziecko jest jeszcze niemowlęciem. Objawy u niemowląt mogą być trudniejsze do rozpoznania niż u starszych dzieci i mogą obejmować:
- apatia
- wycofanie
- brak zainteresowania zabawkami i grami
- nie uśmiecha się ani nie szuka komfortu
- nie sięgając, by go odebrać
Starsze dzieci pokażą bardziej zauważalne objawy wycofania, takie jak:
- wydaje się niezręczny w sytuacjach społecznych
- unikanie pocieszających słów lub działań innych osób
- ukrywanie uczuć złości
- wyświetlanie agresywnych wybuchów w kierunku rówieśników
Jeśli RAD będzie kontynuował lata nastolatków, może to prowadzić do nadużywania narkotyków lub alkoholu.
Ponieważ dzieci z RAD stają się starsze, mogą rozwinąć się albo hamowanie, albo hamowanie. Niektóre dzieci rozwijają oba.
Niedozwolone zachowanie
Objawy tego rodzaju zachowania obejmują:
- szukanie uwagi od wszystkich, nawet nieznajomych
- częste prośby o pomoc
- dziecinne zachowanie
- niepokój
Hamowane zachowanie
Objawy tego rodzaju zachowania obejmują:
- unikanie relacji
- odmowa pomocy
- odmawianie komfortu
- okazywanie ograniczonych emocji
Co powoduje reaktywne zaburzenie przywiązania?
RAD występuje częściej, gdy dziecko:
- mieszka w domu dziecka lub w instytucji
- zmienia opiekunów, takich jak opieka zastępcza
- jest odseparowany od opiekunów przez długi czas
- ma matkę z depresją poporodową
Jak diagnozowane jest zaburzenie przywiązania reaktywnego?
Aby zdiagnozować RAD, lekarz musi ustalić, czy niemowlę lub dziecko spełnia kryteria danego stanu. Kryteria dla RAD obejmują:
- posiadanie niewłaściwych stosunków społecznych przed ukończeniem 5 lat, które nie wynikają z opóźnień w rozwoju
- być nieodpowiednio społecznym z nieznajomymi lub niezdolnymi do reagowania na interakcje z innymi
- posiadanie podstawowych opiekunów, którzy nie spełniają potrzeb fizycznych i emocjonalnych dziecka
Konieczna jest również ocena psychiatryczna dziecka. Może to obejmować:
- obserwowanie i analizowanie interakcji dziecka z rodzicami
- opisywanie i analizowanie zachowania dziecka w różnych sytuacjach
- badanie zachowania dziecka w pewnym okresie czasu
- zbieranie informacji o zachowaniu dziecka z innych źródeł, takich jak rodzina wielopokoleniowa lub nauczyciele
- wyszczególnienie historii życia dziecka
- ocena doświadczenia rodziców i codziennych czynności z dzieckiem
Lekarz musi również upewnić się, że problemy behawioralne dziecka nie są spowodowane innym stanem psychicznym lub behawioralnym. Objawy RAD mogą czasami przypominać:
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)
- fobia społeczna
- zaburzenia lękowe
- zespół stresu pourazowego (PTSD)
- autyzm lub zaburzenie ze spektrum autyzmu
Rozwiązania dla partnerów zdrowotnych
Uzyskaj odpowiedzi od lekarza w ciągu kilku minut
Masz pytania medyczne? Połącz się z doświadczonym lekarzem z certyfikatem zarządu online lub telefonicznie. Pediatrzy i inni specjaliści są dostępni 24/7.
Jakie są opcje leczenia reaktywnego zaburzenia przywiązania?
Po przeprowadzeniu oceny psychiatrycznej lekarz dziecka opracuje plan leczenia. Najważniejszą częścią leczenia jest zapewnienie dziecku bezpiecznego i pielęgnacyjnego środowiska.
Kolejnym etapem jest poprawa relacji między dzieckiem a rodzicami lub głównymi opiekunami. Może to przybrać formę serii zajęć dla rodziców, mających na celu poprawę umiejętności rodzicielskich. Zajęcia mogą być łączone z poradnictwem rodzinnym w celu poprawy więzi między dzieckiem i jego opiekunami. Stopniowe zwiększanie poziomu komfortu fizycznego kontaktu między nimi pomoże w procesie wiązania.
Specjalne usługi edukacyjne mogą pomóc, jeśli dziecko ma trudności w szkole.
W niektórych przypadkach lekarz może przepisać leki, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), jeśli dziecko ma lęk lub depresję. Przykłady SSRI obejmują fluoksetynę (Prozac) i sertralinę (Zoloft).
Według National Institute of Mental Health fluoksetyna jest jedynym zatwierdzonym przez FDA SSRI dla dzieci w wieku 8 lat i starszych.
Ważne jest monitorowanie dzieci przyjmujących te leki na myśli i zachowania samobójcze. Jest to potencjalny efekt uboczny, ale jest niezbyt częsty.
Bez odpowiedniego i szybkiego leczenia dziecko z RAD może rozwinąć inne powiązane stany, takie jak depresja, lęk i PTSD.
Jak można zapobiec zaburzeniu związanemu z reaktywnym przywiązaniem?
Możesz zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwinięcia RAD przez dziecko, odpowiednio do potrzeb fizycznych i emocjonalnych Twojego dziecka. Jest to szczególnie ważne, jeśli adoptujesz bardzo małe dziecko, szczególnie jeśli dziecko przebywało w pieczy zastępczej. Ryzyko RAD jest wyższe u dzieci, których opiekunowie często się zmieniają.
Pomocne może być rozmawianie z innymi rodzicami, szukanie porady lub uczęszczanie na zajęcia dla rodziców. Istnieje wiele książek na temat RAD i zdrowego rodzicielstwa, które mogą być pomocne. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli masz trudności, które mogą wpływać na twoją zdolność do opieki nad twoim dzieckiem.
Jakie są perspektywy długoterminowe?
Perspektywa dziecka z RAD jest dobra, jeśli dziecko otrzyma odpowiednie leczenie tak szybko, jak to możliwe. Było kilka długoterminowych badań nad RAD, ale lekarze wiedzą, że może to prowadzić do innych problemów behawioralnych w późniejszym życiu, jeśli nie jest leczone. Te problemy sięgają od ekstremalnych zachowań kontrolujących do samoobrażeń.
