W jaki sposób łuszczyca wiąże się z HIV?
Zmieniły się perspektywy osób z HIV. W przeszłości wirus HIV często przechodził na AIDS, będący wynikiem uszkodzeń spowodowanych przez wirusa, co doprowadziło do przedwczesnej śmierci. Postępy w zakresie leków umożliwiają teraz osobom z wirusem HIV dłuższe życie i utrzymanie dobrego stanu zdrowia.
Jednak posiadanie HIV zwiększa ryzyko rozwoju kilku innych schorzeń. Należą do nich choroba nerek, kryptokokowe zapalenie opon mózgowych i niektóre chłoniaki.
Leczenie tych innych schorzeń może być trudniejsze ze względu na potężne leki, które ludzie z HIV muszą przyjmować każdego dnia. Mogą one wchodzić w interakcje z lekami stosowanymi w leczeniu innego schorzenia. A osoby z HIV mają już osłabiony układ odpornościowy, więc efekty uboczne z innych leków mogą być wzmocnione.
Obawy te mogą obejmować łuszczycę, przewlekłą chorobę skóry i choroby autoimmunologiczne. Łuszczyca występuje szczególnie często u osób zakażonych wirusem HIV. A dla osób z obydwoma warunkami leczenie jest bardziej skomplikowane.
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca powoduje pojawienie się na skórze grubych, łuszczących się plam lub płytek. Plastry mogą tworzyć się w dowolnym miejscu na ciele, ale zazwyczaj rozwijają się na łokciach, kolanach i plecach. Plastry powstają, gdy nowe komórki skóry tworzą się pod skórą i wypływają na powierzchnię, zanim martwe komórki skóry nad nimi zostaną wylane.
Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną. Oznacza to, że układ odpornościowy organizmu działa nienormalnie. W przypadku łuszczycy układ odpornościowy może błędnie atakować zdrowe komórki skóry w taki sam sposób, jak infekcję. Ciało uważa, że potrzebuje nowych, zdrowych komórek skóry. Powoduje to, że produkcja nowych komórek przyspiesza w sposób niezdrowy.
Naukowcy nie są do końca pewni, co powoduje łuszczycę, ale podejrzewają genetykę. Istnieją również pewne czynniki wyzwalające nawroty. Mogą to być:
- naprężenie
- palenie
- zimna pogoda
- obrażenia skóry
Infekcje dowolnego rodzaju mogą również wywołać wybuch łuszczycy. Może to spowodować, że ludzie z HIV będą bardziej podatni na powikłania związane z łuszczycą.
W jaki sposób leczy się łuszczycę u osób zakażonych wirusem HIV?
Istnieje szereg metod leczenia łuszczycy. Wśród nich są miejscowe maści steroidowe, leki doustne i terapia światłem ultrafioletowym B (UVB). Istnieją również leki immunosupresyjne.
Leki immunosupresyjne mają na celu ograniczenie odpowiedzi układu odpornościowego. Te leki mogą być bardzo pomocne w minimalizowaniu objawów zaostrzenia u osób z zaburzeniami autoimmunologicznymi, takimi jak łuszczyca lub toczeń.
Jednym z najczęściej stosowanych leków immunosupresyjnych jest metotreksat. Często jest to bardzo pomocne w radzeniu sobie z zaostrzeniami, ale może nie być dobrym pomysłem dla osób zarażonych wirusem HIV, jak i łuszczycą. Przyjmowanie leku, który dodatkowo hamuje układ odpornościowy, prawdopodobnie zwiększy ryzyko zakażenia u kogoś z HIV.
Miejscowe sterydy mogą również wpływać na układ odpornościowy organizmu i pomagać w leczeniu łuszczycy. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy krem nakłada się na duże obszary ciała.
Retinoidy są skuteczne w oczyszczaniu skóry i mogą być dobrze tolerowane przez osoby z HIV. Retinoid zwany etretyną miał dobre wyniki w badaniach. Warto zauważyć, że ten lek może nie być dobrym wyborem dla tych, którzy mają uszkodzenie wątroby spowodowane przez WZW typu B.
Terapia UVB wymaga tygodniowego leczenia, aby złagodzić objawy łuszczycowe. Ta terapia przyniosła mieszane wyniki wśród osób zarażonych wirusem HIV, jak i łuszczycą.
W jaki sposób zapobiega się łuszczycy?
Łuszczyca może dotknąć każdego w każdym wieku. Ponieważ początki łuszczycy nie są dobrze poznane, nie można zapobiec rozwojowi choroby. Zamiast tego skupiamy się zwykle na próbie zmniejszenia częstotliwości i intensywności zaostrzeń.
Kontrolowanie stresu, rzucenie palenia i dbanie o skórę to wszystkie sposoby na zmniejszenie ryzyka zaostrzenia. Pielęgnacja skóry powinna obejmować utrzymywanie jej w czystości, stosowanie balsamu i unikanie działań, które mogą powodować uszkodzenia, takich jak oparzenia słoneczne lub zadrapania.
Rozmowa z lekarzem
Regularnie obserwuj dermatologa w celu sprawdzenia raka skóry, niezależnie od tego, czy masz HIV, czy nie. Należy również zgłosić wszelkie objawy, które mogą wyglądać jak łuszczyca, aby lekarz mógł ocenić te objawy. Choroby skóry, takie jak wyprysk, często mogą być mylone z łuszczycą.
Wczesna diagnoza może oznaczać, że łuszczycę można leczyć łagodniejszymi lekami. Może także umożliwić lekarzowi zalecenie terapii, która nie zwiększy ryzyka infekcji lub powikłań spowodowanych wirusem HIV.
Niektórzy dermatolodzy mogą nie być pewni, w jaki sposób leczenie łuszczycy może wpłynąć na pacjentów zakażonych wirusem HIV. Ci ludzie mogą poprosić lekarza, który nadzoruje leczenie HIV o poradę. Skoordynowana opieka może być najlepszą nadzieją w zarządzaniu tymi dwoma warunkami przy minimalnych komplikacjach.
