Przegląd
Wszystkie dzieci doświadczają regularnych wahań nastroju. Te wzloty i upadki są zwykle normalną częścią dorastania. Być może warto rozważyć poddanie dziecka ocenie choroby afektywnej dwubiegunowej, jeśli doświadczają zmian nastroju, którym towarzyszy:
- zwiększona energia i aktywność
- podniecenie
- bezsenność
- depresja
Choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą psychiczną charakteryzującą się drastycznymi zmianami nastroju. Występuje w 1 do 3 procent młodzieży. Częściej występuje u nastolatków niż u młodszych dzieci.
Choroba afektywna dwubiegunowa była określana jako "depresja maniakalna". Opisuje ona dwa skrajne stany emocjonalne, jakich doświadczają ludzie. Podczas epizodów manii Twoje dziecko może być niezwykle aktywne, energiczne lub poirytowane. Ekstremalna głupota może również towarzyszyć zwiększonej energii u dzieci. Podczas epizodów depresyjnych mogą być szczególnie niskie, smutne lub zmęczone.
Objawy zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u dzieci
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej określa Podręcznik Diagnostyczno-Statystyczny zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, wydanie 5 (DSM-5). Kluczowymi cechami są epizody nastroju, które odzwierciedlają istotne zmiany w regularnym zachowaniu dziecka i zachowaniu innych dzieci.
Rodzice zauważą wzloty i upadki w:
- czynność
- energia
- myśli
- uczucia
- zachowanie
Dzieci mogą mieć epizody maniakalne, epizody depresyjne lub mieszane epizody, w których występują cechy manii i depresji. Te epizody trwają zwykle kilka dni, a zaburzenia nastroju są obecne przez większość czasu.
Dzieci w epizodzie manii mogą:
- spać trochę bez zmęczenia
- mówić bardzo szybko i wiele różnych rzeczy naraz
- łatwo się rozprasza
- wydają się niezwykle szczęśliwi lub zbyt głupi jak na swój wiek
- rozmawiać o seksie lub demonstrować zachowania seksualne
- angażują się w ryzykowne zachowania, które nie są dla nich normalne
- być ciągle w ruchu
- mieć wybuchowe napady złości
Dzieci w depresji mogą:
- wyglądają na płaczliwe, smutne i beznadziejne
- nie wykazują zainteresowania czynnościami, które zazwyczaj lubią
- mają wzrost lub spadek apetytu i snu
- narzekać na bóle brzucha i bóle głowy
- czuć się bezwartościowym lub złym
- mają trudności z koncentracją lub wydają się poruszone
- pomyśl o śmierci i samobójstwie
Objawy zaburzeń afektywnych dwubiegunowych mogą sprawić, że Twoje dziecko będzie miało problemy w domu, szkole lub z rówieśnikami.
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci często występuje w takich warunkach, jak:
- zaburzenia lękowe
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
- opozycyjne buntownicze zaburzenie
- prowadzić zaburzenia
- nadużywanie substancji, szczególnie u młodzieży
Pomoc w zapobieganiu samobójstwom
Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, doświadcza oznak depresji, możesz znaleźć pomoc. Organizacje takie jak National Alliance on Mental Illness oferują wsparcie grupom, edukacji i innym zasobom, aby pomóc w leczeniu depresji i innych chorób psychicznych. Możesz również zadzwonić do dowolnej z poniższych organizacji, aby uzyskać anonimową, poufną pomoc:
- National Suicide Prevention Lifeline (otwarta 24/7): 800-273-8255
- Samarytańska 24-godzinna gorąca linia kryzysowa (otwarta 24/7, zadzwoń lub napisz): 877-870-4673
- United Way Crisis Helpline (może pomóc znaleźć terapeuta, opiekę zdrowotną lub podstawowe potrzeby): 800-233-4357
Zaburzenie afektywne dwubiegunowe vs. zaburzenie zaburzeń regulacji nastroju
Definicja manii u dzieci była znaczącym źródłem nieporozumień wśród specjalistów. Niektórzy specjaliści chcieli włączyć drażliwość i inne problemy emocjonalne jako cechy manii. Inni uważali, że manię należy określać wąsko, tak jak to jest w przypadku dorosłych. W rezultacie, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) wprowadziło diagnozę w 2013 r., Zwaną zaburzeniem zaburzeń nastroju (DMDD), które opisuje chronicznie drażliwe i wybuchowe dzieci, które prawdopodobnie nie są dwubiegunowe.
Czynniki ryzyka zaburzeń afektywnych dwubiegunowych Czynniki ryzyka
Nie jest jasne, co dokładnie powoduje zaburzenia dwubiegunowe u dzieci. Szereg czynników może zwiększyć ryzyko rozwoju tego zaburzenia przez dziecko:
- Genetyka: Historia rodzinna zaburzenia dwubiegunowego jest prawdopodobnie największym pojedynczym ryzykiem. Jeśli ty lub inny członek rodziny cierpisz na chorobę afektywną dwubiegunową, twoje dziecko jest bardziej podatne na rozwój choroby.
- Przyczyny neurologiczne: Różnice w strukturach lub funkcjach mózgu mogą stanowić zagrożenie dla rozwoju zaburzeń dwubiegunowych.
- Środowisko: Jeśli twoje dziecko jest już zagrożone zaburzeniem dwubiegunowym, stresory w środowisku mogą zwiększać ryzyko.
- Niekorzystne wydarzenia z dzieciństwa: Posiadanie wielu niekorzystnych wydarzeń z dzieciństwa zwiększa ryzyko. Niekorzystne wydarzenia z dzieciństwa mogą obejmować takie rzeczy jak separacja rodzinna, maltretowanie lub uwięzienie rodziców.
Diagnozowanie tego zaburzenia
Choroba afektywna dwubiegunowa musi zostać zdiagnozowana przez lekarza. Diagnozę przeprowadza się wyłącznie po ocenie.
Ocena powinna obejmować wywiad z opiekunami oraz obserwację lub spotkanie z dzieckiem. Standardowe kwestionariusze, wizyty szkolne i wywiady z nauczycielami lub innymi opiekunami mogą być częścią oceny.
Aby zdiagnozować chorobę afektywną dwubiegunową, epizody nastroju nie mogą być spowodowane stanem chorobowym lub zatruciem.
U dzieci lekarze bardzo ostrożnie wprowadzą rozróżnienie między chorobą afektywną dwubiegunową a DMDD. Dzieci z DMDD doświadczają przewlekłej drażliwości i wybuchowych napadów złości. Przed wprowadzeniem diagnozy DMDD wielu lekarzy opisywało te dzieci jako maniakalne. Dzieci z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi mogą być rozdrażnione i rozgniewane, ale będą również wykazywać objawy depresyjne.
Inną różnicą między chorobą afektywną dwubiegunową a DMDD jest to, że w przypadku zaburzeń afektywnych dwubiegunowych epizody nastroju są istotnymi zmianami w stosunku do zwykłego sposobu bycia dziecka. W DMDD objawy są stałe.
Leczenie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u dzieci
Leczenie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u dzieci powinno obejmować połączenie leków i terapii rozmów.
Lek
Istnieje wiele różnych leków na receptę, które mogą pomóc dziecku w radzeniu sobie z objawami. Dzieci powinny przyjmować najniższą dawkę i możliwie najmniej leków, aby opanować objawy. Twoje dziecko może potrzebować wypróbować kilka leków i dawek przed znalezieniem odpowiedniego leczenia.
Ważne jest poinformowanie lekarzy o efektach ubocznych i niezwłoczne zaprzestanie przyjmowania leków. Nagłe przerwanie leczenia może być niebezpieczne.
Terapia rozmów
Dostępnych jest wiele opcji terapii konwersacji. Są one często używane w połączeniu z lekami. Terapia nie jest tylko dla twojego dziecka. Terapia może pomóc rodzicom i opiekunom dowiedzieć się, co ich dziecko przeżywa i może być pomocna dla całej rodziny. Użyj tych wskazówek, aby wybrać właściwego terapeuty dla siebie i swojej rodziny.
Perspektywy dla tego zaburzenia
Nie ma lekarstwa na zaburzenie dwubiegunowe, ale objawy można skutecznie opanować przy odpowiednim schemacie leczenia. Perspektywa jest bardziej korzystna:
- u starszych dzieci
- gdy odcinki są krótkie, co oznacza mniej niż tydzień lub dwa
- gdy dzieci są wspierane przez członków rodziny lub żyją w stabilnym środowisku
We wszystkich przypadkach ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem swojego dziecka, jeśli jesteś zaniepokojony. Ważne jest również, aby rodzice mieli aktywną rolę w leczeniu.
Radzenie sobie i opieka
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci jest poważnym stanem. Może mieć duży wpływ na innych członków rodziny i na relacje rodzicielskie. Coraz więcej rodzin włącza się w terapię. Poproś swojego lekarza o skierowanie do terapeuty, który może zapewnić wsparcie i leczenie całej rodzinie.
Ważne jest również, aby pamiętać, że twoje dziecko nie ma niewłaściwego celu. Przeciwnie, mają do czynienia z kwestiami, które są poza ich kontrolą. Cierpliwość, zrozumienie i słuchanie ucha mogą przejść długą drogę.
