Świerzb jest pasożytniczą chorobą skóry, która charakteryzuje się silnym swędzeniem nocnym, a w konsekwencji drapaniem i tworzeniem świerzbu na skórze. Ta choroba powoduje kleszcza (z łac. Sarcoptes scabiei), popularnie nazywana jest swędzeniem świerzbu. W większości przypadków infekcja występuje po bliskim kontakcie z chorym.
Świerzb - przyczyny
Świerzb wywoływany jest przez świerzb kobiecy. Długość tych owadów wynosi 0,3-0,4 mm, żyją około miesiąca. Kiedy dostanie się na ludzką skórę, kleszcze pod warstwą rogową naskórka wykonują pasaże i składają około 2-3 jaj dziennie. Wylęgają się z nich larwy, zmieniając się w dwa lub trzy tygodnie w osobniki dojrzałe seksualnie.
Świerzb może być przenoszony tylko z jednej osoby na drugą. W większości przypadków dzieje się tak tylko przy bliskim kontakcie. Sprzyja temu również niehigieniczne warunki, rozwiązłe życie seksualne i zatłoczone osoby. W pojedynczych przypadkach możliwa jest infekcja przez przedmioty gospodarstwa domowego (ręczniki, pościel, myjki itp.). W dziecięcym środowisku świerzb przenoszony jest przez zabawki, którymi wcześniej bawiło się chore dziecko.
Świerzb - objawy
Świerzb jest diagnozowany przez kombinację następujących objawów: intensywne swędzenie skóry, nasilone przez ciemność w ciągu dnia lub po gorącej kąpieli, prysznicu i określonej wysypce. Na skórze świerzb jest wyraźnie widoczny w postaci skręcających się pasków z małym bąbelkiem (pęcherzykiem) na końcu, które zwykle mają długość 3-15 mm. Oprócz świerzbu można zauważyć małe pryszcze (grudki) lub małe płaczące łuszczące się płytki. Przede wszystkim obejmuje wysypkę części ciała o cieńszej skórze: powierzchnie prostowników stawów łokciowych, przedramion, powierzchnie zginające stawów nadgarstkowych, przestrzenie międzypalcowe, boczne powierzchnie tułowia, zewnętrzne narządy płciowe, skóra fałdów pod gruczołami sutkowymi. U małych dzieci świerzb jest zlokalizowany nieco inaczej: dotyczy to podeszew, krawędzi stóp, pośladków, dłoni, twarzy i skóry głowy.
Swędzenie występuje z powodu reakcji alergicznej organizmu na kleszcze. Prowadzi to do silnych grzebieni i ekscytacji. Podczas czesania skóry chory często powoduje dodatkową infekcję bakteryjną w zainfekowanych obszarach, a świerzb jest komplikowany przez różne infekcje krostkowe.
Świerzb - diagnoza
Doświadczony specjalista jest w stanie postawić diagnozę wyłącznie na podstawie objawów choroby, ale w niektórych przypadkach wymagane jest badanie mikroskopowe w celu wyjaśnienia diagnozy. Aby go przeprowadzić, kropla oleju parafinowego jest nakładana na obszar przejścia swędzącego i wykonuje się skrobanie. Za pomocą mikroskopu lekarz może zobaczyć kleszcze, ich jaja lub odchody.
Jeśli świerzbek zostanie znaleziony u jednego członka rodziny, reszta jego członków również powinna zostać zbadana przez dermatologa.
Świerzb - leczenie i zapobieganie
Sama świerzb nigdy nie przejdzie i może wystąpić przez wiele miesięcy i lat, czasami zaostrzając. Aby całkowicie wyleczyć, wystarczy zniszczyć kleszcza i jaja przenoszone przez kleszcza, co można łatwo osiągnąć przy użyciu lokalnych funduszy. W żadnym wypadku nie należy samoleczać i stosować alternatywnych metod leczenia. Obecnie opracowano ogromną liczbę skutecznych leków, aby pozbyć się świerzbu. Musisz skontaktować się z dermatologiem, który zaleci odpowiednią terapię.
Aby to zrobić, stosuje się maści na bazie permetryny, lindanu, krotamitonu, benzoesanu benzylu, siarki itp. Konieczne jest również odkażenie domu specjalnymi środkami. Wszystkie rzeczy, z którymi pacjent zetknął się w taki czy inny sposób, należy myć w gorącej wodzie lub gotować, a następnie przewietrzać świeżym powietrzem przez 5-7 dni. Czyszczenie na mokro powinno odbywać się regularnie i należy unikać bezpośredniego kontaktu z chorym członkiem rodziny. Jeśli to możliwe, powinien przeznaczyć na chwilę osobny pokój.
Komentarze
