Rzęsistkowica (rzęsistkowica) jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Nazywany przez pochwowe rzęsistki. Trichomonady dość często towarzyszą innym infekcjom narządów płciowych - wirusom, chlamydiom i gonokokom. Zakażenie pozapłciowe jest możliwe podczas przemieszczania się płodu przez kanał rodny, na który wpływa Trichomonas.
Choroby narządów płciowych i innych narządów przyczyniają się do rozwoju choroby, której towarzyszą różne zaburzenia metaboliczne, zaburzenia hormonalne i obniżona odporność. Ciało ludzkie nie rozwija odporności na rzęsistki, dlatego możliwa jest ponowna infekcja.
Biorąc pod uwagę objawy i czas trwania choroby, wyróżnia się te formy rzęsistkowicy:
- przewlekły (czas trwania choroby wynosi około 2 miesięcy);
- ostra rzęsistkowica;
- Przewóz Trichomonas (brak oczywistych objawów choroby w obecności rzęsistków w treści pochwy);
Rzęsistkowica - przyczyny
Choroba jest przenoszona drogą płciową między osobami, jednak w niektórych przypadkach rzęsistkowica może być zarażona przez gospodarstwo domowe za pomocą zwykłych artykułów higienicznych, w basenie, kąpieli lub wspólnej kąpieli. Wśród przyczyn wpływających na prawdopodobieństwo zakażenia są:
- seks bez zabezpieczenia;
- duża liczba partnerów seksualnych;
- nieleczone lub uprzednio przeniesione choroby przenoszone drogą płciową;
- rozwiązły stosunek seksualny;
U kobiet rzęsistkowica wpływa na pochwę, szyjkę macicy, cewkę moczową, gruczoły w okolicy narządów płciowych (gruczoły skórne i gruczoły Bartholina);
U mężczyzn infekcja aktywnie rozwija się pod napletkiem prącia lub w cewce moczowej;
Rzęsistkowica - objawy
50% mężczyzn i kobiet zarażonych rzęsistkowicą nie ma objawów. A jeśli wystąpią, zwykle dzieje się to 7-8 dni (lub nawet kilka miesięcy później) po infekcji. Objawy rzęsistkowicy obejmują:
- obfite szaro-zielone lub jasnożółte wydzieliny z pochwy;
- nietypowy zapach (pleśń lub ryba);
- podrażnienie lub swędzenie pochwy;
- ból podczas stosunku;
- ból podczas oddawania moczu lub częste oddawanie moczu;
- dyskomfort odczuwany w dolnej części brzucha;
U mężczyzn choroba objawia się nietypowym wydzielaniem z penisa, pieczeniem podczas oddawania moczu, podrażnieniem i zaczerwienieniem końcówki penisa.
Rzęsistkowica - diagnoza
Rozpoznanie rzęsistkowicy opiera się na danych z badania fizykalnego, skargach pacjentów i wynikach laboratoryjnych. W przypadku kobiet badanie wzrokowe narządów płciowych, szyjki macicy i pochwy jest obowiązkowe w celu wykrycia czerwonych plam spowodowanych rzęsistkowicą. Wydzielina z pochwy jest oceniana na podstawie koloru, zapachu i tekstury. U mężczyzn badany jest penis i próbka wydzieliny z cewki moczowej.
Najczęstsze analizy na obecność rzęsistkowicy u kobiet to badanie mokrego przygotowania anatomicznego, a także badanie mikroskopowe wydzieliny z pochwy.
Jeśli postawiono diagnozę rzęsistkowicy, należy zbadać inne choroby przenoszone drogą płciową (kiła, rzeżączka).
Rzęsistkowica - leczenie i zapobieganie
W leczeniu rzęsistkowicy należy ściśle przestrzegać następujących zasad:
- Oboje partnerzy seksualni powinni zostać poddani leczeniu;
- życie seksualne jest wyłączone na okres leczenia;
- Pacjenci z dowolną postacią rzęsistkowicy (w tym nosicielem rzęsistka) podlegają leczeniu;
Najbardziej skuteczne leki stosowane w leczeniu to metronidazol (flagyl, trichopolum), tinidazol (fazijin). Miejscowe leczenie przeprowadza się za pomocą tabletek dopochwowych „Cleon-D” i czopków dopochwowych z klotrimazolem.
Główne środki zapobiegawcze w celu zapobiegania rzęsistkowicy:
- badanie i dalsze leczenie pacjentów z rzęsistkowicą;
- badania przesiewowe w kierunku obecności infekcji u osób cierpiących na choroby zapalne dróg moczowo-płciowych;
- regularne ankiety wśród pracowników placówek opieki nad dziećmi;
- ogólne środki higieny;
