To, jak otwarcie się na innych i samoopiekę pomogło mi znaleźć wewnętrzny spokój
Kiedy jesteś zdrowy, nigdy nie rozglądasz się i myślisz: "Pewnego dnia zachoruję na przewlekłą chorobę." Wiem, że nie.
Zaczęło się od tego, co przypominało grypę - niską gorączkę, dreszcze i nie czułem się dobrze przez około tydzień. Wtedy poczułem ból w moim prawym oku, jakby ktoś szturchał mnie lodem, a następnie problemy ze wzrokiem. Przez następne kilka miesięcy ból stawał się coraz gorszy, podobnie jak zmęczenie. Byłem w szkole, ale musiałem przerwać zajęcia tylko po to, by ukończyć semestr. Nawet pomysł przejścia z samochodu do domu wydawał mi się wyzwaniem. Lekarze nie mieli żadnych odpowiedzi przez pewien czas, dopóki nie otrzymałem oficjalnej diagnozy: fibromyalgia.
Objawy fibromialgii
Był rok 2010, nie było jeszcze badania krwi, aby potwierdzić chorobę. Fibromialgia była powszechnie określana jako "diagnoza kosza na śmieci" lub "nie możemy dowiedzieć się, co jest z tobą nie tak i wszystkie twoje testy są jasne, więc tutaj jest twoja diagnoza" diagnoza. W tym czasie było to wszystko, co musiałem kontynuować. To pasuje, więc nosiłem go, ale zastanawiałem się, czy naprawdę rządzili wszystkim innym. Ponieważ lekarze nadal rzucali na mnie różnymi pigułkami, czułem się gorzej. Po prostu musiała być lepsza odpowiedź.
Mój punkt zwrotny
Po dwóch latach tego zamieszania miałem już dość. Meds właśnie utrzymywał się, że jestem bardziej chory. Byłem przygnębiony i nie widziałem sensu, aby dalej żyć, jeśli życie będzie wypełnione tylko przewlekłym bólem i zmęczeniem.
Miałem trzy możliwości: mogłem znaleźć sposób, aby zakończyć to wszystko, sprawdzić się na oddziale psychiatrycznym, albo dać rodzinie znać, jak zły jest mój stan psychiczny i spróbować znaleźć odpowiednią pomoc. Zdecydowałem się na trzeci.
Trudno było być bezbronnym, przyznać, że byłem w tak kiepskim stanie i poprosić o pomoc, której potrzebowałem. Prosić mamę, żeby codziennie do mnie dzwoniła, prosić mojego męża, aby naprawdę mnie widział. Ale zapytałem i to był początek.
Postanowiłem też rozpocząć nowy blog poświęcony mojej chorobie, niż pozwolić mojej chorobie przejąć istniejący blog. Dzieliłem się tym, przez co przechodziłem, dzieliłem się informacjami, które znalazłem, wiadomościami i artykułami medialnymi, które natknąłem się. Dzieliłem się nowymi lekarstwami, które lekarze rzucali na mnie i okropnymi efektami ubocznymi. Dzieliłem się różnymi suplementami i brakiem rezultatów. Dzieliłem się moimi zmaganiami, mam nadzieję, że czuję się mniej samotny i że być może ktoś inny czuł się również mniej samotny.
Znaczenie zadawania pytań
Gdybym miał się polepszyć, musiałem przestać szukać lekarzy w poszukiwaniu odpowiedzi i być gotowym spróbować NICZEGO, co jest dokładnie tym, co zrobiłem.
Pytałem, jak dieta może wpływać na fibromialgię od samego początku, ale ciągle otrzymuję taką samą odpowiedź: "Nie będzie." Oczywiście, powiedziano mi, że jagody, kofeina i cukier mogą pogorszyć sytuację, ale to było subiektywne i nikt nie wydawał się wiedzieć na pewno. W tym samym czasie miałem dietetyków mówiących mi, że gdybym zrezygnował z glutenu, nabiału i jaj, czułbym się o wiele lepiej.
Nie chciałem zrobić tak dużego skoku bez jakiegoś usprawiedliwienia, więc przyjrzałem się testowi wrażliwości na jedzenie. Natknąłem się również na film "Fat, Sick and Nearly Dead", dokument pokazujący, w jaki sposób wyciskanie soku pomagało jednemu mężczyźnie odwrócić jego autoimmunologiczne zaburzenie. Pomyślałem, że jeśli uda mu się sok przez miesiące, będę mógł to zrobić przez tydzień. Może zmiana diety naprawdę pomoże.
Zacząłem w 2012 roku od pięciodniowego oczyszczania soku, podczas gdy ja oczekiwałem na wyniki moich testów wrażliwości na jedzenie. Wyniki powróciły i pokazały, że mam łagodną wrażliwość na gluten, serwatkę, jaja i drożdże. Postanowiłem dać życie próbie bez tych produktów i spędziłem tydzień pijąc tylko owoce i warzywa. Powoli ponownie wprowadziłem ziarno mięsne i nieglutenowe. Czułem się niesamowicie. Mój mąż powiedział, że widział różnicę w mojej energii podczas pierwszych pięciu dni wyciskania soku!
Refleksje w najciemniejszych czasach
To już cztery lata później i trudno sobie wyobrazić, jak daleko zaszedłem. Kontynuuję wyciskanie każdego dnia. Kontynuowałem również całkowite unikanie glutenu, a także jajek i produktów mlecznych. Dowiedziałem się na własnej skórze, że gluten wyrzuci mnie w płomień, pozostawiając uczucie psychicznie i fizycznie zmęczone jak nic innego. Zmieniłem styl życia i moje spojrzenie na życie, ćwicząc więcej, będąc otwartym na innych i starając się skupić na pozytywach. I w końcu ukończyłem szkołę, żeby zdobyć ten stopień.
Czasami trudno jest sobie wyobrazić, jak złe rzeczy były, ale wygląda na to, że o tym, o czym zapomniałem, szybko przypomina mi moje ciało.
Nadal mam fibromialgię. Nadal mam złe dni. Nadal walczę. Ale jestem w znacznie lepszym miejscu niż podczas tych dwóch najgorszych lat. Kontynuuję blog, aby przypomnieć sobie zmiany, które muszę robić każdego dnia, i mogę tylko mieć nadzieję, że pomagam innym w dokonywaniu zmian, które poprawią ich życie.
Julie Ryan jest niezależną pisarką i blogerką. Dzieli podróż w Counting My Spoons. Julie z radością dzieli się tym, podczas gdy ona wciąż zmaga się z przewlekłą chorobą, dobre dni przewyższają liczbę złych i wygrywa tę bitwę. Julie jest szczęśliwym małżeństwem i czeka na wiele lat szczęścia pomimo chronicznej choroby.
