Dr Timothy J. Legg, PhD, CRNP
Dr Timothy J. Legg jest dyplomowaną pielęgniarką psychiatryczną, specjalizującą się w opiece nad osobami z problemami zdrowia psychicznego, w tym depresją, lękiem i uzależnieniami. Jest także certyfikowanym pielęgniarką gerontologiczną i intensywnie pracował z osobami borykającymi się z zaburzeniami psychicznymi w późniejszym życiu. Posiada wykształcenie wyższe z zakresu pielęgniarstwa, psychologii klinicznej i badań w dziedzinie nauk medycznych. Dr Legg prowadzi aktywną praktykę kliniczną w Binghamton General Hospital w Binghamton w stanie Nowy Jork oraz jest członkiem wydziału psychiatrii na SUNY Upstate Medical University w Syracuse w stanie Nowy Jork.
P: Czy to prawda, że leki antydepresyjne mogą uzależniać i należy ich unikać?
Nie, leki przeciwdepresyjne nie uzależniają. Czasami, gdy ludzie są na antydepresanty przez pewien czas i przestają brać leki, mogą doświadczyć czegoś, co nazywa się "zespołem odstawienia". Niektóre objawy zespołu odstawienia obejmują uczucie nerwowości lub niepokoju, objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, skurcze żołądka, lub biegunki, zawroty głowy i uczucie mrowienia w palcach lub palcach. Ludzie czasami mylą te objawy jako objawy odstawienia, wierząc, że stają się "uzależnieni" od antydepresantów. W rzeczywistości jest to normalne zjawisko, które występuje u niektórych osób.
Wiele osób uważa, że leki przeciwdepresyjne uzależniają, ponieważ depresja może powrócić po zaprzestaniu przyjmowania leków. Niektórzy twierdzą, że potrzebują leku, który jest "substancją zmieniającą nastrój". Lubię przypominać ludziom, że ci, którzy przyjmują leki na ciśnienie krwi, będą mieć normalne ciśnienie krwi, o ile przyjmują leki. Jednak, gdy przestaną brać leki na ciśnienie krwi, ich ciśnienie krwi wzrasta. Nie oznacza to, że są "uzależnieni" od swoich leków na wysokie ciśnienie krwi. Przeciwnie, oznacza to, że lek wywierał działanie terapeutyczne, do którego został stworzony.
P: Jakie są częste działania niepożądane leków przeciwdepresyjnych?
Ważne jest, aby wiedzieć, że nie wszystkie leki przeciwdepresyjne będą powodować działania niepożądane. Ponadto pewne działania niepożądane występują w różnych klasach leków. Ważne jest również, aby wiedzieć, że większość skutków ubocznych pojawia się niemal natychmiast (w ciągu pierwszych tygodni stosowania nowego leku), ale często znikają z czasem. Niestety efekty terapeutyczne leków przeciwdepresyjnych są często opóźnione o kilka tygodni, co może być dość nieprzyjemne dla osób przyjmujących te leki. Może to być frustrujące dla ludzi, aby wziąć leki i uzyskać efekty uboczne prawie natychmiast, ale nie mają ulgi dla ich objawów depresji przez kilka tygodni.
Niektóre z bardziej powszechnych działań niepożądanych związanych z selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) obejmują:
- Seksualne skutki uboczne: Mężczyźni mogą doświadczać problemów z opóźnionym wytryskiem lub zaburzeniami erekcji. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą odczuwać zmniejszone pożądanie seksualne lub niezdolność do osiągnięcia orgazmu.
- Żołądkowo-jelitowe: u niektórych osób może wystąpić suchość w ustach, zmniejszenie apetytu, zwiększenie masy ciała, a nawet utrata masy ciała. Inni mogą odczuwać mdłości, biegunkę, a nawet zaparcia.
- Ośrodkowy układ nerwowy: Niektóre osoby mogą odczuwać bezsenność, ale inne osoby mogą odczuwać uspokojenie po lekach. Niektórzy ludzie mogą doświadczyć przejściowej agitacji lub poczucia drażliwości innych. Inni doświadczają bólu głowy, zawrotów głowy lub drżenia.
Inne działania niepożądane obejmują pocenie się, wzrost siniaków, aw niektórych rzadkich przypadkach problemy z krwawieniem. Innym skutkiem ubocznym, który czasami występuje, jest spadek stężenia sodu we krwi. Zdarza się to jednak częściej u starszych pacjentów.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić drgawki. Dodatkowo, u niektórych osób po rozpoczęciu leczenia przeciwdepresyjnego mogą pojawić się myśli i zachowania samobójcze. Jeśli tak się stanie, ważne jest natychmiastowe powiadomienie lekarza.
P: Właśnie zmieniłem leki na depresję. Jak długo powinienem oczekiwać, że moje ciało dostosuje się do tego nowego leku?
Jeśli masz jakiekolwiek skutki uboczne nowego leku, powinieneś zobaczyć je w ciągu pierwszego tygodnia lub dwóch po zmianie. Oczywiście efekty uboczne mogą się zdarzyć w każdej chwili, ale częściej pojawiają się na początku terapii. Ogólnie rzecz biorąc, skutki uboczne będą zmniejszać się wraz z upływem czasu. Ale jeśli masz trwałe efekty uboczne przekraczające dwa tygodnie, powinieneś porozmawiać o tym z lekarzem.
P: Jestem przytłoczony ilością terapii i terapii, które pojawiają się, gdy szukasz "środków przeciw depresji" online. Gdzie zaczynam?
Internet jest naprawdę mieszanym błogosławieństwem, ponieważ może to być bogactwo informacji, ale może to być także bogactwo dezinformacji. Twój główny dostawca usług medycznych jest miejscem rozpoczęcia wyszukiwania. Mogą dyskutować o dowodach kryjących się za "środkami zaradczymi" online i pomagają ci rozróżnić fakty od faktów.
P: Czytałem, że światło słoneczne może pomóc w depresji. Czy to naprawdę prawda?
Niektórzy zauważają, że w miesiącach zimowych pojawiają się tylko objawy depresyjne lub ich objawy depresyjne się pogarszają. Ten sezon jest tradycyjnie oznaczany krótszymi dniami z mniejszą ilością godzin nasłonecznienia. Osoby, które doświadczyły tego typu depresji, były diagnozowane pod warunkiem, że są znane jako "sezonowe zaburzenie afektywne". Jednak w piątym wydaniu Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych (DSM-5) Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (DSM-5) z dala od "sezonowego zaburzenia afektywnego". Zamiast tego, osoba, która doświadcza depresji, która pokrywa się ze zmianami w porach roku, musi spełniać kryteria dużego zaburzenia depresyjnego. Jeśli zostanie ustalone, że istnieje sezonowy wzorzec, diagnoza brzmi: "Duże zaburzenie depresyjne z sezonowym wzorcem".
Dla osób, które doświadczają tego wariantu dużej depresji, naturalne światło słoneczne może pomóc. Ale w sytuacjach, gdy brakuje naturalnego światła słonecznego, mogą stosować terapię świetlną. Wiele osób zgłasza poprawę swoich objawów depresyjnych po ekspozycji na światło słoneczne lub lekką kurtynę świetlną.
P: Jak znaleźć terapeuty, który jest odpowiedni dla mnie?
Najważniejszym aspektem znalezienia terapeuty, który jest "odpowiedni" dla ciebie, jest znalezienie terapeuty, któremu ufasz. W rzeczywistości najważniejsze jest znalezienie terapeuty, z którym można stworzyć pozytywną, silną więź terapeutyczną. Przez wiele lat w wielu badaniach starano się ustalić, który rodzaj terapii jest "najlepszy" dla pacjentów z różnorodnymi zaburzeniami. Wyniki wciąż wskazują na związek terapeutyczny w przeciwieństwie do konkretnego podejścia terapeutycznego. Innymi słowy, sposób, w jaki pacjent i terapeuta odnoszą się do siebie, wydaje się być jednym z najsilniejszych czynników predykcyjnych skuteczności terapii.
Możesz zacząć od swojego gabinetu lekarskiego. Mogą znać terapeutów, do których polecili innych pacjentów, i mogli otrzymać informacje zwrotne na ich temat. Dodatkowo, jeśli masz znajomego, który przeszedł terapię, poproś o zalecenie. Ważną rzeczą w terapii jest to, że jeśli po pierwszych kilku sesjach poczujesz, że nie żelujesz z terapeutą, to znajdź innego terapeutę. Nie poddawaj się!
P: Jakie rodzaje finansowania lub pomoc finansowa są dostępne na wizytę u terapeuty?
Wiele firm ubezpieczeniowych obejmuje psychoterapię. Jeśli masz ubezpieczenie, najlepszym miejscem do rozpoczęcia może być rozmowa telefoniczna z firmą ubezpieczeniową lub przejście do trybu online i przejrzenie strony internetowej w celu znalezienia zatwierdzonych dostawców w Twojej okolicy. Wiele razy firmy ubezpieczeniowe nakładają limity na liczbę wizyt, które możesz zobaczyć u terapeuty, więc ważne jest, aby się tego dowiedzieć. Jeśli nie masz ubezpieczenia, możesz zapytać, czy terapeuta oferuje system płatności w skali ruchomej. W ramach tego rodzaju uzgodnień dotyczących płatności naliczane są opłaty zależne od dochodów.
P: Moi przyjaciele myślą, że jestem tylko znudzony i powinien znaleźć nowe hobby. Jak mogę im powiedzieć, że mój MDD jest czymś więcej?
Poważne zaburzenie depresyjne jest trudną chorobą, którą inni mogą sobie wyobrazić, zwłaszcza jeśli nigdy nie doświadczyli tego samodzielnie. Niestety, osoba cierpiąca na ciężką depresję często otrzymuje wiele dobrych intencji, ale ostatecznie jest bezużyteczna. Osoby z dużym zaburzeniem depresyjnym prawdopodobnie słyszały wszystko od "po prostu podnieś się przez bootstraps" do "po prostu musisz znaleźć coś fajnego do zrobienia". Należy pamiętać, że te komentarze zwykle nie są robione z zamiarem przez twoją rodzinę lub przyjaciół, aby być złośliwymi. Przeciwnie, stanowią frustrację ze strony swoich bliskich, którzy nie mają pojęcia, jak wam pomóc.
Istnieją grupy wsparcia dla rodzin i przyjaciół osób z depresją. Grupy te zapewniają edukację bliskim, aby pomóc im zrozumieć, że depresja nie jest wyborem i nie ma miejsca, ponieważ osoba z zaburzeniem potrzebuje nowego hobby. Osoby z depresją mogą również rozważyć zapytanie lekarza o wyjaśnienie zaburzeń członkom ich rodzin.
Jednak pod koniec dnia ludzie uwierzą w to, w co chcą uwierzyć. Dlatego ludzie z depresją powinni zdawać sobie sprawę z tego, że mogą być bezsilni, aby kształcić niektórych ludzi w ich życiu osobistym na temat natury ich zaburzeń depresyjnych.
P: Nie mogę spać w nocy. Czy jest to powszechny objaw depresji?
Tak, zaburzenia snu występują w zaburzeniach depresyjnych. Niektórzy twierdzą, że śpią całkowicie za dużo, podczas gdy inni donoszą, że w ogóle nie mogą spać. Zaburzenia snu są dość powszechne w depresji i prawdopodobnie będą jednym z obszarów zainteresowania uwagi lekarza.
P: Czy są jakieś nowe metody leczenia lub badania nad depresją?
Z każdym mijającym rokiem nasze zrozumienie szerokiej gamy zaburzeń psychicznych stale rośnie - w tym depresja. Nowe leki przeciwdepresyjne nadal są opracowywane. Ostatnio pojawienie się przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS) zyskało sporo uwagi pod względem jej skuteczności w leczeniu depresji. To ekscytujący czas w psychiatrii, ponieważ jesteśmy ciekawi, jakie nowe wydarzenia będą miały miejsce w ciągu najbliższych kilku lat.
P: Doświadczam ekstremalnego zmęczenia. Mój neurolog kazał mi zmniejszyć czas, który spędzam w pracy. Czy to normalne?
Twój neurolog prawdopodobnie zachęca cię do skrócenia czasu pracy, aby pomóc ci oszczędzać energię. Dałoby to więcej energii na zadania związane z domem, w przeciwieństwie do powrotu do domu z pracy i zapadnięcia się w łóżku. Nie jestem pewien, co jest podstawą stanu neurologicznego, ale równoważenie pracy i życia w domu jest niezbędne dla ogólnego stanu zdrowia fizycznego i psychicznego.
Dołącz do rozmowy
Połącz się ze społecznością Mental Health Awareness na Facebooku, aby uzyskać odpowiedzi i pełne współczucia wsparcie. Pomożemy Ci nawigować po Twojej drodze.
