Ten artykuł jest częścią serii osobistych esejów, które badają śmierć i choroby z perspektywy outsidera. Niektóre nazwiska zostały zmienione w celu ochrony prywatności zaangażowanych osób.
Spotkałem Eddiego podczas tego, co moja żona i ja czule nazywamy sobą pierwszy rok studiów. Zanim pobraliśmy się, ona i ja spędziliśmy rok na studiowaniu za granicą w Azji. Ponieważ jestem mistrzem planowania i przewidywania, zupełnie nie wiedziałem, że Uniwersytet Wirginii zaakceptuje dokładnie zero przekazać kredyty z mojej szkoły w Tajlandii, więc ukończenie studiów zajmie mi piątą rocznicę.
Nie poczyniłem żadnych przygotowań na mój piąty rok, więc uniwersytet losowo przydzielił mi trzech nieznajomych jako współlokatorów w mieszkaniu na terenie kampusu. Jednym z nich było potomstwo austriackich sportowców olimpijskich. Innym był metroseksualny szlachcic.
Potem był słodki, słodki Eddie, który był potężnie dotknięty chorobą Leśniowskiego-Crohna.
On i ja mieliśmy dzielić łazienkę, a pierwszego dnia, chwilę po wstępnych uściskach dłoni, Eddie poinformował, że korzystanie z łazienki było częste i czasochłonne, ponieważ jego wnętrzności były przewlekle zaognione.
Nigdy nie słyszałem o Crohnowskim, więc przyznaję, że perspektywa dzielenia z nim toalety była niepokojąca, ale jedyną alternatywą było spróbowanie podzielenia drugiej łazienki na olimpijską spawnę - która była stronnicza do porannego seksu z jego dziewczyna pod prysznicem - i facet, który miał więcej produktów do włosów, niż mieliśmy w przestrzeni. Więc Eddie i ja utknęliśmy między sobą.
Rzecz jednak w tym, że Eddie był najsłodszym facetem, jaki można sobie wyobrazić, a dzielenie się nim z kimkolwiek, łazienką czy jakkolwiek innym, było przywilejem. Był taki nieskomplikowany, zabawny, taki hojny. Jeśli potrzebujesz przejażdżki, był twoim mężczyzną. Ilekroć byłam zazdrosna o mojego ukochanego, który kończył szkołę w całym kraju, zawsze był tam, by mnie rozśmieszyć. Tak jak wtedy, gdy wrócił do domu z centrum handlowego z ołówkowym portretem Mike'a Tysona i powiesił go w naszym salonie, aby wszyscy mogli się nim cieszyć. Lub razy wykonał improwizowane interpretacje nieprzyzwoitych piosenek hip-hopowych dla naszej rozkoszy.
I był lojalny wobec winy.
Pewnego weekendu spał przyjaciel Eddiego z dzieciństwa. Rano odkryłem, że facet nieumiejętnie użył mojej szczoteczki do zębów. Kiedy zawiadomiłem Eddiego, wyszedł z pokoju, aby znaleźć przyjaciela w jadalni. Wrócił godzinę później, krwawy i bity, podobnie jak jego maltretowana przyjaciółka i nowa szczoteczka do zębów. Eddie był po prostu typem faceta. Walczyłby z zębami i paznokciami o higienę jamy ustnej.
Crohna zdawało się oznaczać koniec jego miłości.
Eddie był serdeczną duszą i co miesiąc zakochiwał się w innej dziewczynie. Zazwyczaj pozwalała mu kilka razy ją zabrać, ale kiedy niefortunna natura jego choroby stała się widoczna, wybaczyła sobie z dalszego romansu.
Nigdy nie trzymał tego przeciwko nim.
Gra randkowa Eddiego była jak niekończąca się wesołość Merry-Go-Round. Jego upór był godny podziwu, ale rozmiar jego serca był po prostu niesamowity.
Po tym roku wyprowadziłem się z mieszkania, aby zamieszkać z moją ówczesną dziewczyną, obecnie żoną. Eddie pomógł mi się spakować i przysięgaliśmy sobie nawzajem, że pozostaniemy w kontakcie. Obiecaliśmy, że zadzwonimy, wyślemy e-mailem i skomentujemy jeden drugiego na Twitterze. Ale tak często zdarza się, poza zasięgiem wzroku, z głowy.
Mimo że straciliśmy kontakt, często o nim myślałem. Powiedziałbym wszystkim o współlokatorce, która kiedyś wdała się w moje majtki. Śmiejemy się, ale nigdy nie przyszło mi do głowy zbadać miejsca pobytu Eddiego, dopóki nie uświadomiłem sobie, że pewnego dnia nie widziałem, żeby coś opublikował w Internecie od jakiegoś czasu.
Szybkie wyszukiwanie w Google przyniosło stronę "In memoriam" na Facebooku.
Eddie zmarł z powodu komplikacji chirurgicznych, podczas gdy lekarze próbowali wyciąć jego mały jelito. Przez całe życie cierpiał na niedożywienie, a operacja była powszechna i generalnie bardzo bezpieczna.
Był po prostu zbyt słaby.
Na tej stronie na Facebooku było dużo postów o tym, jak miły i hojny był, jak on był życiem każdej imprezy. Historie takie jak moje, które zdawały się biec od pierwszych chwil życia do jego ostatniego. To oczywiste, że zostawił dużą dziurę w tym świecie. Mam tylko nadzieję, że ktoś pomyślał o zabraniu tego Mike'a Tysona na swój pogrzeb. Eddie pokochałby to.
