Odpowiedzi na twoje pytania związane ze zdrowiem, przez znanego maniera Charlesa Purdy'ego.
P: Moja żona została zdiagnozowana z POChP około rok temu. Przez 20 lat była palaczką w szafie, ale zawsze ćwiczyła regularnie i była w świetnej formie. Od czasu diagnozy wszystko się zmieniło. Jest bardzo przygnębiona i rzadko robi rzeczy aktywne. Tymczasem ona tak się wstydzi, że nie chce powiedzieć ludziom, że ma POChP. Więc teraz szukam wymówek dla naszych przyjaciół i rodziny, dlaczego nie możemy robić pewnych rzeczy, i zaczyna to wydawać się dziwne. Czy byłoby mi okropnie mówić ludziom o jej stanie i kazać im zachować spokój? - Charlie, Devon, PA
ZA: Każdy związek oblubieńczy - i każdy współmałżonek - jest inny, więc proszę, zrozumcie, że teraz generalizuję. Ale tak jak w przypadku wielu pytań o to, jak leczyć ludzi chorych lub ostatnio zdiagnozowanych ze zmieniającym życie stanem zdrowia, możesz najpierw zadać sobie pytanie: "Jak chciałbym być traktowany?" Następnie, aby wyjaśnić swoją szczególną sytuację dalej, możesz zadać sobie pytanie: "Jak zareaguje moja żona, kiedy dowie się, co zrobiłem?" (I zauważ, że powiedziałem "kiedy" - nie "jeśli".)
Mam nadzieję, że odpowiedź na Twój Pytanie staje się jaśniejsze po udzieleniu odpowiedzi mój dwa pytania. Jeśli nie, dodam jeszcze trochę mądrości małżeńskiej: trzymanie się w tajemnicy z tajemnicami partnerów z udziałem wielu członków rodziny i bezpośrednie poznanie zdolności partnera do określenia własnego losu - to nie tylko zły pomysł . To taki zły pomysł, że jest to stereotypowy film na tydzień.
Jednocześnie jest to idealna idea, a twoja troska o twoją żonę brzmi dobrze. Myślę, że powinieneś ją zachęcić do porozmawiania zarówno z tobą, jak iz jej doradcami medycznymi o rodzajach aktywności, w które może bezpiecznie zaangażować się, o złagodzeniu części depresji i o tym, jak dyskutować o POChP z bliskimi.
P: Pracuję z wielkim facetem, u którego zdiagnozowano POChP około 6 miesięcy temu. Jest żonaty i ma dwoje dzieci, z którymi jest wspaniale. Odkąd dowiedział się, że ma POChP, wydaje się być przygnębiony i przysięga mi, że rzucił palenie. Ale kiedy wraca z przerw na lunch, czuję na nim dym. Naprawdę chcę, żeby rzucił na zdrowie, ale czy jest to uprzejmy sposób, w jaki mogę mu powiedzieć: "Hej, to oczywiste, że wciąż palisz i naprawdę myślę, że musisz rzucić palenie?" - George, Chicago
ZA: Jeśli nie jesteś, oprócz współpracownika tego człowieka, jego małżonka, brata, ojca lub bardzo bliskiego przyjaciela, to nie jest żadna z twoich spraw. Jeśli on jest palenie, on już wie, że powinien rzucić palenie, więc co zyskasz przez konfrontację z nim? Przekaż swoją troskę w mniej inwazyjną pomoc. Na przykład, dlaczego nie zaproponujesz pójścia z nim na lunch?
P: Żyję z POChP od 14 miesięcy. Odkąd się dowiedziałem, nie paliłem i jestem tak aktywny, jak tylko mogę, ponieważ jestem zdeterminowany, aby żyć w jak najzdrowszy sposób. Byłem w związku z wielką kobietą przez sześć miesięcy, a my stajemy się poważni. Nigdy nie wiedziała, że palę, ale w zeszłym tygodniu opowiedziałem jej całą historię. Jej reakcja naprawdę przetarła mnie w niewłaściwy sposób. W zasadzie powiedziała, że zasługuję na to, że to moja wina, ponieważ paliłem i że potrzebowała czasu, aby ją "wziąć". Zdaje sobie sprawę, że nie ma zbyt wiele współczucia dla tego stanu, i że teraz martwi się, jak zdrowe Będę jak się starzeję (mam 51 lat). Ale część mnie chce powiedzieć jej, że naprawdę bolało mnie to, co powiedziała. Czy powinienem wyjaśnić, dlaczego to mnie boli, czy powinienem to po prostu wyssać? - James, New Brunswick, NJ
ZA: Jeśli chcesz nawiązać z kimś poważną, romantyczną relację, musisz - w pewnym momencie - znaleźć sposób, aby porozmawiać o rzeczach, które zraniły twoje uczucia. Jasne, niektóre drobiazgi trzeba zignorować, a pomiędzy tą kategorią rzeczy a pierwszą jest dużo szarości - ale nie widzę wiele szarości w zachowaniu tej kobiety.
Nie to, że muszę ci mówić, ale właściwa reakcja na uczenie się, że dana osoba cierpi na chorobę lub chorobę, nigdy nie jest "To twoja wina" lub "Czy to się stało" lub jakąkolwiek odmianę tych uczuć. Ta kobieta nie musi z tobą kontynuować romantycznego związku, jeśli nie chce - ale nie ma powodu, żeby ranić.
Jeśli chodzi o ciebie, to może dwa razy pomyśleć o tym, że umawiam się z kimś, kto wydaje rozsądek, kiedy współczucie jest odpowiednią reakcją.
P: Oddycham za pomocą dostarczonego tlenu i zawsze muszę mieć przy sobie mój czołg. Gdy działa, czołg wydaje dźwięk: wyraźnie słyszalne metalowe tykanie. Jako ktoś, kto zrobił swój uczciwy udział w "shushingu", gdy ludzie hałasowali w kinach i tym podobnych, porzuciłem chodzenie do kina i tak dalej, myśląc, że dźwięk mojego czołgu będzie natarczywy. Ale mój przyjaciel mówi, że jestem głupi. Zastanawiam się, jakie są twoje przemyślenia na ten temat. - Madeleine, Tucson, AZ
ZA: Podoba mi się, gdy mogę rozstrzygnąć spór między przyjaciółmi mówiąc: "Oboje macie rację".
Krytyk muzyczny dla The New York Times Ostatnio zajęto się tą kwestią, po tym jak usiadł w pobliżu tykania zbiornika tlenu podczas występu symfonicznego. Nastąpiła ożywiona dyskusja publiczna - obie strony przedstawiły ważne punkty: z jednej strony, jako grzeczne i pełne szacunku społeczeństwo, musimy zapewnić zakwaterowanie (i współczucie) dla osób niepełnosprawnych wszelkiego rodzaju. Z drugiej strony, my (osoby z niepełnosprawnościami włącznie) ponosimy odpowiedzialność za to, aby nie naruszać nadmiernie lub zbyt nierozsądnie komfortu i szczęścia ludzi wokół nas.
Najwyraźniej, używanie tykania zbiornika tlenu nie czyni nikogo mniej członkiem społeczeństwa, zarówno pod względem twoich praw i Twoje obowiązki. Nie ma też na to przykładu, że ma zły kaszel, opiekuje się wybrednym dzieckiem lub spodziewa się pilnego wezwania z biura. Być może jednak niektóre z tych rzeczy mogą uniemożliwić nam udział w występach orkiestry na żywo, gdzie całkowita cisza jest dobrze rozumianym obowiązkiem widzów. (Wiele osób ponosi tę odpowiedzialność, tak, ale nie opieramy własnego zachowania na złym zachowaniu innych!)
Ale wracając do twojego pytania, widzę, że filmy są w innej kategorii - w każdym razie, w wielu z nich. Nie wyobrażam sobie, że dźwięk zbiornika z tlenem jest czymś więcej niż widownią dla głośnego letniego hitu lub rzadko uczęszczanego poranku (gdzie można znaleźć miejsce umiejscowione z dala od innych kinomanów) powinien rozsądnie być w stanie znieść.
Cieszę się z twojej wrażliwości, ale nie chcę, byś zaprzeczał sobie przyjemnościami niepotrzebnie. Wykorzystaj swoją ocenę i zdrowy rozsądek - i sugeruję, abyś skorzystał z dostępnych opcji kinowych. Jeśli masz wątpliwości, najpierw zadzwoń do teatru i zapytaj o ich zakwaterowanie dla osób niepełnosprawnych.
Charles Purdy często pisze o kwestiach związanych ze sposobami (między innymi). Jest autorem książki "Urban Etiquette".
