Kultura wielu ludów wspiera kult silnego człowieka - bohatera, wojownika, wojownika, który jest w stanie obronić swój dom i swój kraj. Od urodzenia chłopcy wychowywani są na odważnych, prężnych, zdolnych do samodzielnej walki i ochrony słabych. Do tych celów często używa się zabawkowych akcesoriów wojskowych. Uważa się, że stwarza to warunki do szkolenia jak najbliżej rzeczywistej sytuacji - operacji wojskowych. Ale warto pamiętać, że podczas wojny zabijają. Powstaje wiele pytań: „Czy dzieci potrzebują takich zabawek?”, „W jakim wieku można się nimi bawić?”, „Czy naprawdę rozwijają niezbędne cechy?”, „Czy szkodzą psychice dziecka?”.
Czy dzieci potrzebują pistoletów?
Aby zrozumieć tę trudną sytuację, należy pamiętać, jakie znaczenie ma zabawka dla dziecka. Wszystkie gry i zabawki otaczające dzieci tworzą jego wewnętrzny świat. Jeśli procent zabawek wojskowych jest większy niż jedna trzecia, wówczas znacząco wpłyną na jego psychikę.
Te cechy, które dziecko musi wykazać w grze, są stałe i stają się jego cechami charakteru. Bawiąc się pistoletami, pistoletami, karabinami maszynowymi, włóczniami, strzałkami, dziecko uczy się celować, celować i rzucać.
Takie działania rozwijają uwagę, myślenie, zdolność koncentracji, siłę woli, powściągliwość. W zasadzie nieźle. Ale do kogo dąży dziecko? U zwierząt i ptaków? W zabawki? U ludzi? Wtedy rzeczy są złe. Wraz z dokładnością i wytrwałością dziecko uczy się szkodzić żywej istocie dla przyjemności - trafić w cel.
Obrona czy atak?
Bawiąc się mieczami i nożami, dziecko uczy się atakować i bronić. Stara się doskonalić swoje umiejętności najlepiej, jak to możliwe, aby uzyskać mniejsze „obrażenia w bitwie”. Z czasem takie dziecko zaczyna postrzegać świat jako wrogi. Dziecko rozumie, że umiejętność ochrony się siłą jest bardzo ważna. Co gorsza, może dojść do wniosku, że najsilniejszy to ten, który może atakować szybko i nagle, nie myśląc o innych.
Bawiąc się wszelkiego rodzaju zabawkami wojskowymi, dziecko może postrzegać otaczający go świat jako wrogi i niebezpieczny, w którym każdy może go obrazić, zaatakować, zranić lub skrzywdzić. Dziecko stanie się niedowierzające, rozgoryczone, agresywne.
Oczywiście zabawki wojskowe nie są jedynym źródłem agresji u dziecka. Wiele zależy od relacji rodzinnych. Jeśli w rodzinie nie ma zwyczaju napaści, walki, prawdopodobieństwo, że dziecko samo okaże agresję, jest niskie. Ale jeśli dziecko od dzieciństwa zobaczy, jak jedna osoba rani drugą, wówczas zabawki wojskowe mogą jedynie utrwalić wyłaniającą się agresywność.
Duch zespołu
Z drugiej strony niektóre gry wojenne („wojna”, „zdobycie fortecy”) wpajają chłopakom ducha zespołu, zdolność do pracy w grupie, słuchania innej osoby, wykonywania zadań, organizowania innych, wydawania poleceń, wzięcia odpowiedzialności, opracowania planu działania. Ale dziecko może uzyskać wszystkie te cechy, grając w mniej brutalne gry. Możesz nauczyć się chronić bez zabijania.
Jeśli chodzi o same dzieci, pociągają ich takie gry i zabawki, które są dla nich bardzo ekscytujące. Wynika to z faktu, że zainteresowanie dzieci jest ogrzewane przez urządzenie zabawek (migacze, sygnały dźwiękowe) i dużą liczbę funkcji. Taki sprzęt i reklama z wyraźną demonstracją aplikacji tworzą pozytywne podejście do zabawki i chęć jej zdobycia.
Co jest dobre, a co złe ...
Szkodliwe działanie zabawek o tematyce wojskowej zostało udowodnione przez wielu psychologów. Wiele krajów poważnie popiera ten problem. Na dowód tego przyjęto Światowy Dzień Zniszczenia Zabawek. Odbywa się 7 września i zaprasza wszystkich do porzucenia zabawek o tematyce wojskowej, zastępując je pokojowymi.
Oczywiście nie można całkowicie odizolować swoich dzieci od zabawek związanych z wojną. Ale dorośli mogą pomóc dzieciom zrozumieć różnicę między dobrem a złem. Możesz pozwolić dziecku bawić się takimi zabawkami, gdy ma on 7-8 lat. W tym wieku zostały już ustanowione podstawy standardów moralnych. Dziecko ma pojęcie słowa „niemożliwe” i zdolność do przezwyciężenia chęci zrobienia czegoś. Dziecko rozumie, jakie działania rani, ponieważ wie, czym jest „współczucie”. Dopiero teraz, nie wcześniej, dziecko może bawić się zabawkami o tematyce wojskowej. I tylko pod nadzorem dorosłych. Najważniejsze jest to, że takie gry nie stają się sposobem wyrażania siebie u dziecka.
Rodzice mogą zmienić gry wojenne w konkurencję. Na przykład ucz się łucznictwa. Ten przedmiot jest mało związany ze szkodą i dobrze rozwija celność.
Niewątpliwie zabawki o tematyce militarnej wyrządzają więcej szkody psychice dziecka niż pożytku. W połączeniu z innymi czynnikami psychika dziecka może zostać nieodwołalnie zaburzona. Korzyści, jakie przynoszą takie gry, można uzyskać w innych obszarach działalności. I nie płać za to tak drogiej ceny.
