Czym jest zaburzenie dwubiegunowe?
Choroba afektywna dwubiegunowa jest stanem zdrowia psychicznego. Ludzie z zaburzeniem dwubiegunowym mogą na przemian okresy pozytywnych nastrojów, zwanych manią, i negatywne nastroje, zwane depresją. Te zmiany nastroju mogą pojawić się nagle. Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego około 2,8 procent populacji nastolatków i dorosłych w USA cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową.
Choroba afektywna dwubiegunowa i jej przyczyny nie są dobrze poznane. To powiedziawszy, naukowcy zauważyli możliwy związek między historią rodziny a zaburzeniem dwubiegunowym. Sugeruje to, że może być genetyczny składnik tego zaburzenia.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym połączeniu i zaburzeniu dwubiegunowym.
Dziedziczenie i zaburzenie dwubiegunowe
Podczas gdy badacze nie w pełni rozumieją przyczyny choroby afektywnej dwubiegunowej, zidentyfikowali pewne czynniki ryzyka. Jednym z najsilniejszych czynników ryzyka jest rodzinna choroba. To połączenie może być spowodowane niektórymi genami.
Dorośli, którzy mają krewnych z zaburzeniem, mają przeciętnie dziesięciokrotny wzrost ryzyka rozwoju choroby, według przeglądu z 2009 roku. Twoje ryzyko zwiększa się, jeśli członek rodziny z warunkiem jest bliski krewny. Oznacza to, że jeśli twój rodzic cierpi na zaburzenie dwubiegunowe, masz większe szanse na jego rozwinięcie niż osoba, której ciotka ma taką chorobę.
Czynniki genetyczne stanowią około 60 do 80 procent przyczyn choroby afektywnej dwubiegunowej. Oznacza to, że dziedziczność nie jest jedyną przyczyną zaburzenia dwubiegunowego. Oznacza to również, że jeśli masz rodzinną historię tego zaburzenia, to na pewno go nie rozwiniesz. Większość członków rodziny osoby z zaburzeniem dwubiegunowym nie rozwinie tej choroby.
Inne czynniki ryzyka i czynniki wyzwalające zaburzenia dwubiegunowe
Oprócz dziedziczności badacze uważają, że istnieją inne czynniki ryzyka choroby afektywnej dwubiegunowej.
Struktura mózgu
Mogą występować subtelne różnice w wielkości mózgu i aktywności u osób z zaburzeniem dwubiegunowym. Wstrząśnięcia i traumatyczne urazy głowy mogą również zwiększać ryzyko zachorowania na chorobę afektywną dwubiegunową.
Czynniki środowiskowe
Zdarzenie stresujące często powoduje początek lub początek zaburzenia dwubiegunowego. To wydarzenie może być bardzo stresującym wydarzeniem związanym z pracą lub życiem osobistym. Nagła, poważna zmiana życia, taka jak śmierć bliskiej osoby lub uraz fizyczny, może również wywołać początek. Ludzie z chorobą afektywną dwubiegunową zazwyczaj uważają za pomocne kontrolowanie stresu w swoim życiu.
Czynniki sezonowe mogą wywoływać epizody zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Szczególnie silna jest zmiana z zimy na wiosnę. Dzieje się tak, ponieważ szybki wzrost liczby godzin jasnego nasłonecznienia w ciągu dnia wpływa na szyszynkę. To z kolei może wpływać na rozwój depresji i manii.
Inne czynniki mogą obejmować intensywne używanie narkotyków lub alkoholu oraz brak snu. W niektórych przypadkach zaburzenie afektywne dwubiegunowe u kobiet można wywołać w okresie po porodzie. Zwykle występuje u kobiet, które są biologicznie skłonne do rozwijania go w pierwszej kolejności. Jednak sama ciąża zwykle nie jest przyczyną zaburzeń dwubiegunowych.
P:
Jeśli mój rodzic cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, czy powinienem regularnie przesłuchiwać mnie w kierunku zaburzeń?
ZA:
Badania przesiewowe w kierunku zaburzeń afektywnych dwubiegunowych przeprowadzane przez lekarza rodzinnego mogą być dobrym pomysłem. Co ważniejsze, powinieneś porozmawiać z ludźmi, którym ufasz, którzy wydają się znać ciebie najlepiej, na przykład członkowie rodziny lub przyjaciele. Kochani na ogół zauważają objawy choroby afektywnej dwubiegunowej, zanim wymkną się spod kontroli i konieczna będzie hospitalizacja. Jeśli członkowie Twojej rodziny lub zaufani przyjaciele mówią ci, że twoje zachowanie jest dziwne, a nie jak zwykle się zachowujesz, może to być dobry moment na umówienie się z lekarzem. Rozważ wzięcie członka rodziny lub zaufanego przyjaciela, który może podzielić się spostrzeżeniami z lekarzem.
Timothy J. Legg, Phd, PsyD, PMHNP-BCAnswers reprezentują opinie naszych ekspertów medycznych. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej
Jeśli uważasz, że ty lub ktoś z twojej rodziny może cierpieć na chorobę afektywną dwubiegunową, warto wiedzieć, jakie objawy należy szukać. Rodzaj choroby afektywnej dwubiegunowej, którą osoba określa objawy, które będą odczuwać. Ogólnie, głównymi objawami różnych rodzajów zaburzeń afektywnych dwubiegunowych są maniak i depresja.
Objawy manii bipolarnej obejmują:
- niespokojne i impulsywne zachowanie
- słaby osąd
- nierealistyczne postrzeganie zdolności
- szczęście, nawet do euforii
- podniecenie
- nerwowość
- uczestniczenie w ryzykownych zachowaniach, takich jak hazard, jazda pod wpływem alkoholu lub seks impulsowy
- szybko rozmawiać
- myślenie szybko
Objawy depresji dwubiegunowej są podobne do objawów depresji. Zawierają:
- intensywne zmęczenie
- długotrwały, skrajny smutek
- rozmawiając powoli
- problemy z właściwym podejmowaniem decyzji i skupieniem
- słaby apetyt
- beznadziejność
- myśli o samookaleczeniu, w tym o samobójstwie
- wycofanie się od przyjaciół i rodziny
- utrata zainteresowania działaniami i hobby
Rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej
Średni wiek, w którym rozwija się choroba dwubiegunowa, wynosi około 25 lat. Choroba afektywna dwubiegunowa może się jednak rozpocząć w każdym wieku. Niektóre osoby doświadczają pierwszych objawów jako dziecko. Inne mają pierwsze objawy później w dorosłym życiu.
Uzyskanie właściwej diagnozy może potrwać lata. Dzieje się tak, ponieważ ludzie mogą pomylić go z innym zaburzeniem lub nie mogą zgłaszać swoich objawów.
Twój lekarz może zastosować kilka metod diagnozowania choroby afektywnej dwubiegunowej:
- Sprawdź swoją historię medyczną i objawy.
- Wykonaj kompleksową ocenę zdrowia psychicznego. Może to obejmować udzielenie ankiety lub poproszenie o rejestrację wzorców nastrój
- Wywiaduj członków rodziny, bliskich przyjaciół i inne osoby, które często widzisz za Twoją zgodą.
- Fizycznie zbadaj, czy nie wykluczyć innych przyczyn objawów, takich jak nadczynność tarczycy lub nadczynność tarczycy.
Jak leczy się chorobę afektywną dwubiegunową?
Leczenie zazwyczaj obejmuje leczenie, terapię behawioralną lub połączenie tych dwóch.
Lek
Kilka leków skutecznie leczy zaburzenia dwubiegunowe. Najmocniejszym dowodem jest lit. Jest szczególnie skuteczny w zapobieganiu nawrotom i leczeniu depresji dwubiegunowej i epizodów maniakalnych. Lit jest również związany ze zmniejszeniem liczby samobójstw.
Lekarze mogą również przepisać dowolne z następujących środków przeciwdrgawkowych:
- sól sodowa diwalproexu (Depakote, Depakote ER)
- karbamazepina (Tegretol, Tegretol XR, Carbatrol, Equetro)
- lamotrygina (Lamictal)
- topiramat (Topamax)
- gabapentyna (Neurontin, Gralise, Horizant)
Terapia
Skuteczne formy poradnictwa obejmują psychoterapię, terapię poznawczo-behawioralną i wsparcie rówieśnicze. Inne potencjalne terapie obejmują:
- terapia elektrowstrząsami
- suplementy kwasów tłuszczowych omega-3
- medytacja
Jednak w przypadku tych potencjalnych terapii potrzebne są dalsze badania.
Jeśli ty lub ktoś bliski cierpi na rozpoznanie jakiejkolwiek postaci choroby afektywnej dwubiegunowej, rozważ skorzystanie z różnych terapii. Twój lekarz może również zalecić łączenie leków i terapii. Te zabiegi razem mogą lepiej zarządzać twoimi symptomami.
Na wynos
Choroba afektywna dwubiegunowa nie jest dobrze znana, ale wiemy, że istnieje dziedziczna zależność. Jeśli ktoś z twojej rodziny cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, ryzyko rozwoju choroby jest większe niż u osób, które jej nie miały. Nie oznacza to jednak, że na pewno to rozwiniesz.
Jeśli podejrzewasz, że Ty lub ktoś bliski cierpisz na chorobę afektywną dwubiegunową, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Pomogą Ci zrozumieć twoje osobiste czynniki ryzyka i pomogą ustalić, czy potrzebujesz testów i dalszej oceny.
