Zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest zaburzeniem behawioralnym. Najczęściej diagnozuje się ją w dzieciństwie, ale dorośli mogą doświadczyć objawów choroby i zostać zdiagnozowani. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) około 5 procent dzieci i 2,5 procent dorosłych w Stanach Zjednoczonych ma ADHD. Najczęstsze objawy ADHD to:
- niezdolność do skupienia się
- wiercenie się lub wiercenie
- unikanie zadań lub niemożność ich ukończenia
- łatwo się rozprasza
Co powoduje ADHD?
Badacze nie byli w stanie zidentyfikować jednej przyczyny ADHD. Połączenie genów, czynników środowiskowych i ewentualnie diety wydaje się wpływać na prawdopodobieństwo rozwinięcia się ADHD u osoby.
Niektóre badania sugerują, że geny są największymi czynnikami decydującymi o tym, kto rozwija ADHD. W końcu geny są podstawowymi składnikami naszego ciała. Dziedziczymy nasze geny od naszych rodziców. Podobnie jak wiele zaburzeń lub stanów, ADHD może mieć silny składnik genetyczny. Z tego powodu wielu naukowców koncentruje swoje badania na dokładnych genach niosących zaburzenie.
Jeden bliski krewny
Posiadanie członka rodziny z ADHD powoduje, że masz większe prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby. Dzieci z ADHD zazwyczaj mają rodzica, rodzeństwo lub innego bliskiego krewnego z ADHD. W rzeczywistości, według National Institutes of Health (NIH), co najmniej jedna trzecia ojców, którzy mają ADHD lub mieli ją, będzie miała dzieci, u których zostanie zdiagnozowana ADHD.
Identyczne bliźniaki
Bliźniaczki mają wiele rzeczy: urodziny, tajemnice, rodzice i stopnie. Niestety, oni również dzielą ryzyko posiadania ADHD. Według badań przeprowadzonych w Australii bliźnięta częściej mają ADHD niż pojedyncze. Ponadto dziecko, które ma identycznego bliźniaka z ADHD, ma duże szanse na rozwinięcie tego zaburzenia.
Brakujące DNA
W przeciwieństwie do potencjalnych przyczyn środowiskowych ADHD, DNA nie może zostać zmienione. W miarę jak badania ograniczyły się do przyczyn ADHD, naukowcy rozpoznają silną rolę genetyki. Dlatego większość badań nad ADHD jest poświęcona zrozumieniu genów. W 2010 r. Brytyjscy naukowcy zidentyfikowali małe fragmenty DNA, które są duplikowane lub brakujące w mózgach dzieci z ADHD. Te dotknięte genetycznie segmenty zostały również powiązane z autyzmem i schizofrenią.
Cieńsza tkanka mózgowa
Naukowcy z National Institute of Mental Health (NAMI) zidentyfikowali obszar mózgu, na który może wpływać ADHD. W szczególności naukowcy odkryli, że osoby z ADHD mają cieńszą tkankę w obszarach mózgu związanych z uwagą. Na szczęście w badaniu stwierdzono również, że niektóre dzieci z cieńszą tkanką mózgową rozwijały normalny poziom grubości tkanki w miarę starzenia. Kiedy tkanka stała się grubsza, objawy ADHD stały się mniej poważne.
Dodatkowe czynniki ryzyka dla ADHD
Oprócz DNA, inne czynniki mogą wpływać na to, kto rozwija ADHD. Należą do nich:
- Narażenie środowiska, takie jak narażenie na ołów, może zwiększyć ryzyko dla dziecka z ADHD.
- Niewielka liczba dzieci, które cierpią na traumatyczne uszkodzenie mózgu, może rozwinąć ADHD.
- Badanie to wykazało, że matki palące w czasie ciąży zwiększają ryzyko rozwoju ADHD u dziecka; kobiety, które piją alkohol i zażywają narkotyki w czasie ciąży, narażają dziecko również na zaburzenie.
- Dzieci urodzone przed terminem są bardziej skłonne do posiadania ADHD, gdy są starsze, zgodnie z tym badaniem.
Do rodziców z ADHD
Możesz martwić się przekazaniem swojemu dziecku genów tego zaburzenia. Niestety, nie możesz kontrolować, czy twoje dziecko odziedziczy geny ADHD. Możesz jednak kontrolować, jak bardzo jesteś czujny na temat potencjalnych objawów Twojego dziecka. Pamiętaj, aby powiadomić pediatrę swojego dziecka o swojej osobistej historii ADHD. Im szybciej zdasz sobie sprawę z potencjalnych objawów ADHD u dziecka, tym szybciej lekarz Ty i Twój dziecko mogą odpowiedzieć. Możesz wcześniej rozpocząć leczenie i terapię, co może pomóc dziecku w nauce lepszego radzenia sobie z objawami ADHD.
