Przegląd
HIV jest wirusem atakującym układ odpornościowy. Wirus atakuje specyficznie podzbiór komórek T. Komórki te są odpowiedzialne za zwalczanie infekcji. Kiedy wirus ten atakuje te komórki, zmniejsza ogólną liczbę komórek T w ciele. Osłabia to układ odpornościowy i może ułatwiać zawieranie niektórych chorób.
W przeciwieństwie do innych wirusów, układ odpornościowy nie może całkowicie pozbyć się HIV. Oznacza to, że gdy dana osoba będzie miała wirusa, będzie go miała dożywotnio.
Jednak osoba żyjąca z HIV, która poddawana jest regularnej terapii antyretrowirusowej, może spodziewać się normalnej długości życia. Regularna terapia antyretrowirusowa może również zredukować poziom wirusa do niewykrywalnego poziomu we krwi. Oznacza to, że osoba o niewykrywalnym poziomie wirusa HIV nie może przenosić wirusa HIV na partnera podczas stosunku.
W jaki sposób przenoszony jest wirus HIV?
Transmisja przez płeć
W ten sposób przenoszony jest wirus HIV za pośrednictwem beznadziejnego współżycia seksualnego. Dzieje się tak dlatego, że wirus jest przenoszony przez określone płyny ustrojowe, w tym:
- Przedwitałowe płyny
- sperma
- płyny pochwowe
- płyny doodbytnicze
Wirus może być przenoszony za pośrednictwem prezerwatywy bez względu na wiek, pochwowy i analny. Seks z prezerwatywą zapobiega ekspozycji.
Transmisja przez krew
HIV może również przenosić się przez krew. Zwykle występuje wśród osób, które dzielą igły lub inny sprzęt do wstrzykiwania narkotyków. Unikaj dzielenia się igłami, aby zmniejszyć ryzyko ekspozycji na HIV.
Transmisja z matki na dziecko
Matki mogą przenosić HIV na dziecko podczas ciąży lub porodu poprzez płyny pochwowe. Matki zakażone wirusem HIV mogą również przenosić wirusa na dzieci poprzez mleko matki. Jednak wiele kobiet żyjących z HIV ma zdrowe, pozbawione HIV dzieci dzięki dobrej opiece prenatalnej i regularnemu leczeniu HIV.
Jak diagnozuje się HIV?
Podmioty świadczące opiekę zdrowotną zazwyczaj stosują test immunoenzymatyczny lub test ELISA do testowania na obecność wirusa HIV. Ten test wykrywa i mierzy przeciwciała HIV we krwi. Próbka krwi poprzez ukłucie palca może zapewnić szybkie wyniki testu w mniej niż 30 minut. Próbka krwi przez strzykawkę zostanie najprawdopodobniej wysłana do laboratorium w celu przetestowania. Uzyskanie wyników w tym procesie trwa zwykle dłużej.
Zwykle organizm potrzebuje kilku tygodni, aby wytworzyć przeciwciała przeciwko wirusowi, gdy tylko dostanie się do organizmu. Organizm zazwyczaj wytwarza te przeciwciała trzy do sześciu tygodni po ekspozycji na wirusa. Oznacza to, że test przeciwciał może nie wykryć niczego w tym okresie. Czasami nazywa się to "okresem okna".
Uzyskanie pozytywnego wyniku testu ELISA nie oznacza, że dana osoba jest nosicielem wirusa HIV. Niewielki odsetek osób może otrzymać wynik fałszywie dodatni. Oznacza to, że wynik mówi, że mają wirusa, gdy go nie mają. Może się to zdarzyć, jeśli test podniesie poziom innych przeciwciał w układzie odpornościowym.
Wszystkie pozytywne wyniki są potwierdzane drugim testem. Dostępnych jest kilka testów potwierdzających. Zazwyczaj wynik dodatni należy potwierdzić za pomocą testu zwanego testem różnicowania. Jest to bardziej czuły test przeciwciał.
Co może wpłynąć na twoje wyniki testu?
Testy na obecność wirusa HIV są bardzo wrażliwe i mogą powodować fałszywe pozytywne wyniki. Badanie kontrolne może ustalić, czy dana osoba rzeczywiście ma HIV. Jeżeli wyniki drugiego testu są pozytywne, uznaje się, że dana osoba jest nosicielem wirusa HIV.
Możliwe jest również otrzymanie wyniku fałszywie ujemnego. Oznacza to, że wynik jest negatywny, gdy w rzeczywistości obecny jest wirus. Zdarza się to zazwyczaj, gdy osoba niedawno zapadła na HIV i zostanie poddana testom podczas okresu okiennego. Jest to czas, zanim organizm zaczął wytwarzać przeciwciała przeciwko HIV. Te przeciwciała typowo nie występują przez cztery do sześciu tygodni po ekspozycji.
Jeśli dana osoba otrzyma wynik negatywny, ale ma powody, by podejrzewać, że zarażono się wirusem HIV, powinna zaplanować wizytę kontrolną w ciągu trzech miesięcy, aby powtórzyć test.
Co możesz zrobić
Jeśli osoba świadcząca opiekę zdrowotną postawi diagnozę na temat HIV, pomoże określić najlepsze leczenie. Leczenie stało się skuteczniejsze przez lata, dzięki czemu wirus jest łatwiejszy w zarządzaniu.
Leczenie można rozpocząć natychmiast, aby zmniejszyć lub ograniczyć ilość uszkodzeń układu odpornościowego. Przyjmowanie leków w celu stłumienia wirusa do niewykrywalnego poziomu we krwi powoduje również, że praktycznie niemożliwe jest przekazanie wirusa komuś innemu.
Jeśli dana osoba otrzymuje negatywny wynik testu, ale nie jest pewna, czy jest dokładna, powinna zostać ponownie przetestowana. Dostawca opieki zdrowotnej może pomóc w ustaleniu, co należy zrobić w tej sytuacji.
Jak zapobiegać przenoszeniu lub zakażeniu HIV
Zaleca się, aby osoby aktywne seksualnie podjęły następujące środki ostrożności w celu zmniejszenia ryzyka zarażenia wirusem HIV:
- Używaj prezerwatyw zgodnie z zaleceniami. Przy prawidłowym stosowaniu prezerwatywy zapobiegają mieszaniu się płynów ustrojowych z płynami partnera.
- Ogranicz ich liczbę partnerów seksualnych. Posiadanie wielu partnerów seksualnych zwiększa ryzyko narażenia na HIV. Ale seks z prezerwatywą może zmniejszyć to ryzyko.
- Regularnie testuj i poproś swoich partnerów o testowanie. Znajomość twojego statusu jest ważną częścią bycia aktywną seksualnie.
Jeśli dana osoba uważa, że była narażona na zakażenie wirusem HIV, może udać się do swojego lekarza, aby uzyskać profilaktykę po ekspozycji (PEP). Wymaga to zażywania leków przeciw HIV, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się wirusem po ewentualnym narażeniu. PEP musi zostać rozpoczęty w ciągu 72 godzin od potencjalnej ekspozycji.
