Co to jest zaburzenie objadania się głodu?
Binge eating Disorder (BED) jest najczęstszym zaburzeniem odżywiania w Stanach Zjednoczonych i jest rozpoznawany we wszystkich grupach wiekowych. Najbardziej rozpowszechniony jest jednak wśród nastolatków i dorosłych. Ludzie z BED jedzą niezwykle duże ilości jedzenia w krótkim czasie i odczuwają utratę kontroli i poczucie winy nad tymi epizodami objadania się.
Binge Eating Statistics: poznaj fakty "
Badacze szacują, że do 60 procent osób walczących z BED to kobiety. Przyczyna tego zaburzenia jest nieznana, ale istnieją prawdopodobnie czynniki społeczne, biologiczne i psychologiczne. Bez pomocy, długotrwałe konsekwencje objadania się obejmują:
- przybranie na wadze
- wysokie ciśnienie krwi
- choroba serca
- cukrzyca
- inne choroby związane z otyłością
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o historii tego zaburzenia odżywiania.
1959: Pierwsze wzmianki o objadaniu się
Pierwsze badanie na BED po raz pierwszy odnotował w 1959 r. Psychiatra Albert Stunkard. W swoim artykule zatytułowanym "Eating Patterns and Otyłość" Stunkard opisuje wzór jedzenia oznaczony przez spożywanie dużych ilości żywności w nieregularnych odstępach czasu. Zauważył, że niektóre z tych epizodów były związane z jedzeniem w nocy.
Termin "objadanie się" w końcu został złapany. Był używany do opisywania epizodów jedzenia, które nie były związane ze snem lub godzinami nocnymi.
1987: DSM APA
Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) wspomniało o objadaniu się jedzenia w swoim Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (DSM) w 1987 roku. W tym czasie warunek został wymieniony w kryteriach i cechach bulimii. Bulimia to zaburzenie odżywiania, które przechodzi cykl objadania się i oczyszczania.
Włączenie do DSM jest ważne, ponieważ zwiększa świadomość choroby i nadaje legitymację zaburzeniom psychicznym. Przed włączeniem do DSM, ludziom trudno było uzyskać odpowiednie leczenie w celu upijania się. Ubezpieczenie zdrowotne na leczenie zaburzenia było również ograniczone.
1994: Link do EDNOS
W 1994 r. APA notowała objadanie się w DSM-4. W tym momencie nadal nie było to znane jako zaburzenie. Zamiast tego objadanie się zostało włączone do dodatku jako cecha "zaburzenia odżywiania nieokreślonego inaczej" lub EDNOS.
2008: Formularze BEDA
BED nadal zyskiwał większą uwagę. Do 2008 roku została założona organizacja non-profit o nazwie Binge Eating Disorder Association (BEDA). Misją tej grupy jest pomoc, wsparcie i rzecznictwo dla społeczności BED. BEDA organizuje różne wydarzenia przez cały rok i doroczną konferencję. BEDA organizuje Tydzień świadomości stygmatyzacji i wspiera badania BED.
2013: pełne uznanie w DSM
W 2013 r. APA wydała poprawioną edycję DSM. Tym razem DSM-5 zadeklarowało BED jako własne zaburzenie. Jest to znaczące, ponieważ w końcu pozwoliło ludziom na leczenie w ramach ich planów ubezpieczeniowych. Dodał także prawowitości do zaburzenia.
Nowa klasyfikacja obejmowała następujące kryteria:
- nawracające epizody głodnego jedzenia
- w związku z jedzeniem samemu, szybkim spożywaniem pokarmów lub odczuwaniem winy i wstydu
- uczucia niepokoju związane z zachowaniami żywieniowymi
- częstotliwość upijania co najmniej raz w tygodniu przez trzy lub więcej miesięcy
- brak restrykcyjnych lub oczyszczających zachowań (wspólne z anoreksją lub bulimią)
Styczeń 2015: Wprowadzenie terapii lekowej
W styczniu 2015 r. Urząd ds. Żywności i Leków zaaprobował stosowanie dimesylanu lisdeksamfetaminy (Vyvanse) do leczenia BED. Skuteczność i bezpieczeństwo tego leku zostały zbadane w badaniu opublikowanym w Journal of the American Medical Association. Naukowcy odkryli, że ci, którzy otrzymali od 50 do 70 miligramów dimesylanu lisdeksamfetaminy, zgłosili mniejsze lub nawet całkowite zaprzestanie popijania. Zgłoszono również tylko kilka efektów ubocznych.
Gdzie jesteśmy dzisiaj
Ponieważ BED jest rozpoznawany jako zaburzenie odżywiania, prowadzone są dalsze badania dotyczące zarówno terapii, jak i opcji leczenia uzależnionych od narkotyków. Jedną z najskuteczniejszych terapii zaburzeń odżywiania jest terapia poznawczo-behawioralna. Ta metoda jest nadal najbardziej popularnym podejściem zarówno do leczenia ambulatoryjnego, jak i ambulatoryjnego.
Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, zmaga się z BED, jest nadzieja. Porozmawiaj dzisiaj z lekarzem, aby rozpocząć swoją drogę do wyzdrowienia.
