Czynnikiem sprawczym tej choroby jest bakteria gonococcus. Ciało ludzkie - najlepsze dla niego siedlisko, środowisko zewnętrzne - po krótkim czasie jest śmiertelne, ponieważ gonokoki są niszczone, w szczególności pod wpływem wysokich temperatur, suchości, najbardziej minimalnych stężeń substancji antyseptycznych.
Zasadniczo tłumaczy to niskie prawdopodobieństwo infekcji poprzez kontakt domowy, a nie seksualny.
Proces zapalny tej infekcji wpływa głównie na błony śluzowe, co oznacza prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia się choroby na obszary takie jak:
• narządy moczowe;
• odbytnica;
• nosogardzieli;
• spojówka oczu.
Znane są również formy rzeżączki zmian w układzie mięśniowym i kostnym.
Jednak najczęściej dotyczy to układu moczowo-płciowego.
Ponadto, pod pewnymi warunkami, rzeżączka jest w stanie szeroko obejmować ludzki układ rozrodczy, co wyraża się następującymi konsekwencjami:
• nieregularne miesiączki;
• tworzenie zrostów w jajowodach;
• zaburzenia seksualne;
• bezpłodność.
Ponadto rzeżączka może pogorszyć samopoczucie, powodując temperaturę, biegunkę, chroniczne zmęczenie i silne bóle głowy.
Może to prowadzić do tego wszystkiego, w szczególności do zaniedbanej choroby, z którą poszli do lekarza zbyt późno, niewłaściwie przepisane lub przerwane leczenie przed czasem.
Okres inkubacji choroby różni się znacznie - z dnia na miesiąc, ale średnio - około tygodnia. Koniec okresu inkubacji jest wskazany przez pojawienie się pierwszych objawów rzeżączki.
Absolutorium
Wyładowania z cewki moczowej i pochwy są głównymi pierwszymi objawami rzeżączki.
Z reguły są one dość obfite (pozostawiają zauważalne ślady na lnie), zwykły kolor to biały i żółty, czasem z zielonkawym odcieniem. Konsystencja jest raczej gęsta, nieprzyjemny zapach jest bardzo zauważalny, możliwa jest domieszka ropy (szczególnie w ciężkich przypadkach choroby).
Prawdopodobne słabe (plamiące) wydzielanie krwi w okresie nieodpowiednim do miesiączki.
Zapalenie
Nawet gdy na początku manifestacji infekcji rzeżączka w rzeczywistości nie miała czasu rozprzestrzeniać się dalej niż cewka moczowa, zapalenie, połączone z obrzękiem i zaczerwienieniem, z łatwością pokrywa wszystkie sąsiednie tkanki, powodując ich podrażnienie i zaczerwienienie.
Dość szybko pachnące węzły chłonne, które się z nim powiększają, mogą być zaangażowane w proces zapalny.
Bolesne odczucia
Jako przejaw tej choroby powszechny jest ból w spoczynku - ciągnięcie, zlokalizowane w dolnej części brzucha, często odczuwane w dolnej części pleców.
Wspomniany powyżej objaw - zapalenie, również oczywiście prowadzi do pewnej bolesności zewnętrznych narządów płciowych.
Zaburzenia oddawania moczu
Szybkie oddawanie moczu z chorobą częściej obserwuje się u kobiet, a u obu płci pierwsze objawy rzeżączki obejmują towarzyszące uczucie pieczenia i bóle skracające, czasem pewne trudności. U mężczyzn kropla krwi może również zostać uwolniona na samym końcu.
Należy zauważyć, że najliczniejsze i najjaśniejsze pierwsze objawy rzeżączki objawiają się w tzw. Świeżej postaci, którą lekarze określają jako infekcję infekcją trwającą do 2 miesięcy.
Jeśli choroba przejdzie w postać przewlekłą, objawy opisane powyżej zostaną osłabione, ale choroba, ukrywając się pod tym względem, prawdopodobnie rozprzestrzeni swoje szkodliwe działanie na narządy wewnętrzne, układy ludzkiego ciała.
Utajone (bezobjawowe) rzeżączka jest szczególnie niebezpieczne - obecność patogenu może być prawie nie do poznania dla jego nosiciela (osoby), ale jednocześnie występuje zdolność do zarażania innych.
Dlatego przy najmniejszych podejrzanych zmianach w intymnym zdrowiu lub po niechronionym stosunku seksualnym tak ważne jest, aby odwiedzić lekarza na czas.
Rozpoznanie rzeżączki na podstawie pierwszych objawów ze stuprocentową dokładnością jest niemożliwe, ponieważ nie są one specyficzne i mogą być przejawem innych chorób.
Ponadto często innym chorobom przenoszonym drogą płciową towarzyszy rzeżączka i niezależnie od tego, który jest bardziej dominujący problem, odpowiednie leczenie wymaga świadomości całego obrazu istniejących intymnych problemów.
Dlatego konieczna jest diagnostyka laboratoryjna, w tym kilka metod badań mikrobiologicznych.
Bakterioskopia to badanie rozmazu pobranego z dotkniętego obszaru i specjalnie wybarwionego pod mikroskopem. Czasami ta metoda pozwala określić gatunek patogenu, czyli gonokoki, po których w rzeczywistości można rozpocząć leczenie.
Ale jeśli bakterioskopia nie ujawni rzeżączki, nie oznacza to, że tak nie jest. Dlatego wielu ekspertów uważa za konieczne uzyskanie wspólnego, szczegółowego obrazu, a także obowiązkowej kulturalnej metody badania materiału.
W którym materiał biologiczny (wydalanie) umieszcza się w określonej pożywce do hodowli (w celu badania) kolonii bakterii.
Ponadto metoda kulturowa pozwala dowiedzieć się wszystkiego o współistniejących chorobach rzeżączki, a nawet określić wrażliwość gonokoków na różne antybiotyki.
W niektórych przypadkach wygodniej jest zastosować bardziej złożone metody, podczas których w badanych próbkach wykrywa się materiał genetyczny czynnika sprawczego choroby, to znaczy gonokoków.
Badania krwi na rzeżączkę są rzadko przepisywane, częściowo dlatego, że nie zawsze jest możliwe wykrycie patogenu - wiele zależy od czasu trwania choroby, jej postaci.
W każdym razie tak jest w przypadku ogólnego badania krwi. Ale czasami przydatny jest test immunoenzymatyczny połączony z enzymem - do wykrywania przeciwciał przeciwko gonokokom we krwi.
Warto zauważyć, że szybki test do diagnozy domowej rzeżączki z pierwszymi objawami przypominającymi ją powinien być stosowany raczej do uspokojenia się, a ponieważ doszło do podejrzeń o tak poważną chorobę, to niezależnie od wyników testu, nie należy odwoływać wizyty u lekarza w celu wyjaśnienie sytuacji.
Środki do leczenia rzeżączki są dobierane indywidualnie, a forma ich stosowania jest zróżnicowana:
• zastrzyki dożylne i domięśniowe;
• tabletki (podawanie doustne);
• douching z rozwiązaniami;
• maści, tabletki i czopki (do stosowania miejscowego).
W wielu przypadkach (w ciężkich przypadkach choroby, z niewystarczającą skutecznością powyżej) wskazane są immunoterapia i procedury fizjoterapeutyczne.
Należy zauważyć, że środki ludowe na rzeżączkę, po pierwsze, odgrywają jedynie rolę pomocniczą (na przykład jako łagodny środek przeciwzapalny), a po drugie, można je stosować wyłącznie za zgodą lekarza prowadzącego.
Pomimo niskiego prawdopodobieństwa nieseksualnego przeniesienia rzeżączki, pacjenci z nią muszą w pełni przestrzegać pewnych zasad, aż całkowicie wyzdrowieją:
• używaj tylko osobistych artykułów higienicznych;
• prać rzeczy osobno, w szczególności rzeczy do prania;
• dobrze umyj ręce po wizycie w toalecie (a jeśli gdzieś nie ma mydła, zabierz ze sobą żel antyseptyczny);
• jeśli istnieje partner, który nie miał czasu na zarażenie, nie śpij z nim w tym samym łóżku;
• całkowicie wyeliminować wszelkie kontakty seksualne.
