Kiedy ktoś mówi, że zwichnął, na przykład nogę, nie oznacza to, że naprawdę doznał prawdziwego zwichnięcia, ponieważ zwichnięcie jest często określane jako uszkodzenie stawu w zwykłej mowie, polegające na zwichnięciu, rozdarciu lub całkowitym zerwaniu więzadeł stawowych, ale bez żadnego rzeczywiste zwichnięcie kliniczne. Takie uszkodzenie oznacza termin rozciąganie - zniekształcenie.
Przyczyny zniekształceń
Powstanie skręceń stawów prawie zawsze wiąże się z upadkiem. Na przykład osoba w momencie upadku, aby nie uderzyć się w głowę, wyciąga ręce i, przede wszystkim, spoczywa na jednej lub drugiej ręce lub obu razem. W ten sposób ręce przejmują na siebie cały początkowy cios i, oczywiście, są poddawane przemocy i rozciąganiu się w jednym lub drugim stawie.
Jeśli osoba uderzy w dłoń, wówczas ręka siłą wyciąga się w stawie nadgarstkowym, a to przedłużenie może z łatwością wyjść poza normalne. Cóż, aby ramię zgięło się powyżej normy, konieczne jest rozciągnięcie, rozdarcie lub rozdarcie więzadeł po przeciwnej stronie, tj. Strona zgięcia stawu. Występuje więc zniekształcenie stawu nadgarstkowego.
Jest rzeczą oczywistą, że jeśli ktoś uderzy w tył dłoni, nastąpi gwałtowne zgięcie ręki w stawie nadgarstkowym poza granicami możliwego. W wyniku tego ponownie pojawia się przedłużenie stawu, ale tylko z rozdarciem lub rozerwaniem więzadeł po stronie prostownika. Podobnie, uderzając wewnętrzną lub zewnętrzną krawędź dłoni, zostanie ona siłą zgięta w jedną lub drugą stronę z rozerwaniem więzadeł z boku stawu nadgarstkowego, co również spowoduje zniekształcenie.
Podobnie jak staw nadgarstkowy, mogą ulegać zniekształcenia i wszystkie inne stawy, a w stawach blokowych, które umożliwiają tylko dwa ruchy - zgięcie i wyprost, zniekształcenie jest najczęściej spowodowane przez niezwykłe dla nich ruchy boczne, tj. Gwałtowne zgięcie części na bok.
W tym przypadku więzadła boczne są rozdarte lub całkowicie rozdarte, aby zapobiec bocznym ruchom stawów. Zatem rozciąganie występuje w stawach palców, a także w łokciu i kolanie. Ale zwiększone zgięcie lub rozciągnięcie tych stawów poza granice normalnej ruchliwości w ten sam sposób może prowadzić do zniekształceń.
Na kończynach dolnych rozciąganie może łatwo wystąpić bez upadku osoby, gdy tylko potyka się. Spośród wszystkich zniekształceń najczęstszym jest zniekształcenie stawu skokowego, które prawie zawsze występuje, gdy osoba potyka się, na przykład nagle uderzając dziurę w stopie. Lub zamiast podeszwy znajdzie się na zewnętrznej krawędzi stopy - wtedy, pod naciskiem grawitacji ciała, stopa jest jeszcze bardziej schowana i może obrócić podeszwę do góry i do tyłu.
Jednocześnie zewnętrzna kostka nie styka się z podparciem i, pozostając na wadze, pędzi w dół, dlatego więzadła łączące kostkę ze stopą są rozdarte lub rozdarte. Jeśli przypadkiem pojawi się noga, tak że dana osoba musi nadepnąć na wewnętrzną krawędź stopy, a podeszwa odwraca się na zewnątrz, wówczas otrzymasz takie samo zniekształcenie, jak w poprzednim przypadku: tylko złamanie lub rozdarcie więzadeł znajdzie się w pobliżu kostki wewnętrznej. Zniekształcenia stawu skokowego powstałe w wyniku gwałtownego zgięcia lub wyprostowania stopy występują znacznie rzadziej.
Oznaki zniekształceń
Oznaki zniekształcenia różnią się w zależności od stopnia uszkodzenia tkanki. Przy słabej formie zniekształceń, ograniczonej jedynie przez rozerwanie więzadeł, wszystkie bolesne zjawiska można zredukować do bólu i lekkiego obrzęku. Ten ostatni pochodzi od siniaków, które znajdują się pod skórą na niebiesko, jeśli pozycja rozciągniętych i podartych więzadeł jest powierzchowna.
Na przykład po potknięciu się i pojawieniu się stopy pojawia się ból w stawie skokowym i lekkie zasinienie w pobliżu jednej lub drugiej kostki. Ból z reguły nie jest tak silny, aby przeszkadzał w chodzeniu. W poważniejszych przypadkach ból jest tak silny, że pacjent nie może poruszać ręką lub nogą w uszkodzonym stawie
Siniaki widać nie tylko po stronie, która uległa skręceniu, ale także po drugiej stronie, która została ściśnięta podczas skręcenia; tutaj często rozciągają się znacznie powyżej i poniżej przedłużonego stawu. W tym przypadku czasami siniaki nie są natychmiast wykrywane niebieska powłoka, ale po pewnym czasie, nawet kilka dni. Zależy to od tego, że krew przelana w głębiny dopiero później rozprzestrzenia się na tkankę podskórną i staje się widoczna przez skórę.
W najcięższych przypadkach zniekształceń krwotok występuje w stawie (krwawienie do stawów), a nawet w nim nienormalna ruchliwość, polegająca na pojawieniu się takich pasywnych ruchów, które nie są charakterystyczne dla zdrowego stawu. Na przykład przy zniekształceniu kolana może wystąpić ruchliwość stawu bocznego z powodu pęknięcia jednego lub drugiego więzadła bocznego.
Wreszcie, zdarzają się przypadki złamania kości podczas zniekształcenia, na przykład przy zwichnięciach kostki, dość często dochodzi do złamania jednej lub drugiej kostki: dzieje się tak, ponieważ więzadła wytrzymują przemoc i nie łamią się, ale odrywają kawałek kości, do którego są przymocowane.
Prognoza w przypadku zniekształceń
Jeśli chodzi o rokowanie, zakłócenia przy odpowiednim leczeniu zwykle kończą się szczęśliwie. Często już trzeciego dnia wszystkie bolesne zjawiska znikają, jeśli występuje słaba forma rozciągania i jeśli pacjent w tym czasie utrzymuje spokojną pozycję rozciągniętego stawu. Im mocniejsze zniekształcenie, tym więcej czasu potrzeba na jego wyleczenie.
Przy znacznych łzach więzadeł i dużych siniakach zajmuje to 2-3 tygodnie, a czasem cały miesiąc, aby leżeć w łóżku i chodzić o kulach ze zniekształceniem na nodze lub trzymać rękę na opasce, a nawet na szynie podczas rozciągania ramion. W tych przypadkach, gdy towarzyszy mu krwotok w stawie, całkowite zerwanie więzadeł, a zwłaszcza złamanie kości, powrót do zdrowia jest opóźniony na dłuższy okres i może nastąpić dopiero po miesiącu, półtora a nawet dwóch miesiącach.
Czasami i później, w ciężkich przypadkach, pozostaje sztywność stawu, co zapobiega swobodnym ruchom w nim. W innych, łagodniejszych przypadkach zdarza się, że w uszkodzonym stawie występuje tendencja do powtarzania zniekształceń; na przykład po tym noga łatwo się składa. Może to wystąpić w wyniku wydłużenia i osłabienia stawu podczas pierwszego zniekształcenia więzadeł. Wreszcie, są dalekie od rzadkich przypadków, w których po zniekształceniu, niewłaściwie leczonym, rozwija się w nim zapalenie.
Leczenie zniekształceń
Leczenie małych dystorii nie jest trudne. Wystarczy jeden odpoczynek w postaci abstynencji od chodzenia lub ruchów rąk, aby całkowicie wyleczyć chorobę w ciągu kilku dni. Chyba że konieczne jest dodanie do tego w pierwszych dniach dwóch aplikacji zimnych balsamów i maści. Przy bardziej znacznych zwichnięciach kończynę kładzie się w oponie, a bąbelek lodu utrzymuje się na uszkodzonym obszarze przez pierwsze trzy dni. Po tym czasie zwykle lód jest anulowany, a masaż rozpoczyna się raz lub dwa razy dziennie.
Masaż przyspiesza przebieg choroby, przyczyniając się do wchłaniania siniaków. Korzysta po raz pierwszy po uszkodzeniu. Około tydzień po uszkodzeniu możesz ćwiczyć razem z masażem, wykonując bierne ruchy w chorej stawie rękami. Wszystko to przyczynia się do absorpcji siniaków i przywrócenia normalnej ruchliwości w uszkodzonej części.
W ciężkich przypadkach zniekształceń, którym towarzyszą głębokie pęknięcia więzadeł wraz z krwotokiem w jamie stawowej, a zwłaszcza złamaniami kości, konieczne jest zapewnienie całkowitego unieruchomienia stawu przez nałożenie plastra lub innego stałego bandaża, na który ponownie należy umieścić okład z lodu.
Ale nie nadużywaj spokoju i pozostaw na dłuższy czas nieruchomy bandaż na uszkodzonej kończynie. W takich przypadkach wystarczy trzymać nogę lub rękę w bandażu przez jeden tydzień i nie dłużej niż dwa tygodnie. Nadużywanie spokoju, tj. Ciągłe trzymanie uszkodzonej części w stałym bandażu, prowadzi do sztywności stawu i sztywności otaczających części, które pozostają przez długi czas i zakłócają ruchy.
Leczenie zapalenia stawu, które rozwija się po zniekształceniu, polega na stosowaniu różnych leków przeciwzapalnych, głównie maści.
