Rzadko spotyka się kobietę, która nie dba o swój wygląd. Starając się dobrze wyglądać, nie ma nic dziwnego i dziwnego. Inną rzeczą jest to, że myśli o własnym odbiciu w lustrze nie pozostawiają kobiety w spokoju i prowokują pewne kompleksy, które zakłócają pełne życie. Specjaliści dali takiemu neurotycznemu stanowi definicję medyczną - dysmorfofobię - strach przed własnym ciałem lub niezadowolenie z wyglądu.
W przypadku dysmorfofobii osoba jest skupiona na cechach i wadach swojego wyglądu. Myśli o jego „niedoskonałości” nigdy go nie opuszczają. Osoba uważa, że taka „wada” uniemożliwia mu spotkanie się z miłością i stworzenie szczęśliwej rodziny. Osoby z dysmorfią mają niską samoocenę i mają największe ryzyko samobójstwa wśród nich. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety podlegają tej chorobie psychicznej. Ale w praktyce to seks płci pięknej częściej traktuje zbyt poważnie i naciągane wady.
Dlaczego występuje dysmorfofobia?
Dysmorfofobia jest zaburzeniem psychicznym i dlatego jej przyczyny mają podtekst psychologiczny.
- Kiedy rodzice nie dają swojemu dziecku właściwej części miłości i pieszczoty, ale uważnie monitorują jego wygląd, niechcący czynią go niewolnikiem własnego wyglądu. Takie dziecko myśli: jeśli nie odpowiada ideałowi piękna, zostanie pozbawione miłości rodzicielskiej.
- Choroba często rozwija się w okresie dojrzewania z powodu niestabilnej psychiki, kpin i presji rówieśników.
- Ustalono, że dysmorfofobia może być przenoszona na poziomie genetycznym.
- Jedną z pośrednich przyczyn choroby są społeczne stereotypy i współczesne ideały piękna, których kobiety nie zawsze mogą osiągnąć ze względu na ich cechy fizyczne. Promowanie „pięknej” figury w latach 90/60/90 sprawia, że nastolatki, dziewczęta i kobiety torturują się dietami, wyczerpując trening fizyczny, w wyniku czego „zarabiają” na chorobę psychiczną.
Objawy na twarzy
Wiele osób uważa, że dysmorfofobia jest dość łatwa do zidentyfikowania: wybredna postawa mężczyzny w stosunku do jego wyglądu mówi sama za siebie o obecności zaburzeń psychicznych. Jednak nie zawsze tak jest. Istnieje kilka objawów, które są rozważane łącznie - tylko w tym przypadku możemy mówić o obecności dysmorfofobii.
- Specjalny stosunek do lustra: osoba próbuje na każdy sposób „znaleźć” powierzchnię odbijającą, aby krytycznie spojrzeć na jego wygląd.
- Pani zdecydowanie odmawia fotografowania.
- Ludzie często myślą o chirurgii plastycznej, którą można łatwo wykonać.
- Ludzie z tym zaburzeniem wybierają dla siebie szokujący obraz.
- Często osoba poddaje się anoreksji z ciężkimi i długimi treningami.
- W rozmowie cały czas wspomina o swoim wyglądzie.
Czy można wyleczyć dysmorfofobię?
Leczenie zaburzeń psychicznych zależy od postaci choroby: łagodnej lub ciężkiej. Ta choroba jest łatwiejsza do skorygowania w okresie dojrzewania. Często młodzi ludzie dysmorfofobia „wyrastają”.
Czasami moralne wsparcie ukochanej osoby lub przyjaciół pomaga radzić sobie z „strachem przed ciałem”. Głównym zadaniem ludzi wokół nich jest przekonanie osoby do siebie. Często konieczne jest skupienie się na jego zaletach, zdolności do odpowiedniego zachowania się i perfekcyjnego wykonywania zadań ustawionych w pracy. Ale te techniki są dobre dla łagodnej formy choroby.
Kiedy przyczyna choroby - próba naśladowania błyszczących ideałów - musisz wyeliminować źródła „podrażnienia”. Powinieneś zwrócić uwagę na coś innego lub znaleźć odpowiednie hobby dla siebie.
Z poważną postacią choroby osoba nie może się obejść bez porady i pomocy specjalistów. Psychoterapeuta lub psycholog będzie mógł odebrać niezbędne szkolenie, skuteczne leki lub zastosować hipnozę.
Osoba cierpiąca na dysmorfofobię nie powinna obawiać się swojej „dziwności”, lepiej jest szybko powiedzieć istniejącym ludziom o fobiach, aby zamknąć ludzi lub poprosić o pomoc psychologa.
Tekst: Svetlana Ahi
