Co to jest test BUN?
Test stężenia azotu mocznikowego we krwi (BUN) służy do określenia skuteczności nerek. Czyni to poprzez pomiar ilości azotu mocznikowego we krwi. Azot mocznikowy jest produktem odpadowym, który powstaje w wątrobie, gdy organizm rozkłada białka. Normalnie nerki odfiltrowują te odpady, a oddawanie moczu usuwa je z organizmu.
Poziomy BUN mają tendencję do wzrostu, gdy nerki lub wątroba są uszkodzone. Posiadanie zbyt dużej ilości azotu mocznikowego we krwi może być oznaką problemów z nerkami lub wątrobą.
Dlaczego wykonano test BUN?
Test BUN jest badaniem krwi najczęściej stosowanym do oceny czynności nerek. Często wykonuje się to wraz z innymi badaniami krwi, takimi jak badanie krwi kreatyniny, w celu postawienia właściwej diagnozy.
Test BUN może pomóc zdiagnozować następujące warunki:
- uszkodzenie wątroby
- niedożywienie
- słaba cyrkulacja
- odwodnienie
- niedrożność dróg moczowych
- zastoinowa niewydolność serca
- krwawienie z przewodu pokarmowego
Test można nawet wykorzystać do określenia skuteczności leczenia dializami.
Testy BUN są często wykonywane w ramach regularnych badań kontrolnych, podczas pobytów w szpitalu lub podczas leczenia lub po jego zakończeniu w warunkach takich jak cukrzyca.
Podczas gdy test BUN mierzy ilość azotu mocznikowego we krwi, nie identyfikuje przyczyny wyższej lub niższej niż średnia liczba azotu mocznika.
Jak przygotować się do testu BUN?
Test BUN nie wymaga specjalnego przygotowania. Jednak ważne jest, aby poinformować lekarza o przyjmowaniu leków na receptę lub bez recepty. Niektóre leki mogą wpływać na poziomy BUN.
Niektóre leki, w tym chloramfenikol lub streptomycyna, mogą obniżać stężenie BUN. Inne leki, takie jak niektóre antybiotyki i leki moczopędne, mogą zwiększać stężenie BUN.
Często przepisywane leki, które mogą podnieść poziom BUN, obejmują:
- amfoterycyna B (AmBisome, Fungizone)
- karbamazepina (Tegretol)
- cefalosporyny, grupa antybiotyków
- furosemid (Lasix)
- metotreksat
- metylodopa
- rifampin (Rifadyna)
- spironolakton (Aldactone)
- tetracyklina (sumycyna)
- tiazydowe leki moczopędne
- wankomycyna (Vancocin)
Pamiętaj, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli zażywasz któryś z tych leków. Twój lekarz rozważy te informacje podczas przeglądania wyników testu.
W jaki sposób przeprowadza się test BUN?
Test BUN jest prostym testem obejmującym pobranie niewielkiej próbki krwi.
Przed pobraniem krwi technik wyczyści obszar górnej części ręki środkiem antyseptycznym. Zawiążą elastyczną opaskę wokół ramienia, co sprawi, że twoje żyły nabrzmiewają krwią. Następnie technik wstawi sterylną igłę do żyły i narysuje krew w rurce przymocowanej do igły. Podczas wkłuwania igły może pojawić się łagodny lub umiarkowany ból.
Po zebraniu wystarczającej ilości krwi technik usuwa igłę i nakłada bandaż na miejsce nakłucia. Wyślą próbkę krwi do laboratorium w celu przetestowania. Twój lekarz skontaktuje się z Tobą w celu omówienia wyników testu.
Co oznaczają wyniki testu BUN?
Wyniki testu BUN są mierzone w miligramach na decylitr (mg / dL). Normalne wartości BUN zmieniają się w zależności od płci i wieku. Ważne jest również, aby pamiętać, że każde laboratorium ma różne zakresy dla tego, co normalne.
Ogólnie rzecz biorąc, normalne poziomy BUN mieszczą się w następujących zakresach:
- dorośli mężczyźni: od 8 do 24 mg / dl
- dorosłe kobiety: od 6 do 21 mg / dl
- dzieci w wieku od 1 do 17 lat: 7 do 20 mg / dl
Normalne poziomy BUN dla dorosłych w wieku powyżej 60 lat są nieco wyższe niż normalne poziomy dla dorosłych w wieku poniżej 60 lat.
Wyższe poziomy BUN mogą wskazywać:
- choroba serca
- zastoinowa niewydolność serca
- niedawny atak serca
- krwawienie z przewodu pokarmowego
- odwodnienie
- wysokie poziomy białka
- choroba nerek
- niewydolność nerek
- odwodnienie
- niedrożność dróg moczowych
- naprężenie
- zaszokować
Należy pamiętać, że niektóre leki, takie jak niektóre antybiotyki, mogą podnieść poziom BUN.
Dolne poziomy BUN mogą wskazywać:
- niewydolność wątroby
- niedożywienie
- poważny brak białka w diecie
- nadmierne nawilżenie
W zależności od wyników testu lekarz może również przeprowadzić inne testy w celu potwierdzenia diagnozy lub zalecenia leczenia. Właściwe nawodnienie jest najskuteczniejszym sposobem obniżenia poziomu BUN. Dieta niskobiałkowa może również pomóc obniżyć poziom BUN. Lek nie będzie zalecany do obniżania poziomów BUN.
Jednak nieprawidłowe poziomy BUN niekoniecznie oznaczają stan nerek. Niektóre czynniki, takie jak odwodnienie, ciąża, wysokie lub niskie spożycie białka, sterydy i starzenie mogą mieć wpływ na twoje poziomy bez wskazywania na zagrożenie dla zdrowia.
Jakie są zagrożenia testu BUN?
Chyba że szukasz opieki nad nagłym przypadkiem medycznym, możesz zwykle powrócić do normalnej aktywności po wykonaniu testu BUN. Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje zaburzenie krwawienia lub pacjent przyjmuje określone leki, takie jak leki rozrzedzające krew. Może to spowodować krwawienie bardziej niż oczekiwano podczas testu.
Skutki uboczne związane z testem BUN obejmują:
- krwawienie w miejscu nakłucia
- siniaki w miejscu wkłucia
- nagromadzenie krwi pod skórą
- infekcja w miejscu nakłucia
W rzadkich przypadkach ludzie stają się załamani lub omdleni po pobraniu krwi. Należy powiadomić lekarza, jeśli po teście wystąpią jakiekolwiek nieoczekiwane lub długotrwałe działania niepożądane.
Na wynos
Test BUN to szybkie i proste badanie krwi powszechnie stosowane do oceny czynności nerek. Nienormalnie wysokie lub niskie poziomy BUN niekoniecznie oznaczają, że masz problemy z funkcjonowaniem nerek. Jeśli lekarz podejrzewa, że masz zaburzenie czynności nerek lub inny stan zdrowia, zleci dodatkowe badania, aby potwierdzić diagnozę i ustalić przyczynę.
