Miałem czworo dzieci, ale żadne przejście nie było tak przerażające jak dodanie drugiego dziecka do naszej rodziny.
Jest tylko coś o dodaniu drugiego dziecka, które wydawało mi się wstrząsem wszystkiego, co znałem. Czy tak bardzo kochałbym drugie dziecko? Czy to zrujnuje mój związek z moim obecnym jedynym dzieckiem? Czy zostałem przygotowany do obsługi potrzeb dwójki dzieci? Dwa jest dwa razy większa od liczby jeden.
I chociaż wszystko oczywiście wyglądało dobrze, zwłaszcza biorąc pod uwagę to, że później miałem jeszcze więcej dzieci, jest kilka rzeczy, które chciałbym wiedzieć, kiedy byłem przerażoną, w ciąży (i bardzo dużą) matką-do- z dwóch.
1. To, że poród może być o wiele łatwiejszy
Poród pierwszy raz nie był łatwy. W rzeczywistości było to dość trudne.
Tak bardzo się bałam, że znowu to robię, że płakałam podczas drugiej pracy. Okrzyki w pełnym płaczu, kiedy pielęgniarka powiedziała mi, że jestem prawie w pełni rozdęta - tak absolutnie się bałem, że muszę naciskać.
Więc możesz sobie wyobrazić moje zdziwienie, gdy w końcu zdałem sobie sprawę, że ponowne rodzenie nie będzie tak trudne, jak za pierwszym razem. Zamiast czterech godzin popychania, zajęło to cztery minuty, a moja córka praktycznie poleciała, zanim pielęgniarki zdążyły jeszcze zebrać sprzęt do dostawy.
Poczułem ogromną ulgę, że praca i dostawa naprawdę mogą być łatwiejsze. Zdecydowanie żałuję, że nie zdawałem sobie z tego sprawy wcześniej, ponieważ zaoszczędziłoby mi to wiele zmartwień i więcej niż kilka łez.
2. Że posiadanie pomocy byłoby ratunkiem
Byłem młody, kiedy miałem dwójkę moich pierwszych dzieci i tak naprawdę nie planowałem, co stanie się po przyjściu dziecka.
Pomimo dość ciężkiej depresji poporodowej z moim pierwszym dzieckiem, nie połączyłem kropek, że byłoby pomocne podjęcie kroków, aby upewnić się, że jestem tak zdrowy psychicznie i fizycznie jak mogłem być z moim drugim. Żałuję, że nie udzieliłem więcej pomocy, nawet przed porodem.
W rzeczywistości mój mąż właśnie rozpoczął nową pracę, gdy spodziewaliśmy się naszego drugiego dziecka, a on nie mógł nawet wziąć urlopu z pracy. Wziął solidny dzień i pół, aby zabrać nas do domu ze szpitala. Potem byliśmy sami.
Nie mogłem przewidzieć, jak ciężko byłoby żonglować dwójką dzieci na własną rękę, a także nie mogłem przewidzieć, jaka będzie różnica w uzyskaniu pomocy.
Cudem, moja młodsza siostra wzięła na siebie, z dobroci serca, że przychodzi każdego dnia i pomaga mi po prostu spędzać czas ze mną i zabawiać mojego dwulatka. Szczerze czuję, do dnia dzisiejszego, że jej pomoc i obecność uratowały mi życie. Nigdy nie czułem się samotny, a moja starsza córka była zmęczona do tego stopnia, że wszyscy trzej byliśmy w stanie wziąć długą, luksusową drzemkę każdego dnia przez wiele miesięcy.
Wiem, że te drzemki i jej obecność uratowały mnie przed depresją poporodową i nigdy nie dostałem nawet śladu komplikacji, takich jak zapalenie sutka. Pomoc równa się zdrowiu, jeśli chodzi o posiadanie dzieci.
3. Że moje "dziecko" może nadal być moim dzieckiem
Trudno to przyznać, ale kiedy urodziło się moje drugie dziecko, to było tak, jakby moje pierwsze dziecko wyrosło natychmiast.
Pamiętam, że przyniosła mi pieluszki i chusteczki, a ja byłem zdumiony, jak pomocna może być dwulatka. To było jak w tej chwili, stała się "starszą siostrą" w moim umyśle na zawsze. Jeśli jestem całkowicie szczery, żałuję, jak łatwo pozwoliłem jej wślizgnąć się w tę rolę, nawet nie patrząc wstecz.
Chociaż uwielbiała być starszą siostrą i myślę, że jest to wspaniały związek, chciałabym także, aby zdawałem sobie sprawę, że byłoby całkowicie OK, aby pozwolić jej być "starszą siostrą", ale także jej nadal być moim "dzieckiem".
Rozwiązania dla partnerów zdrowotnych
Uzyskaj odpowiedzi od lekarza w ciągu kilku minut
Masz pytania medyczne? Połącz się z doświadczonym lekarzem z certyfikatem zarządu online lub telefonicznie. Pediatrzy i inni specjaliści są dostępni 24/7.
4. Że nic nie odbierze mojego pierwszego dziecka
Byłem w 100 procentach przerażony podczas drugiej ciąży, że będę rujnował coś specjalnego z moim pierwszym dzieckiem. Zrobiliśmy wszystko razem i była jak mój mały pomocnik, mój wyjątkowy kumpel.
Byliśmy przywiązani do biodra i szczerze uważałem ją za moją najlepszą przyjaciółkę. Niektóre z moich ulubionych wspomnień były po prostu w naptime, czytając jej historię i tuląc ją, aż zasnęła.
Wiedziałem, że nigdy więcej nie będę miał tak niepodzielnej uwagi, jaką dawałem, i przesuwałam się z każdą minutą.
Na wynos
Martwiłem się, że odbierając coś wyjątkowego od mojego pierwszego dziecka, mając drugie dziecko, zapomniałem uświadomić sobie jedną bardzo ważną rzecz: że również dam jej coś wyjątkowego.
W chwili, gdy ujrzałem, jak moja córka pochyla się i całuje siostrę w głowę, jak najbardziej delikatna i delikatna matka na świecie, zdałem sobie sprawę, że nie odebrałam żadnej miłości w jej życiu. Po prostu dodałem więcej miłości, w formie rodzeństwa.
