Co to jest syndrom refeeding?
Refeeding to proces ponownego wprowadzania żywności po niedożywieniu lub głodzie. Zespół ponownego podania jest poważnym i potencjalnie śmiertelnym stanem, który może wystąpić podczas ponownego karmienia. Jest to spowodowane nagłymi zmianami w elektrolity, które pomagają organizmowi w metabolizowaniu żywności.
Syndrom refeedingu może dotknąć każdego. Jednak zazwyczaj następuje po:
- niedożywienie
- poszczenie
- ekstremalna dieta
- głód
- głód
Pewne warunki mogą zwiększać ryzyko związane z tym schorzeniem, w tym:
- anoreksja
- alkoholizm
- nowotwór
- trudności w połykaniu (dysfagia)
Niektóre operacje mogą również zwiększać ryzyko.
Dlaczego to się dzieje?
Deprywacja żywności zmienia sposób, w jaki organizm metabolizuje składniki odżywcze. Na przykład insulina jest hormonem, który rozkłada glukozę (cukier) z węglowodanów. Kiedy spożycie węglowodanów jest znacznie zmniejszone, wydzielanie insuliny spowalnia.
W przypadku braku węglowodanów organizm zamienia się w magazynowane tłuszcze i białka jako źródła energii. Z czasem ta zmiana może wyczerpać zapasy elektrolitów. Fosforan, elektrolit, który pomaga komórkom w konwersji glukozy na energię, często jest dotknięty.
Po ponownym wprowadzeniu żywności następuje gwałtowna zmiana metabolizmu tłuszczów z powrotem na metabolizm węglowodanów. Powoduje to zwiększenie wydzielania insuliny. Komórki potrzebują elektrolitów takich jak fosforany do zamiany glukozy na energię, ale fosforan jest mało dostępny. Prowadzi to do innego stanu, zwanego hipofosfatemią (niski fosforan).
Hipofosfatemia jest częstą cechą zespołu ponownego przyjmowania pokarmu. Mogą również wystąpić inne zmiany metaboliczne. Obejmują one:
- nieprawidłowy poziom sodu i płynu
- zmiany w metabolizmie tłuszczów, glukozy lub białka
- niedobór tiaminy
- hipomagnezemia (niski poziom magnezu)
- hipokaliemia (niski poziom potasu)
Objawy
Zespół ponownego wystąpienia może powodować nagłe i śmiertelne powikłania. Objawy zespołu nawrotowego mogą obejmować:
- zmęczenie
- słabość
- zamieszanie
- niezdolność do oddychania
- wysokie ciśnienie krwi
- drgawki
- arytmie serca
- niewydolność serca
- śpiączka
- śmierć
Objawy te pojawiają się zwykle w ciągu czterech dni od rozpoczęcia procesu ponownego podawania. Chociaż niektóre osoby z grupy ryzyka nie mają objawów, nie ma możliwości dowiedzenia się, u kogo wystąpią objawy przed rozpoczęciem leczenia. W rezultacie profilaktyka ma kluczowe znaczenie.
Czynniki ryzyka
Istnieją wyraźne czynniki ryzyka związane z syndromem powrotu do zdrowia. Możesz być zagrożony, jeśli jeden lub więcej Następujące stwierdzenia odnoszą się do Ciebie:
- Masz wskaźnik masy ciała (BMI) poniżej 16.
- Straciłeś ponad 15 procent swojej masy ciała w ciągu ostatnich 3 do 6 miesięcy.
- W ciągu ostatnich 10 lub więcej dni nie przyjmowałeś zbyt mało jedzenia.
- Badanie krwi wykazało niski poziom fosforanów, potasu lub magnezu w surowicy.
Możesz również być zagrożony, jeśli dwa lub więcej Następujące stwierdzenia odnoszą się do Ciebie:
- Masz BMI poniżej 18,5.
- Straciłeś ponad 10 procent swojej masy ciała w ciągu ostatnich 3 do 6 miesięcy.
- W ciągu ostatnich 5 lub więcej dni nie przyjmowałeś zbyt mało jedzenia.
- Masz historię alkoholizmu lub używania pewnych leków, takich jak insulina, leki chemioterapeutyczne, leki moczopędne lub leki zobojętniające.
Jeśli spełniasz te kryteria, powinieneś natychmiast szukać pomocy medycznej w nagłych wypadkach.
Inne czynniki mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu refeeding. Możesz być narażony na ryzyko, jeśli:
- mieć jadłowstręt psychiczny
- mieć przewlekły alkoholizm
- mieć raka
- mieć niekontrolowaną cukrzycę
- są niedożywione
- ostatnio miał operację
- w przeszłości stosowali leki zobojętniające kwas żołądkowy lub leki moczopędne
Leczenie
Syndrom refowania jest poważnym stanem. Komplikacje wymagające natychmiastowej interwencji mogą pojawić się nagle. W rezultacie osoby zagrożone wymagają nadzoru medycznego w szpitalu lub specjalistycznym ośrodku. Zespół z doświadczeniem w dziedzinie gastroenterologii i dietetyki powinien nadzorować leczenie.
Nadal potrzebne są badania, aby określić najlepszy sposób leczenia zespołu refeeding. Leczenie zwykle polega na zastąpieniu niezbędnych elektrolitów i spowolnieniu procesu ponownego podawania.
Poziom elektrolitów jest monitorowany za pomocą częstych badań krwi. Infuzje dożylne (IV) w oparciu o masę ciała są często stosowane w celu zastąpienia elektrolitów. Leczenie to może nie być odpowiednie dla osób z:
- zaburzona czynność nerek
- hipokalcemia (niski poziom wapnia)
- hiperkalcemia (wysoki poziom wapnia)
Ponadto płyny są ponownie wprowadzane z mniejszą szybkością. Zastąpienie sodu (soli) może być również dokładnie monitorowane. Osoby zagrożone powikłaniami związanymi z sercem mogą wymagać monitorowania serca.
Poprawa
Odtworzenie od zespołu nawrotowego zależy od ciężkości niedożywienia przed ponownym wprowadzeniem żywności. Ponowne użycie może zająć do 10 dni, a następnie monitorowanie.
Ponadto, ponowne karmienie często występuje wraz z innymi, poważnymi stanami, które zazwyczaj wymagają jednoczesnego leczenia.
Zapobieganie
Profilaktyka ma kluczowe znaczenie w unikaniu zagrażających życiu komplikacji związanych z syndromem powrotu do zdrowia.
U podłoża schorzeń, które zwiększają ryzyko ponownego wystąpienia zespołu, nie zawsze można zapobiec. Pracownicy służby zdrowia mogą zapobiegać powikłaniom zespołu ponownego przyjmowania leku poprzez:
- identyfikacja osób z grup ryzyka
- odpowiednio dostosowujące programy odżywiania
- monitorowanie leczenia
Perspektywy
Zespół ponownego pojawiania się pojawia się, gdy jedzenie jest wprowadzane zbyt szybko po okresie niedożywienia. Zmiany poziomu elektrolitów mogą powodować poważne komplikacje, w tym napady padaczkowe, niewydolność serca i śpiączki. W niektórych przypadkach zespół ponownego podania może być śmiertelny.
Osoby niedożywione są zagrożone. Niektóre stany, takie jak jadłowstręt psychiczny lub przewlekły alkoholizm, mogą zwiększać ryzyko.
Powikłaniom zespołu nawrotowego można zapobiegać wlewem elektrolitów i wolniejszym schematem ponownego podawania. Gdy osoby z grupy ryzyka zostaną wcześnie zidentyfikowane, leczenie prawdopodobnie odniesie sukces.
Zwiększanie świadomości i wykorzystywanie programów badań przesiewowych w celu identyfikacji osób zagrożonych wystąpieniem zespołu odrostowego to kolejne kroki w kierunku poprawy perspektyw.
