Co to jest stimming?
Słowo "stimming" odnosi się do samostymulujących zachowań, zwykle obejmujących powtarzające się ruchy lub dźwięki.
Każdy w jakiś sposób działa, ale nie zawsze jest to oczywiste dla innych.
Stimming jest częścią kryteriów diagnostycznych autyzmu. Nie dlatego, że stymulacja jest zawsze związana z autyzmem, ale dlatego, że u osób z autyzmem stimming może wymknąć się spod kontroli i spowodować problemy.
Stimming niekoniecznie jest czymś złym, co należy tłumić. Ale należy się nim zająć, gdy przeszkadza innym i przeszkadza w jakości życia.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o stimming, kiedy wymaga zarządzania i gdzie uzyskać pomoc.
W jaki sposób stimming różni się u osób z autyzmem?
Niemal każdy angażuje się w jakąś formę samostymulującego zachowania. Możesz ugryźć paznokcie lub kręcić włosy wokół palców, gdy jesteś znudzony, nerwowy lub potrzebujesz rozładowania napięcia.
Stymulacja może stać się takim nawykiem, że nawet nie jesteś świadomy, że to robisz. Dla większości ludzi jest to nieszkodliwe zachowanie. Rozpoznasz, kiedy i gdzie jest to niewłaściwe. Na przykład, jeśli bębnisz palcami po biurku przez 20 minut, przyjmujesz sygnały społeczne, że irytujesz innych i decydujesz się przestać.
U osób z autyzmem stimming może być bardziej oczywisty. Na przykład może przedstawiać kołysanie całego ciała tam i z powrotem, kręcenie się lub trzepotanie rękami. Może również trwać długo. Często zdarza się, że dana osoba ma mniejszą świadomość społeczną, że zachowanie może być destrukcyjne dla innych.
Stymowanie związane z autyzmem nie zawsze jest powodem do niepokoju.
Staje się to problemem tylko wtedy, gdy przeszkadza w uczeniu się, skutkuje wykluczeniem społecznym lub jest destrukcyjne. W rzadkich przypadkach może być niebezpieczne.
Rodzaje zachowań stycznych
Typowe zachowania związane ze stymowaniem obejmują:
- obgryzanie paznokci
- kręcenie włosami wokół palców
- pękanie kostek lub innych stawów
- bębnić palcami
- dotykając twojego ołówka
- jiggling twoja stopa
- gwizdanie
U osoby z autyzmem stimming może obejmować:
- kołysanie
- łopotanie w dłonie lub pstrykanie palcami
- odbijanie się, skakanie lub kręcenie
- stymulacja lub chodzenie na palcach
- ciągnięcie za włosy
- powtarzanie słów lub wyrażeń
- pocieranie skóry lub drapanie
- powtarzające się mruganie
- wpatrując się w światła lub obracające się obiekty, takie jak wentylatory sufitowe
- lizanie, tarcie lub głaskanie określonych typów obiektów
- węsząc na ludziach lub przedmiotach
- zmiana kolejności obiektów
Dziecko z autyzmem może spędzać wiele godzin na układaniu zabawek zamiast bawić się nimi. Powtarzające się zachowania mogą również obejmować obsesje lub zaabsorbowanie niektórymi przedmiotami lub recytowanie skomplikowanych szczegółów konkretnego przedmiotu.
Inne powtarzające się zachowania mogą powodować fizyczne szkody. Te zachowania obejmują:
- łomotanie głową
- wykrawanie lub gryzienie
- nadmierne tarcie lub drapanie skóry
- zbieranie w strupy lub owrzodzenia
- połknięcie niebezpiecznych przedmiotów
Dowiedz się więcej: Związek między ADHD i autyzmem "
Ilość zachowania
Z autyzmem lub bez niego, istnieje duża różnorodność częstotliwości stłuczeń od osoby do osoby.
Możesz złamać kostki tylko wtedy, gdy jesteś szczególnie zestresowany lub możesz angażować się w to zachowanie kilka razy dziennie.
Dla niektórych osób z autyzmem stimming może stać się codziennym zjawiskiem. Może to być trudne do zatrzymania i może trwać godzinami.
Dlaczego ludzie z autyzmem pobudzają?
Nie zawsze łatwo jest określić przyczynę stimmingu. Jest to mechanizm radzenia sobie, który może służyć różnym celom.
Na przykład osoba z autyzmem może próbować:
- pobudzają zmysły lub zmniejszają przeciążenie sensoryczne
- przystosować się do nieznanego środowiska
- zmniejszyć niepokój i uspokoić się
- upust frustracji, zwłaszcza jeśli mają problemy z komunikacją
- unikać pewnych działań lub oczekiwań
Jeśli poprzednie epizody stimmingu zaowocowały pożądaną uwagą, stimming może stać się sposobem na przyciągnięcie uwagi.
Analityk behawioralny lub terapeuta z doświadczeniem z autyzmem może pomóc ci zrozumieć przyczyny zachowań stychów.
W niektórych przypadkach stimming jest próbą złagodzenia bólu lub innego fizycznego dyskomfortu. Ważne jest również ustalenie, czy to, co wydaje się być, jest mimowolne z powodu stanu chorobowego, takiego jak napady padaczkowe.
Jeśli podejrzewasz problem zdrowotny, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.
Czy stimming może być kontrolowany?
Stimming niekoniecznie musi być kontrolowany, chyba że powoduje problem.
Kierownictwo może być potrzebne, jeśli odpowiesz "tak" na którekolwiek z tych pytań:
- Czy stłuczenie spowodowało izolację społeczną?
- Czy przeszkadza w szkole?
- Czy stimming osłabia zdolność uczenia się?
- Czy stimming powoduje problemy u innych członków rodziny?
- Czy stimming jest destrukcyjny czy niebezpieczny?
Jeśli Ty lub Twoje dziecko jest narażone na samookaleczenie, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Fizyczne badanie i ocena może ujawnić istniejące obrażenia.
W przeciwnym razie lepiej będzie zarządzać stłuczeniem, niż próbować całkowicie go kontrolować. Podczas pracy z dziećmi celem nie powinno być kontrolowanie ich, ale zachęcanie do samokontroli.
Wskazówki dotyczące zarządzania
Łatwiej radzić sobie ze stimmingiem, jeśli potrafisz znaleźć przyczynę. Zachowanie jest formą komunikacji, dlatego ważne jest zrozumienie, co stara się powiedzieć osoba, która cierpi na stłuczenie.
Oceń sytuację tuż przed rozpoczęciem stimmingu. Co wydaje się wywoływać to zachowanie? Co z tego?
Pamiętaj o następujących rzeczach:
- Rób, co możesz, aby wyeliminować lub zmniejszyć spust, zmniejszyć stres i zapewnić spokojne środowisko.
- Staraj się trzymać rutyny codziennych zadań.
- Zachęcaj do akceptowalnych zachowań i samokontroli.
- Unikaj karania zachowania, ponieważ nie jest to zalecane. Jeśli zatrzymasz jedno zachowanie stimmingu bez rozwiązania jego przyczyn, prawdopodobnie zostanie ono zastąpione innym, co może nie być lepsze.
- Naucz alternatywnego zachowania, które pomaga spełnić te same potrzeby. Na przykład, łopotanie ręczne można zastąpić ściskaniem kulki obciążającej lub innej delikatnej aktywności ruchowej.
Rozważ współpracę z analitykiem behawioralnym lub innym specjalistą od autyzmu. Mogą ocenić ciebie lub twoje dziecko, aby określić przyczyny stimmingu.
Gdy znana jest przyczyna, mogą sformułować zalecenia dotyczące najlepszych sposobów zarządzania zachowaniem.
Zalecenia mogą obejmować:
- interweniować podczas niebezpiecznych zachowań
- wiedząc, kiedy nie odpowiadać
- doradzanie innym członkom rodziny, w jaki sposób mogą pomóc
- wzmacnianie akceptowalnych zachowań
- tworzenie bezpiecznego środowiska
- sugeruje alternatywne działania zapewniające pożądany efekt
- nauczanie narzędzi do samodzielnego zarządzania
- współpraca z terapeutami zajęciowymi, edukatorami i systemem edukacyjnym
- w razie potrzeby szuka pomocy medycznej
Sprawdź: 3 naturalne sposoby na uspokojenie lęku dziecka "
Perspektywy
Zachowania stimming mogą przychodzić i odchodzić w zależności od okoliczności. Czasami stają się lepsze, gdy dziecko dojrzewa, ale może się też pogorszyć w stresujących czasach.
Potrzeba cierpliwości i zrozumienia, ale wiele osób z autyzmem może nauczyć się radzić sobie ze stłuczeniem.
Z biegiem czasu osiągnięcie samokontroli może poprawić życie w szkole, w pracy iw sytuacjach społecznych.
Czytaj dalej: 22 Rzeczy tylko rodzice dzieci z autyzmem rozumieją "
