Czym jest błonica?
Błonica jest poważną infekcją bakteryjną, która atakuje błony śluzowe gardła i nosa. Chociaż łatwo przenosi się z jednej osoby na drugą, można zapobiec błonicy za pomocą szczepionek.
Zadzwoń do lekarza natychmiast, jeśli uważasz, że masz błonicę. Jeśli nie zostanie poddane leczeniu, może spowodować poważne uszkodzenie nerek, układu nerwowego i serca. Jest to śmiertelne w około 3 procentach przypadków, zgodnie z kliniką Mayo.
Co powoduje błonicę?
Typ bakterii nazywany Corynebacterium diphtheriae powoduje błonicę. Stan zazwyczaj rozprzestrzenia się poprzez kontakt między osobami lub poprzez kontakt z przedmiotami, które mają na sobie bakterie, takimi jak filiżanka lub zużyta chusteczka. Możesz również uzyskać błonicę, jeśli jesteś w pobliżu osoby zarażonej, gdy kichnie, kaszle lub wydmuchuje nos.
Nawet jeśli zarażona osoba nie wykazuje żadnych objawów błonicy, nadal może przenosić infekcję bakteryjną przez okres do sześciu tygodni po pierwszej infekcji.
Bakterie najczęściej infekują twój nos i gardło. Po zainfekowaniu bakterie uwalniają niebezpieczne substancje zwane toksynami. Toksyny rozprzestrzeniają się w krwioobiegu i często powodują powstawanie gęstej, szarej powłoki w tych obszarach ciała:
- nos
- gardło
- język
- drogi oddechowe
W niektórych przypadkach toksyny te mogą również uszkadzać inne narządy, w tym serce, mózg i nerki. Może to prowadzić do potencjalnie zagrażających życiu powikłań, takich jak:
- zapalenie mięśnia sercowego lub zapalenie mięśnia sercowego
- paraliż
- niewydolność nerek
Jakie są czynniki ryzyka dla błonicy?
Dzieci w Stanach Zjednoczonych i Europie są rutynowo szczepione przeciwko błonicy, więc stan ten występuje rzadko w tych miejscach. Błonica jest jednak nadal dość powszechna w krajach rozwijających się, gdzie wskaźniki immunizacji są niskie. W tych krajach dzieci w wieku poniżej 5 lat i osoby w wieku powyżej 60 lat są szczególnie zagrożone zachorowaniem na błonicę.
Ludzie są również narażeni na zwiększone ryzyko zachorowania na dyfteryt, jeśli:
- nie są na bieżąco z ich szczepieniami
- odwiedzić kraj, który nie zapewnia szczepień
- mieć zaburzenie układu odpornościowego, takie jak AIDS
- żyć w niehigienicznych lub zatłoczonych warunkach
Jakie są objawy błonicy?
Objawy błonicy często pojawiają się w ciągu dwóch do pięciu dni od wystąpienia zakażenia. Niektóre osoby nie odczuwają żadnych objawów, podczas gdy inne mają łagodne objawy podobne do objawów przeziębienia.
Najbardziej widocznym i powszechnym objawem błonicy jest gruba, szara powłoka na gardle i migdałkach. Inne typowe objawy to:
- gorączka
- dreszcze
- obrzęk węzłów chłonnych na szyi
- głośny, szczekający kaszel
- ból gardła
- niebieskawa skóra
- ślinotok
- ogólne uczucie niepokoju lub dyskomfortu
Podczas infekcji mogą wystąpić dodatkowe objawy, takie jak:
- trudności w oddychaniu lub połykaniu
- zmiany w widzeniu
- bełkotliwa wymowa
- oznaki wstrząsu, takie jak blada i zimna skóra, pocenie się i szybkie bicie serca
Jeśli masz słabą higienę lub żyjesz w strefie tropikalnej, możesz również rozwinąć błonicę skórną lub błonicę skóry. Błonica skóry zwykle powoduje wrzody i zaczerwienienie w dotkniętym obszarze.
W jaki sposób diagnozuje się błonicę?
Twój lekarz najprawdopodobniej przeprowadzi badanie fizyczne, aby sprawdzić obrzęk węzłów chłonnych. Będą także pytać o historię choroby i objawy, które masz.
Twój lekarz może sądzić, że masz błonicę, jeśli zobaczysz szarą powłokę na gardle lub migdałkach. Jeśli twój lekarz musi potwierdzić diagnozę, pobierze próbkę dotkniętej tkanki i wyśle ją do laboratorium w celu przetestowania. Kulturę gardła można również zażywać, jeśli lekarz podejrzewa błonicę skóry.
Jak leczy się błonicę?
Błonica jest poważnym stanem, dlatego lekarz będzie chciał szybko i agresywnie leczyć pacjenta.
Pierwszym etapem leczenia jest wstrzyknięcie antytoksyny. Jest to stosowane w celu przeciwdziałania toksyn wytwarzanych przez bakterie. Pamiętaj, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli podejrzewasz, że jesteś uczulony na antytoksynę. Mogą być w stanie podać małe dawki antytoksyny i stopniowo zwiększać ją do większych ilości. Twój lekarz przepisuje również antybiotyki, takie jak erytromycyna lub penicylina, aby pomóc w usunięciu infekcji.
Podczas leczenia lekarz może przebywać w szpitalu, aby uniknąć przeniesienia zakażenia na inne osoby. Mogą również przepisywać antybiotyki dla osób bliskich.
W jaki sposób zapobiega się błonicy?
Błonicy można zapobiegać za pomocą antybiotyków i szczepionek.
Szczepionka przeciwko błonicy nazywa się DTaP. Zwykle podaje się go w pojedynczym ujęciu wraz ze szczepionkami przeciwko krztuścowi i tężcowi. Szczepionkę DTaP podaje się w serii pięciu zastrzyków. Jest on przeznaczony dla dzieci w następujących grupach wiekowych:
- 2 miesiące
- 4 miesiące
- 6 miesięcy
- 15 do 18 miesięcy
- Od 4 do 6 lat
W rzadkich przypadkach u dziecka może wystąpić reakcja alergiczna na szczepionkę. Może to skutkować napadami lub pokrzywkami, które później znikną.
Szczepionki działają tylko przez 10 lat, więc Twoje dziecko będzie musiało zostać zaszczepione ponownie w wieku około 12 lat. W przypadku dorosłych zaleca się jednorazowe szczepienie przeciwko błonicy-tężcowi-krztuścowi. Co 10 lat później otrzymasz szczepionkę przeciw tężcowi-błonicy (Td). Wykonanie tych czynności może pomóc w zapobieganiu bipateriom w przyszłości.
