Przegląd
Dyskineza jest mimowolnym ruchem, którego nie można kontrolować. Może wpływać tylko na jedną część ciała, na przykład na głowę lub rękę, lub może wpływać na całe twoje ciało. Dyskineza może być w zakresie od łagodnego do ciężkiego i bolesnego oraz zaburzać codzienne czynności. Może również różnić się częstotliwością i porą dnia, w której występuje.
Dyskineza występuje zwykle u osób z chorobą Parkinsona, często jako efekt uboczny długotrwałego leczenia lewodopą. Dyskineza może również wystąpić w innych schorzeniach oprócz Parkinsona, w tym zaburzeń ruchowych.
Objawy
Objawy różnią się w zależności od osoby. Mogą być bardzo łagodne z lekkim ruchem głowy, ręki lub nogi. Mogą również być poważne i obejmować mimowolne poruszanie się wielu części ciała. Niektóre objawy dyskinezy mogą wyglądać następująco:
- wiercenie
- wije się
- kołysanie ciała
- podskakiwanie głowy
- drżenie
- niepokój
Dyskineza nie jest związana z drżeniem, które często występuje w chorobie Parkinsona. Nie jest to również związane z zaburzeniami tików.
Przyczyny
Dyskineza jest najczęściej spowodowana przedłużonym stosowaniem lewodopy. Lewodopa jest preferowanym lekiem stosowanym w leczeniu choroby Parkinsona z powodu jej skuteczności.
Lewodopa zwiększa poziom dopaminy w mózgu. Ludzie z chorobą Parkinsona nie mają komórek mózgowych produkujących dopaminę. Lewodopa zastępuje dopaminę dla osób cierpiących na chorobę Parkinsona, a także inne stany, w których występuje niski poziom dopaminy. Jednak poziom dopaminy wzrośnie, kiedy weźmie się lewodopę i spadnie, gdy słabnie lewodopa. Uważa się, że te zmiany poziomów dopaminy są przyczyną mimowolnych ruchów dyskinezy.
Rodzaj dyskinezy zwanej późną dyskinezą jest efektem ubocznym niektórych leków przeciwpsychotycznych.
Powiązane warunki
Dystonia
Dystonia może być czasami mylona z dyskinezą. Jednak zamiast mimowolnych ruchów dyskinezowych, dystonia powoduje, że mięśnie nagle mimowolnie zaciskają się. Jest to spowodowane samą chorobą Parkinsona, a nie efektem ubocznym leczenia. Dystonia jest spowodowana niskim poziomem dopaminy obserwowanym u osób z chorobą Parkinsona. Dystonia często dotyka stóp, strun głosowych, dłoni lub powiek. Wiele razy wpływa tylko na jedną stronę ciała.
Levodopa może wpływać na dystonię, ponieważ powoduje zmianę poziomu dopaminy. Ludzie mogą doświadczać dystonii, gdy poziom dopaminy spada, gdy levodopa zanika. Jednakże, możesz również mieć dystonię, gdy poziomy dopaminy znajdują się w najwyższym punkcie podczas leczenia lewodopą. Kiedy tak się dzieje, jest to spowodowane nadmierną stymulacją mięśni.
Późna dyskineza
Późne dyskinezy występują u osób z ciężkimi chorobami psychicznymi, które wymagają przedłużonego leczenia lekami przeciwpsychotycznymi. Późna dyskineza jest podobna do dyskinezy, ponieważ powoduje również mimowolne ruchy. Jednak ruchy późnych dyskinez zwykle wpływają na język, usta, usta lub powieki. Objawy późnych dyskinez mogą obejmować następujące mimowolne ruchy:
- bicie swoich ust powtarzalnie
- grymas powtarzalnie
- szybkie mruganie
- marszczyć twoje usta
- wystawianie twojego języka
Jak to traktuje?
Leczenie dyskinez różni się dla każdej osoby. Leczenie zależy od następujących czynników:
- nasilenie objawów
- czas wystąpienia objawów (np. czy są gorsze, gdy lewodopa się rozładowuje?)
- wiek
- długość czasu na lewodopie
- czas od momentu rozpoznania choroby Parkinsona
Niektóre opcje leczenia mogą obejmować:
- dostosowanie dawki lewodopy, aby uniknąć dużych wahań ilości dopaminy w systemie
- przyjmowanie lewodopy w ciągłym wlewie lub preparacie o przedłużonym uwalnianiu
- przyjmowanie amantadyny, którą ostatnio zatwierdzono do leczenia dyskinezy
- w przypadku późnej dyskinezy, przyjmując nowo zatwierdzony lek - walbenazine (Ingrezza)
- częstsze przyjmowanie lewodopy w mniejszych dawkach
- przyjmowanie lewodopy 30 minut przed posiłkiem, aby białko pokarmu nie zakłócało wchłaniania
- wykonywanie ćwiczeń, takich jak chodzenie i pływanie, zgodnie z zaleceniami lekarza
- z zastosowaniem technik radzenia sobie ze stresem, ponieważ wiadomo, że stres nasilił dyskinezy
- z zastosowaniem agonistów receptora dopaminy poprzez monoterapię - tylko we wczesnych stadiach choroby Parkinsona przed wystąpieniem dyskinezy
- poddawana głębokiej stymulacji mózgu, która jest leczeniem chirurgicznym w przypadku ciężkich objawów - Aby to było skuteczne, muszą zostać spełnione pewne kryteria. Zapytaj swojego lekarza, czy jest to opcja dla ciebie. Głęboka stymulacja mózgu jest wykonywana tylko wtedy, gdy inne metody leczenia nie zadziałały.
Podobnie jak w przypadku każdego leczenia, przed podjęciem decyzji co do najlepszego leczenia należy omówić z lekarzem wszelkie działania niepożądane.
Perspektywy
Lewodopa jest obecnie najskuteczniejszym lekiem na chorobę Parkinsona, więc nie jest to zwykle opcja dla większości ludzi. Dlatego ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem na temat różnych opcji leczenia, aby zmniejszyć i pomóc w leczeniu dyskinez, jeśli się rozwija. Pamiętaj, aby przedyskutować pozytywne i negatywne aspekty dotyczące rozpoczęcia leczenia lewodopą po początkowym zdiagnozowaniu choroby Parkinsona. Opóźnienie rozpoczęcia podawania lewodopy może zmniejszyć nasilenie dyskinezy i wydłużyć czas przed rozpoczęciem dyskinezy.
