Wyprysk jest przewlekłą chorobą skóry o charakterze neuroalergicznym. Charakteryzuje się surowiczym stanem zapalnym różnych warstw naskórka, objawiającym się silnym świądem i wysypką dotkniętych obszarów skóry. Według statystyk wyprysk stanowi około 40% wszystkich chorób skóry. Z reguły wyprysk rozpoczyna się w dzieciństwie i staje się przewlekły przy niewłaściwym leczeniu. W medycynie wyprysk wyróżnia się drobnoustrojami, dzieciństwo, prawdziwe, łojotokowe, profesjonalne, dyshidrotyczne.
Wyprysk - przyczyny
Nie można wyróżnić jednej z przyczyn wyprysku. Choroba jest wynikiem złożonego wpływu na organizm czynników hormonalnych, neuroalergicznych, egzogennych (zewnętrznych) i metabolicznych.
Główne przyczyny wyprysku:
- dziedziczna predyspozycja do reakcji alergicznej;
- zaburzenia hormonalne (hormonalne);
- zaburzenia odporności;
- choroby wątroby, przewodu pokarmowego, grzybice stóp;
- u dzieci wyprysk objawia się na tle atopowego zapalenia skóry i niezbędnej skazy, poczynając od bardzo wczesnego (niemowlęcego) wieku;
- Często rozwój egzemy jest wywoływany przez nerwowe szoki i stresy;
- czynniki zawodowe: praca w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym, przedsiębiorstwach chemicznych i zakładach metalurgicznych. Reakcja na substancje stosowane w produkcji rozwija się z czasem, ale potem staje się stabilna;
Wyprysk - objawy
Zewnętrznie wyprysk objawia się na różne sposoby, jednak izoluje się w osobnej chorobie z powodu jego charakterystycznych objawów - dużej liczby pęcherzyków, które tworzą się na skórze. Bąbelki łączą się i otwierają, wizualnie przypominając bąbelki wrzącej wody. Później w tych obszarach powstają płaczące ogniska zapalne lub skorupa. Charakterystycznym objawem egzemy jest silne swędzenie.
Prawdziwy wyprysk zaczyna się od zaczerwienienia skóry (rumień), wysypki są zwykle symetryczne i rozprzestrzeniają się na skórę tułowia, nóg i ramion;
Wyprysk drobnoustrojowy jest wynikiem infekcji (paciorkowców lub gronkowców) u osób z osłabionym układem odpornościowym. Taki wyprysk objawia się asymetrycznymi, wyraźnie określonymi łuskowatymi obszarami pokrytymi skorupami.
Wyprysk dziecięcy zwykle zaczyna się od wysypki na skórze głowy i twarzy, skąd rozprzestrzenia się na inne części ciała. Wysypki są możliwe w okolicy fałdów pachwinowo-udowych i pośladkowych.
Wyprysk łojotokowy pojawia się na skórze głowy, między łopatkami, na twarzy i klatce piersiowej. Charakterystyczna jest obecność żółtawych, tłustych łusek.
Wyprysk - diagnoza
Rozpoznanie wyprysku opiera się na danych anamnestycznych, obrazie klinicznym oraz, w wątpliwych przypadkach, obrazie histologicznym. Diagnozę różnicową przeprowadza się przy pomocy toksydermii, zapalenia skóry, grzybic i łuszczycy.
Wyprysk - leczenie i zapobieganie
Leczenie zależy od formy i przyczyny wyprysku, w tym celu zaleca się terminową wizytę u dermatologa, w niektórych przypadkach badanie. Wcześniej pacjentom przepisywano środki uspokajające, leki znieczulające, witaminy, terapię spa i dietę. Lokalnie przepisywane pasty, płyny, leki przeciwświądowe i maści.
Obecnie lekarze są szeroko stosowani w leczeniu wyprysków zewnętrznych form hormonów kortykosteroidowych. Maści z antybiotykami stosuje się w zakażeniach drobnoustrojowych, w przypadku zakażeń grzybiczych, te maści są przeciwwskazane. Leki przeciwhistaminowe są stosowane w celu łagodzenia swędzenia.
Zapobieganie wypryskom nie może całkowicie zapobiec możliwości wystąpienia choroby, jednak znacznie zmniejsza procent ryzyka. Zalecane jest terminowe leczenie łojotoku i zapalenia skóry, a także eliminacja alergenów. W przypadku egzemy zawodowej należy unikać jakiegokolwiek kontaktu z chemikaliami. Bardzo ważne jest unikanie stresujących sytuacji i przestrzeganie zdrowego stylu życia.
