Przegląd
Przez całe nasze życie gromadzimy wspomnienia, o których wolelibyśmy zapomnieć. Dla osób, które doświadczyły poważnej traumy, takich jak doświadczenie wojenne, przemoc w rodzinie lub krzywdzenie dzieci, wspomnienia te mogą być czymś więcej niż niepożądanym - mogą być wyniszczające.
Naukowcy dopiero zaczynają rozumieć złożony proces pamięci. Ale nadal wiele z nich nie rozumie, w tym dlaczego niektórzy ludzie rozwijają zespół stresu pourazowego (PTSD), a inni nie.
Badania dotyczące celowego zapominania trwają tylko około dekady. Wcześniej badania nad pamięcią koncentrowały się na zachowaniu i poprawie pamięci. Temat usuwania lub tłumienia wspomnień jest kontrowersyjny. Ostatnie badania nad "zapominającymi pigułkami" są często kwestionowane na gruncie etyki medycznej. Dla niektórych osób może to być jednak ratownik. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co wiemy do tej pory o celowym zapominaniu rzeczy.
Jak zapomnieć bolesne wspomnienia
1. Zidentyfikuj wyzwalacze
Pamięci są zależne od pamięci, co oznacza, że wymagają one wyzwalacza. Twoja zła pamięć nie jest ciągle w twojej głowie; coś w twoim obecnym otoczeniu przypomina ci twoje złe doświadczenia i uruchamia proces wycofywania.
Niektóre wspomnienia mają tylko kilka czynników wyzwalających, takich jak konkretne zapachy lub obrazy, podczas gdy inne mają tak wiele, że trudno je uniknąć. Na przykład, ktoś z traumą związaną z walką może być wywołany głośnymi odgłosami, zapachem dymu, zamkniętymi drzwiami, poszczególnymi piosenkami, przedmiotami na poboczu drogi i tak dalej.
Identyfikacja najczęstszych czynników wyzwalających może pomóc Ci przejąć nad nimi kontrolę. Kiedy świadomie rozpoznasz spust, możesz ćwiczyć tłumienie negatywnego skojarzenia. Im częściej stłumisz to skojarzenie, tym łatwiej się to stanie. Naukowcy są przekonani, że można również ponownie skojarzyć wyzwalacz z pozytywnym lub bezpiecznym doświadczeniem, tym samym zrywając połączenie między wyzwalaczem a pamięcią ujemną.
2. Porozmawiaj z terapeutą
Skorzystaj z procesu rekonsolidacji pamięci. Za każdym razem, gdy przywołujesz pamięć, twój mózg przeplata tę pamięć. Po traumie poczekaj kilka tygodni, aż emocje umrą, a następnie aktywnie przypomnij sobie pamięć w bezpiecznej przestrzeni. Niektórzy terapeuci radzą mówić o doświadczeniu szczegółowo raz lub dwa razy w tygodniu. Inni wolą napisać opowiadanie o swojej historii, a następnie przeczytać ją podczas terapii.
Zmuszanie mózgu do wielokrotnej rekonstrukcji bolesnej pamięci pozwoli ci przepisać twoją pamięć w sposób, który zmniejsza emocjonalną traumę. Nie usuniesz swojej pamięci, ale kiedy to zapamiętasz, będzie to mniej bolesne.
3. Tłumienie pamięci
Przez lata badacze zajmowali się teorią tłumienia pamięci zwaną paradygmatem myśl / brak myślenia. Wierzą, że możesz użyć wyższych funkcji mózgu, takich jak rozumowanie i racjonalność, świadomie przerywać proces przywoływania pamięci.
Zasadniczo oznacza to, że ćwiczysz celowo, zamykając swoją bolesną pamięć, jak tylko zacznie. Po wykonaniu tego przez kilka tygodni lub miesięcy możesz (teoretycznie) wytrenować swój mózg, aby go nie pamiętać. Zasadniczo osłabiasz połączenie neuronowe, które umożliwia przywołanie tej konkretnej pamięci.
4. Terapia ekspozycji
Terapia ekspozycyjna jest rodzajem terapii behawioralnej szeroko stosowanej w leczeniu PTSD, która może być szczególnie pomocna w retrospekcjach i koszmarach nocnych. Podczas pracy z terapeutą bezpiecznie konfrontujesz zarówno traumatyczne wspomnienia, jak i typowe wyzwalacze, dzięki czemu możesz nauczyć się radzić sobie z nimi.
Terapia ekspozycyjna, czasami nazywana przedłużoną ekspozycją, często wiąże się z powtarzaniem lub myśleniem o historii urazu. W niektórych przypadkach terapeuci przenoszą pacjentów do miejsc, których unikali z powodu PTSD. Wielokrotna próba kliniczna terapii narażeniem u kobiet będących członkami służby wykazała, że terapia ekspozycji była skuteczniejsza niż inna powszechna terapia zmniejszająca objawy PTSD.
5. Propranolol
Propranolol jest lekiem na ciśnienie krwi z klasy leków znanych jako beta-blokery i jest często stosowany w leczeniu traumatycznych wspomnień. Propranolol, który jest również stosowany w leczeniu niepokoju związanego z wysiłkiem, zatrzymuje fizyczną reakcję na strach: drżenie rąk, pocenie się, wyścigi serca i suchość w ustach.
Ostatnie podwójnie ślepe próby u 60 osób z PTSD wykazały, że dawka propranololu podawana 90 minut przed rozpoczęciem sesji przywoływania wspomnień (opowiadanie swojej historii), raz w tygodniu przez sześć tygodni, zapewniała znaczne zmniejszenie objawów PTSD.
Proces ten wykorzystuje proces rekonsolidacji pamięci, który zachodzi po przywołaniu pamięci. Posiadanie propranololu w twoim systemie, gdy przypominasz sobie pamięć, tłumi emocjonalną reakcję strachu. Później ludzie wciąż są w stanie zapamiętać szczegóły wydarzenia, ale już nie czują się niszczycielscy i nie do opanowania.
Propranolol ma bardzo wysoki profil bezpieczeństwa, co oznacza, że jest ogólnie uważany za bezpieczny. Psychiatrzy często przepisują ten lek poza wskazaniami. (To jeszcze nie jest zatwierdzone przez FDA do leczenia PTSD.) Możesz zapytać lokalnych lekarzy psychiatrów w swojej okolicy i sprawdzić, czy używają tego protokołu leczenia w swoich praktykach.
Jak działa pamięć?
Pamięć to proces, w którym twój umysł rejestruje, przechowuje i przywołuje informacje. Jest to niezwykle złożony proces, który wciąż nie jest dobrze zrozumiany. Wiele teorii na temat tego, jak różne aspekty pracy z pamięcią są wciąż nieudowodnione i dyskutowane.
Naukowcy wiedzą, że istnieje kilka różnych rodzajów pamięci, z których wszystkie zależą od złożonej sieci neuronów (masz około 100 miliardów) zlokalizowanych w wielu różnych częściach mózgu.
Pierwszym krokiem w tworzeniu pamięci jest zapisanie informacji w pamięci krótkotrwałej.Badacze od dziesięcioleci wiedzą, że proces kodowania nowych wspomnień opiera się w dużym stopniu na niewielkim obszarze mózgu zwanym hipokampem. To tam ogromna większość informacji, które dostajesz w ciągu dnia, przychodzi i odchodzi, pozostając przez mniej niż minutę.
Czasami jednak mózg oznacza określone informacje jako ważne i godne przeniesienia do długoterminowego przechowywania w procesie zwanym konsolidacją pamięci. Powszechnie wiadomo, że emocje odgrywają główną rolę w tym procesie.
Przez dziesięciolecia naukowcy uważali, że konsolidacja była jednorazowa. Po zapisaniu pamięci zawsze będzie tam. Ostatnie badania wykazały jednak, że tak nie jest.
Pomyśl o określonej pamięci, takiej jak zdanie na ekranie komputera. Za każdym razem, gdy przywołujesz pamięć, musisz przerobić to zdanie, wypalając określone neurony w określonej kolejności, tak jakby wypisując słowa. Jest to proces znany jako rekonsolidacja.
Czasami, gdy wpisujesz zbyt szybko, popełniasz błędy, zmieniając słowo tu i tam. Twój mózg może również popełniać błędy podczas rekonstrukcji pamięci. Podczas procesu rekonstrukcji twoje wspomnienia stają się plastyczne, co oznacza, że można je dostosować lub manipulować nimi.
Niektóre techniki i leki mogą wykorzystywać proces rekonsolidacji, skutecznie usuwając na przykład uczucie strachu związane z określoną pamięcią.
Jak pamiętamy dobre i złe wspomnienia
Powszechnie wiadomo, że ludzie pamiętają wspomnienia emocjonalne bardziej żywo niż nudne wspomnienia. Ma to związek z niewielkim obszarem głęboko w mózgu, zwanym ciałem migdałowatym.
Ciało migdałowate odgrywa ważną rolę w reakcji emocjonalnej. Naukowcy są przekonani, że reakcja emocjonalna ciała migdałowatego zwiększa twoją świadomość sensoryczną, co oznacza, że możesz efektywniej wprowadzać i kodować wspomnienia.
Zdolność wyczuwania i pamiętania strachu odegrała istotną rolę w ewolucji gatunku ludzkiego. Z tego powodu trudno jest zapomnieć o traumatycznych wspomnieniach.
Ostatnie badania wykazały, że dobre i złe wspomnienia są zakorzenione w różnych częściach ciała migdałowatego, w oddzielnych grupach neuronów. Dowodzi to, że twój umysł fizycznie rekonstruuje dobre i złe wspomnienia w inny sposób.
Dolna linia
Wspomnienia bólu i traumy są trudne do zapomnienia, ale istnieją sposoby radzenia sobie z nimi. Chociaż badania rozwijają się szybko, nie ma jeszcze dostępnych leków, które mogłyby usunąć konkretne wspomnienia.
Jednak przy ciężkiej pracy można znaleźć sposób na zapobieganie pojawianiu się złych wspomnień w twojej głowie. Możesz także pracować nad usunięciem emocjonalnego elementu tych wspomnień, dzięki czemu łatwiej je tolerować.
