Co to jest zanik oliwkowo-móżdżkowy?
Atrofia zaniowo-móżdżkowo-móżdżkowa (OPA) jest rzadkim, ale poważnym zaburzeniem neurologicznym. Powoduje degenerację i atrofię tkanki nerwowej w mózgu. Lekarze uważają, że OPA jest podobne do zespołu atrofii wielu zespołów (MSA). Różne zaburzenia MSA występują w różnych miejscach mózgu.
OPA ma wiele symptomów z zaburzeniami MSA. Jednym z powszechnych objawów jest ataksja. Ataksja jest trudnością w kontrolowaniu ruchów mięśni podczas chodu. Diagnozowanie OPA może być trudne, ponieważ wiele z tych objawów jest odbiciem zaburzeń MSA.
Zaburzenia neurologiczne mają również wspólne objawy z OPA. Na przykład choroba Parkinsona może wyglądać podobnie do OPA. Niektóre z objawów to drżenia i problemy z równowagą. Diagnostyczne badania obrazowe pomagają neurologom szukać obszarów uszkodzeń i diagnozowania zaburzeń.
Nie ma lekarstwa na OPA. Lekarze są w stanie zaoferować leczenie, które pomaga pacjentom żyć tak długo, jak to możliwe. Średnia długość życia osób z OPA różni się, ponieważ mózgi degenerują się w różnym tempie.
Kto jest zagrożony zanikiem toniczno-móżdżkowo-móżdżkowym?
Czynniki ryzyka zależą od rodzaju OPA. Osoby z rodzinną historią OPA są narażone na ryzyko dziedziczenia tej choroby. Z drugiej strony osoby bez rodzinnej historii OPA mogą również nabawić się choroby z powodu czynników zawodowych i środowiskowych. Jednym z czynników ryzyka jest bliski kontakt z niektórymi chemikaliami.
Jakie są przyczyny zaników oliwkowo-móżdżkowych?
Nie ma żadnej znanej przyczyny OPA. Jednak OPA wydaje się przechodzić przez rodziny. Choroba może pojawić się nagle, gdy nie ma rodzinnej historii choroby.
Niektórzy lekarze uważają, że kontakt środowiskowy z niektórymi materiałami lub chemikaliami może prowadzić do OPA. Na przykład osoba bez rodzinnej historii OPA może ją nabyć późno w życiu z powodu tego, z czym się zetknęła. Wykazano, że substancje chemiczne, takie jak dwusiarczek węgla i dwutlenek węgla, przyczyniają się do rozwoju OPA.
Wiadomo, że OPA wpływa na ludzi po raz pierwszy, gdy są w wieku 50 lat. Fakt, że choroba atakuje starszych ludzi, wspiera teorię środowiskowego kontaktu. Zanim ludzie osiągną wiek 50 lat, mają kontakt z wieloma substancjami chemicznymi znajdującymi się w żywności, plastiku i makijażu.
Jakie są objawy zanikowego zanikania móżdżkowo-móżdżkowego?
OPA powoduje objawy typowe dla wielu zaburzeń neurologicznych. Najbardziej znanym objawem jest ataksja. Ataxia pojawia się jako trudności w kontrolowaniu świadomego ruchu mięśni. Ludzie, którzy mają ataksję, mogą sądzić, że po prostu są niezgrabni. Jednak ich niezdarność jest w rzeczywistości znakiem ostrzegawczym ich OPA.
Niektóre z najczęstszych objawów OPA mogą również obejmować:
- drżenie (drżenie rąk)
- bradykinesia (powolność na początku ruchu)
- bełkotliwa wymowa
- problemy z bilansem (takie jak tkanie się na boki, gdy idziesz)
- skurcze mięśni
- sztywność mięśni i sztywność
- uszkodzenie nerwów (neuropatia)
- nienormalne, mimowolne ruchy gałek ocznych
- problemy z jelitem lub pęcherzem
- trudności z połykaniem
Osoby z odziedziczoną formą OPA mają tendencję do zauważania symptomów wcześniej niż te z nabytą formą.
Jak diagnozuje się zanik dziąsła oliwkowo-móżdżkowego?
Lekarze używają testów diagnostycznych i przeglądają twoje symptomy, by zdiagnozować OPA. Lekarze często konsultują się z neurologami, gdy widzą objawy choroby neurologicznej.
Neurolodzy patrzą na sygnały neurologiczne i podejmują decyzję o przyczynie. Objawy nie zawsze są wystarczające, więc mogą zamawiać obrazy mózgu.
Zaburzenia neurologiczne, które występują z OPA, obejmują chorobę Parkinsona. Ta choroba jest zaburzeniem nerwowym, które powoduje drżenie rąk.
Testy obrazowania stosowane w OPA obejmują:
- Skany CT: przekrojowe, szczegółowe prześwietlenia rentgenowskie, które wykazują uszkodzenie mózgu
- MRI: technika obrazowania wykorzystująca fale radiowe do pokazania szczegółowych obrazów struktury narządów
Jakie są sposoby leczenia zanikowego zaniknięcia móżdżkowo-móżdżkowego?
Ponieważ nie ma lekarstwa na OPA, lekarze koncentrują się na leczeniu objawów łagodzących i pomagają zachować samowystarczalność tak długo, jak to możliwe.
Leczenie OPA obejmuje:
- leki przeciwdrgawkowe, takie jak Levadopa
- środki do chodzenia, takie jak laski czy chodziki
- mechaniczne wózki inwalidzkie
- terapia zajęciowa
Terapeuci zajęciowi i fizyczni mogą tworzyć ćwiczenia i ćwiczenia rozciągające, które pomogą Ci utrzymać równowagę i siłę tak długo, jak to możliwe.
Powinieneś także nauczyć się technik, które pomogą ci połknąć jedzenie, aby twoje odżywianie nie ucierpiało. Utrata zdolności połykania pokarmu może również prowadzić do dławienia.
Jaka jest długoterminowa perspektywa?
Ludzie z OPA stracą więcej swoich umiejętności cielesnych w miarę postępu choroby. Lekarze mogą pomóc w zmniejszeniu objawów. Terapeuci fizyczni i zajęciowi pomagają żyć bez pomocy dozorcy.
Ograniczona mobilność i utrata indywidualnej kontroli mogą być trudne do pokonania. Wsparcie ze strony przyjaciół i rodziny ma kluczowe znaczenie dla dobrego samopoczucia osoby z OPA. Możesz także skorzystać z dołączenia do grupy wsparcia, jeśli Ty lub ktoś bliski posiada OPA. Porozmawiaj z lekarzem na temat dostępności grupy wsparcia w twojej okolicy.
