Laparoskopia ginekologiczna
Ginekologiczna laparoskopia jest alternatywą dla otwartej operacji. Używa laparoskopu, aby zajrzeć do wnętrza miednicy. Otwarta operacja często wymaga dużego nacięcia.
Laparoskop to smukły, oświetlony teleskop. To pozwala twojemu lekarzowi zobaczyć wnętrze twojego ciała. Laparoskopia diagnostyczna może ustalić, czy masz stany takie jak endometrioza lub mięśniaki. Może to również być forma leczenia. Dzięki zminiaturyzowanym instrumentom lekarz może wykonywać wiele operacji. Obejmują one:
- usunięcie torbieli jajnika
- podwiązanie jajowodów, czyli antykoncepcja chirurgiczna
- usunięcie macicy
Laparoskopia zazwyczaj ma krótszy czas gojenia niż otwarta operacja. Pozostawia także mniejsze blizny. Ginekolog, chirurg ogólny lub inny specjalista może wykonać tę procedurę.
Powody laparoskopii ginekologicznej
Laparoskopię można stosować w diagnostyce, leczeniu lub w obu przypadkach. Procedura diagnostyczna może czasami przerodzić się w leczenie.
Niektóre powody laparoskopii diagnostycznej to:
- niewyjaśniony ból w miednicy
- niewyjaśniona niepłodność
- historia zakażenia miednicy
Do stanów, które można zdiagnozować za pomocą laparoskopii należą:
- endometrioza
- włókniaki macicy
- torbiele lub guzy jajnika
- ciąża pozamaciczna
- ropień miednicy lub ropa
- zrosty miednicy lub bolesna blizna
- bezpłodność
- zapalenie narządów miednicy mniejszej
- nowotwory rozrodcze
Niektóre rodzaje leczenia laparoskopowego obejmują:
- histerektomia lub usunięcie macicy
- usunięcie jajników
- usunięcie torbieli jajnika
- usunięcie mięśniaków
- blokowanie przepływu krwi do mięśniaków
- ablacja tkanki endometrium, która jest leczeniem endometriozy
- usuwanie przyczepności
- odwrócenie operacji antykoncepcyjnej zwanej podwiązaniem jajowodów
- Procedura Burch dla nietrzymania moczu
- Zawieszenie sklepienia w leczeniu wypadniętej macicy
Przygotowanie do laparoskopii ginekologicznej
Przygotowanie zależy od rodzaju operacji. Być może konieczne będą badania obrazowe lub lekarz może zalecić post lub lewatywę.
Poinformuj swojego lekarza o wszelkich przyjmowanych lekach. Obejmuje to leki dostępne bez recepty i suplementy. Może być konieczne zatrzymanie ich przed zabiegiem.
Poproś znajomego, aby przyszedł po ciebie po operacji lub umów się na samochód. Nie pozwolisz się prowadzić.
Procedura
Laparoskopię wykonuje się prawie zawsze w znieczuleniu ogólnym. Oznacza to, że będziesz nieprzytomny podczas zabiegu. Jednak nadal możesz wrócić do domu tego samego dnia.
Po zaśnięciu zostanie wstawiona mała rurka zwana cewnikiem, aby pobrać mocz. Mała igła będzie używana do wypełnienia twojego brzucha gazowym dwutlenkiem węgla. Gaz utrzymuje ścianę jamy brzusznej z dala od narządów, co zmniejsza ryzyko obrażeń.
Twój chirurg wykona niewielkie cięcie w pępku i włoży laparoskop, który przesyła obrazy na ekran. To daje lekarzowi dobry wgląd w narządy.
To, co dzieje się dalej, zależy od rodzaju procedury. W celu postawienia diagnozy lekarz może przyjrzeć się, a następnie zrobić. Jeśli potrzebujesz operacji, zostaną wykonane inne nacięcia. Instrumenty będą wstawiane przez te otwory. Następnie operację wykonuje się za pomocą laparoskopu jako przewodnika.
Po zakończeniu procedury wszystkie instrumenty są usuwane. Nacięcia są zamykane szwami, a następnie jesteś zabandażowany i wysłany do wyzdrowienia.
Postępy w laparoskopii
Chirurgia robotyczna jest czasami stosowana do laparoskopii ginekologicznej. Ramię robota jest bardziej stabilne niż ręce ludzkie. Mogą być również lepsze w drobnych manipulacjach.
Mikrolaparoskopia jest nowszym podejściem. Wykorzystuje nawet mniejsze zakresy. Tę procedurę można wykonać w znieczuleniu miejscowym w gabinecie lekarskim. Nie będziesz całkowicie nieprzytomny.
Zagrożenia związane z laparoskopią
Podrażnienie skóry i infekcja pęcherza moczowego są częstymi skutkami ubocznymi tej procedury.
Bardziej poważne powikłania występują rzadko. Obejmują one jednak:
- uszkodzenie jamy brzusznej naczynia krwionośnego, pęcherza, jelit, macicy i innych struktur miednicy
- uszkodzenie nerwów
- reakcje alergiczne
- zrosty
- zakrzepy
- problemy z oddawaniem moczu
Warunki, które zwiększają ryzyko powikłań, obejmują:
- poprzednia operacja jamy brzusznej
- otyłość
- będąc bardzo cienkim
- ekstremalna endometrioza
- infekcja miednicy
- przewlekła choroba jelit
Gaz używany do wypełnienia jamy brzusznej może również powodować komplikacje, jeśli dostanie się do naczynia krwionośnego.
Zwróć szczególną uwagę na swoje ciało podczas okresu regeneracji. Zapisz wszystkie występujące efekty uboczne i przedyskutuj je z lekarzem.
Odzyskiwanie po laparoskopii
Po zakończeniu procedury pielęgniarki będą monitorować objawy życiowe. Pozostaniesz w stanie wyzdrowienia, dopóki znieczulenie nie ustąpi. Nie będziesz zwolniony, dopóki sam nie będziesz mógł oddawać moczu. Trudności z oddawaniem moczu to możliwy efekt uboczny stosowania cewnika.
Czas odzyskiwania jest różny. To zależy od tego, jaką procedurę wykonano. Możesz wrócić do domu kilka godzin po operacji. Być może będziesz musiał także zostać w szpitalu na jedną lub więcej nocy.
Po zabiegu pępek może być delikatny. Mogą pojawić się siniaki na brzuchu. Gaz wewnątrz ciebie może powodować bóle w klatce piersiowej, środkowej i ramionach. Jest też szansa, że przez resztę dnia poczujesz mdłości.
Przed wyjazdem do domu lekarz udziela instrukcji dotyczących postępowania w przypadku możliwych działań niepożądanych. Twój lekarz może przepisać leki przeciwbólowe lub antybiotyki, aby zapobiec infekcji.
W zależności od zabiegu można poprosić o odpoczynek na kilka dni lub tygodni. Powrót do normalnych czynności może potrwać miesiąc lub dłużej.
Poważne powikłania laparoskopii występują rzadko. Należy jednak skontaktować się z lekarzem, jeśli:
- poważny ból brzucha
- przedłużone nudności i wymioty
- gorączka o temperaturze 101 ° F lub wyższej
- ropa lub znaczne krwawienie w miejscu nacięcia
- ból podczas oddawania moczu lub ruchy jelit
Wyniki tych procedur są zazwyczaj dobre. Technologia ta pozwala chirurgowi łatwo dostrzec i zdiagnozować wiele problemów. Czas regeneracji jest również krótszy w porównaniu z operacją otwartą.
