Co to jest chroniczne zaburzenie motoryczne?
Przewlekłe zaburzenie motoryczne jest stanem, który obejmuje krótkie, niekontrolowane, podobne do skurczu ruchy lub wybuchy wokalne (inaczej zwane fikcyjnymi tikami), ale nie oba. Jeśli występuje fizyczny wybuch tików i wokali, stan ten określany jest jako zespół Tourette'a.
Przewlekłe zaburzenie motoryczne jest bardziej powszechne niż zespół Tourette'a, ale mniej powszechne niż przejściowe zaburzenie tikowe. Jest to tymczasowy i samoograniczający się stan wyrażony przez tiki. Innym rodzajem są tiki dystoniczne, które pojawiają się jako gwałtowne uderzenia ruchów, po których następuje ciągły skurcz.
Przewlekłe zaburzenie motoryczne rozpoczyna się przed 18 rokiem życia i zwykle ustępuje w ciągu czterech do sześciu lat. Leczenie może pomóc zmniejszyć jego wpływ na życie szkolne lub zawodowe.
Co powoduje chroniczne zaburzenie motoryczne?
Lekarze nie są do końca pewni, co powoduje zaburzenia motoryczne lub dlaczego niektóre dzieci rozwijają je wcześniej niż inne. Niektórzy uważają, że przewlekła choroba motoryczna może być wynikiem fizycznych lub chemicznych nieprawidłowości w mózgu.
Neuroprzekaźniki to substancje chemiczne, które przekazują sygnały w całym mózgu. Mogą nie działać poprawnie lub nie komunikować się prawidłowo. Powoduje to ciągłe przesyłanie tej samej "wiadomości". Rezultatem jest fizyczny tik.
Kto jest zagrożony przewlekłym zaburzeniem motorycznym?
Dzieci z rodzinną historią przewlekłych tików lub drgawek są bardziej narażone na rozwój przewlekłej choroby motorycznej. Chłopcy częściej mają przewlekłe zaburzenia motoryczne niż dziewczęta.
Rozpoznanie objawów przewlekłego zaburzenia motorycznego
Osoby z przewlekłą chorobą motoryczną mogą wykazywać następujące objawy:
- grymasy twarzy
- nadmierne mruganie, drżenie, szarpanie lub wzruszanie ramionami
- nagłe, niekontrolowane ruchy nóg, ramion lub ciała
- dźwięki takie jak oczyszczanie gardła, stęknięcia lub jęki
Niektórzy ludzie mają dziwne wrażenia cielesne zanim pojawi się tik. Zwykle są w stanie powstrzymać swoje objawy przez krótki czas, ale wymaga to wysiłku. Poddanie się tikom daje poczucie ulgi.
Tiki mogą być pogorszone przez:
- podniecenie lub stymulacja
- zmęczenie lub brak snu
- naprężenie
- ekstremalne temperatury
Diagnozowanie przewlekłych zaburzeń motorycznych
Tiki są zwykle diagnozowane podczas wizyty u lekarza. Abyś Ty lub Twoje dziecko otrzymali diagnozę przewlekłej choroby motorycznej, musicie spełnić dwa z następujących warunków:
- Tiki muszą występować prawie codziennie przez ponad rok.
- Tiki muszą być obecne bez okresu tic-free dłuższego niż trzy miesiące.
- Tiki muszą się zacząć przed ukończeniem 18 lat.
Żaden test nie może zdiagnozować stanu.
Leczenie przewlekłego zespołu zaburzeń motorycznych
Rodzaj leczenia otrzymanego w przypadku przewlekłego zaburzenia motorycznego zależy od ciężkości stanu i od tego, jak wpływa on na twoje życie.
Terapia behawioralna
Zabiegi behawioralne mogą pomóc dziecku nauczyć się powstrzymywać tiki przez krótki czas. Według badań z 2010 r. Opublikowanych w czasopiśmie American Medical Association, podejście do leczenia zwane Kompleksową Interwencją Behawiorczą dla Tików (CBIT) znacznie poprawiło objawy u dzieci. W CBIT dzieci z tikami są przeszkolone, aby rozpoznać potrzebę tic i używać zastępczej lub konkurencyjnej odpowiedzi zamiast tic.
Lek
Leki mogą pomóc kontrolować lub zmniejszać tiki. Zwalczacze dopaminy i blokery są często stosowane do kontroli tików. Zawierają:
- flufenazyna
- haloperidol
- pimozyd
- risperidon
- tetrabenazyna
Skutki uboczne mogą być poważne i obejmują zaburzenia ruchowe i stępione myślenie (np. Sedacja, dezorientacja lub paranoja). Tetrabenazyna, która ma mniejsze prawdopodobieństwo wywoływania zaburzeń ruchowych jako efekt uboczny w porównaniu z innymi lekami, jest coraz częściej stosowana jako początkowe leczenie tików. Inne leki, takie jak klonidyna i guanfacyna, są również stosowane w łagodnych przypadkach.
Inne zabiegi medyczne
Zastrzyki z toksyny botulinowej (powszechnie znane jako zastrzyki "Botox") mogą leczyć niektóre tiki dystoniczne. Niektórzy ludzie znajdują ulgę w implantacji elektrod w mózgu.
Czego można oczekiwać w dłuższej perspektywie?
Dzieci, u których rozwinęła się przewlekła choroba motoryczna w wieku od 6 do 8 lat, zwykle powracają do zdrowia. Objawy zwykle ustępują bez leczenia w ciągu czterech do sześciu lat.
Dzieci, które rozwijają się, gdy są starsze i nadal doświadczają objawów w wieku 20 lat, mogą nie przerodzić się w zaburzenia tików. W takich przypadkach może stać się warunkiem na całe życie.
