Zrozumienie zapalenia wątroby typu C
Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest zakaźną chorobą wirusową, która może uszkodzić wątrobę. Jest spowodowane przez wirus zapalenia wątroby typu C (HCV). Ta choroba ma kilka genotypów lub odmian genetycznych. Niektóre genotypy są łatwiejsze do zarządzania niż inne.
Genotyp 3 wirusa zapalenia wątroby typu C jest trudniejszy do skurczenia niż inne genotypy, ale jest również trudniejszy w leczeniu. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co to znaczy mieć genotyp 3 i jak jest on leczony.
Co to znaczy mieć genotyp 3 wirusa zapalenia wątroby typu C?
Według Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) zidentyfikowano co najmniej siedem genotypów HCV. Każdy genotyp ma swoje własne podtypy - ponad 67.
Ponieważ każdy genotyp może być leczony różnymi lekami przez różny czas trwania, ważne jest, aby zidentyfikować genotyp danej osoby. Genotypy się nie zmieniają. Chociaż w rzadkich przypadkach ktoś może zarazić się więcej niż jednym rodzajem wirusa.
Około 22 do 30 procent osób z zakażeniami HCV ma genotyp 3. Badania kliniczne nad terapią tego genotypu były jak dotąd śledzone za badaniami innych genotypów. Obecnie uważa się, że ta luka zamyka się.
Badania nad lepszymi metodami leczenia są ważne, ponieważ istnieją dowody sugerujące, że osoby z tym genotypem doświadczają szybszego postępu zwłóknienia. Oznacza to, że tkanka wątroby może gęstnieć i blizna szybciej niż u kogoś z innym genotypem.
Ludzie z genotypem 3 mogą również mieć większe ryzyko ciężkiego stłuszczenia lub nagromadzenia tłuszczu w wątrobie. Może to spowodować puchnięcie wątroby i pogorszenie blizn. Może to również przyczynić się do ryzyka niewydolności wątroby.
Ten genotyp może również zwiększać ryzyko raka wątrobowokomórkowego. Rak wątrobowokomórkowy jest najczęstszą postacią raka wątroby, często występującą u osób z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C.
Jak rozpoznać genotyp, który posiadasz?
W przypadku infekcji HCV ważne jest, aby wiedzieć, który genotyp ma dana osoba. Umożliwi to świadczeniodawcy udzielenie najlepszej opieki poprzez opracowanie planu leczenia odpowiedniego dla typu HCV.
Ogólnie rzecz biorąc, jest to stosunkowo nowy składnik leczenia HCV. Przed rokiem 2013 nie było niezawodnego sposobu na odróżnienie różnych genotypów HCV, które mogą występować u osoby zakażonej. W 2013 r. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła pierwszy test genotypowania dla osób z HCV.
Różne testy amplifikacji kwasów nukleinowych mogą różnicować następujące genotypy:
- 1
- 1a
- 1b
- 2
- 3
- 4
- 5
W tym celu lekarz najpierw pobierze próbkę osocza krwi lub surowicy. W teście zostanie pobrany materiał genetyczny obecny w wirusie HCV. Stamtąd powstanie kilka identycznych kopii tego wydobytego materiału. Ta amplifikacja może pomóc zidentyfikować unikalny genotyp lub obecne genotypy.
Tego testu nie należy używać jako narzędzia diagnostycznego do określania infekcji HCV. Każdy, kto jest zagrożony HCV, powinien zostać poddany testowi na tę chorobę.
Diagnozowanie HCV
HCV diagnozuje się przez badanie krwi. Ten test jest zwykle wykonywany w lokalnym laboratorium diagnostycznym lub ośrodku zdrowia.
Uważa się, że jesteś zagrożony, jeśli spełniony jest którykolwiek z poniższych warunków:
- urodziłeś się w latach 1945-1965
- co najmniej raz w życiu zażywałeś nielegalne narkotyki w zastrzykach
- transfuzję krwi lub przeszczepienie narządów przeprowadzono przed 1992 rokiem
- jesteś pracownikiem opieki zdrowotnej z uszkodzeniem igłą, która mogła wystawić cię na HCV
- masz HIV
- urodziłeś się matce, która była HCV-pozytywna i nigdy nie byłeś testowany na HCV
Początkowy test wyszukuje przeciwciała HCV we krwi. Jeśli obecne są przeciwciała, oznacza to, że w pewnym momencie byłeś narażony na działanie wirusa. Ale to niekoniecznie oznacza, że masz HCV.
Jeśli wynik testu na obecność przeciwciał anty-HCV okaże się pozytywny, lekarz zleci dodatkowe badania krwi w celu ustalenia, czy wirus jest aktywny i jakie jest obciążenie wirusem. Twój wirusowy ładunek odnosi się do ilości wirusa, który jest we krwi. Niektóre osoby mogą zwalczać HCV bez leczenia, podczas gdy inne mogą rozwinąć chroniczną postać choroby.
Jak leczy się genotyp 3 wirusa zapalenia wątroby typu C?
Chociaż istnieją wytyczne leczenia dla każdego genotypu, nie ma jednej opcji dla wszystkich. Leczenie jest zindywidualizowane. Pomyślne plany leczenia opierają się na:
- jak twoje ciało reaguje na leki
- twoje miano wirusa
- twoje ogólne zdrowie
- wszelkie inne problemy zdrowotne, jakie możesz mieć
HCV zwykle nie jest leczone lekami na receptę, chyba że są chroniczne. Leczenie trwa zwykle od 8 do 24 tygodni i obejmuje kombinacje leków antywirusowych i innych leków atakujących wirusa. Te zabiegi mogą pomóc zminimalizować lub zapobiec uszkodzeniu wątroby.
Wykazano, że mniej prawdopodobne jest, że genotyp 3 odpowie na typowy przebieg nowych, bezpośrednio działających leków antywirusowych (DAA) zatwierdzonych przez FDA. Schematy o większym prawdopodobieństwie niepowodzenia mogą obejmować:
- boceprewir
- telaprewir
- simeprewir
Telaprewir został od tego czasu przerwany. Nie jest jasne, dlaczego genotyp 3 jest tak oporny na te zabiegi.
Stwierdzono, że genotyp 3 lepiej odpowiada na nowsze kombinacje leków, w tym:
- glecaprewir-pibrentaswir (Mavyret)
- sofosbuvir-velpatasvir (Epclusa)
- daclatasvir-sofosbuvir (Sovaldi)
A co z innymi genotypami?
Genotyp 1 jest najczęstszą odmianą wirusa HCV w Stanach Zjednoczonych i na świecie. Około 70 procent mieszkańców USA z HCV ma genotyp 1.
Na całym świecie dane sugerują, że około 22 procent wszystkich przypadków to genotypy 2, 4 i 6. Genotyp 5 jest najrzadszy, obejmując mniej niż 1 procent światowej populacji.
Dolna linia
Genotyp 3 wiąże się z wyższym odsetkiem raka wątroby, zwłóknienia i śmiertelności.Z tego powodu ważne jest ustalenie, który genotyp HCV ma ktoś, kto został zdiagnozowany z zakażeniem HCV.
Dzięki temu ktoś z tym genotypem może rozpocząć terapię, potencjalnie ograniczając uszkodzenia wątroby i inne poważne skutki uboczne. Im dłużej diagnoza i leczenie zostaną odłożone, tym trudniejsze stanie się leczenie i tym większe ryzyko powikłań.
