Co to jest zaburzenie paniki?
Zespół lęku napadowego pojawia się, gdy doświadczasz powtarzających się nieoczekiwanych ataków paniki. DSM-5 definiuje ataki paniki jako nagłe przypływy intensywnego strachu lub dyskomfortu, które osiągają szczyt w ciągu kilku minut. Ludzie z tym zaburzeniem żyją w obawie przed atakiem paniki. Możesz mieć atak paniki, kiedy poczujesz nagły, przerażający terror, który nie ma żadnej oczywistej przyczyny. Mogą wystąpić fizyczne objawy, takie jak ścigające się serce, problemy z oddychaniem i pocenie się.
Większość ludzi doświadcza ataku paniki raz lub dwa razy w życiu. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne informuje, że 1 na 75 osób może doświadczyć lęku napadowego. Zespół lęku napadowego charakteryzuje się ciągłym lękiem przed kolejnym atakiem paniki po przynajmniej jednym miesiącu (lub więcej) ciągłego niepokoju lub zmartwień związanych z kolejnymi atakami paniki (lub ich konsekwencjami).
Nawet jeśli objawy tego zaburzenia mogą być dość przytłaczające i przerażające, mogą być leczone i ulepszane. Szukanie leczenia jest najważniejszą częścią zmniejszania objawów i poprawy jakości życia.
Jakie są objawy paniki?
Objawy lęku napadowego często pojawiają się u nastolatków i młodych dorosłych w wieku poniżej 25 lat. Jeśli miałeś cztery lub więcej napadów paniki lub żyjesz w obawie przed kolejnym atakiem paniki po doświadczeniu jednego, możesz mieć zaburzenie paniczne.
Ataki paniki wywołują intensywny lęk, który zaczyna się nagle, często bez ostrzeżenia. Zazwyczaj atak trwa od 10 do 20 minut, ale w skrajnych przypadkach objawy mogą trwać dłużej niż godzinę. Doświadczenie jest inne dla każdego, a objawy często się różnią.
Typowe objawy związane z atakiem paniki obejmują:
- bicie serca lub kołatanie serca
- duszność
- czujesz, że się dusisz
- zawroty głowy (zawroty głowy)
- zawroty
- nudności
- pocenie się lub dreszcze
- drżenie lub drżenie
- zmiany stanu psychicznego, w tym uczucie derealizacji (poczucie nierzeczywistości) lub depersonalizacji (oddzielenie od siebie)
- drętwienie lub mrowienie w dłoniach lub stopach
- ból lub ucisk w klatce piersiowej
- obawiaj się, że możesz umrzeć
Objawy ataku paniki często pojawiają się bez wyraźnego powodu. Zazwyczaj objawy nie są proporcjonalne do poziomu zagrożenia istniejącego w środowisku. Ponieważ tych ataków nie da się przewidzieć, mogą one znacząco wpłynąć na twoje funkcjonowanie.
Strach przed atakiem paniki lub przywołanie ataku paniki może spowodować kolejny atak.
Jak wygląda atak paniki
Usłysz od prawdziwych ludzi, którzy doświadczyli ataku paniki.
Co powoduje zaburzenie paniki?
Przyczyny zaburzeń paniki nie są jasno zrozumiane. Badania wykazały, że zaburzenie paniki może być genetycznie powiązane. Zespół lęku napadowego wiąże się również ze znacznymi przejściami, które występują w życiu. Wyjazd na studia, ślub lub pierwsze dziecko są ważnymi przejściami, które mogą powodować stres i prowadzić do rozwoju paniki.
Kto jest zagrożony rozwojem zespołu lęku napadowego?
Chociaż przyczyny zaburzeń paniki nie są jasno zrozumiane, informacje na temat choroby wskazują, że pewne grupy są bardziej podatne na rozwój tego zaburzenia. Według National Institute of Mental Health, kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na rozwój choroby u mężczyzn.
W jaki sposób diagnozuje się zaburzenie lękowe?
Jeśli wystąpią objawy ataku paniki, możesz poszukać pomocy medycznej w nagłych wypadkach. Większość osób, które po raz pierwszy doświadczają ataku paniki, uważa, że ma atak serca.
Będąc na oddziale ratunkowym, awaryjny dostawca przeprowadzi kilka testów, aby sprawdzić, czy objawy są spowodowane zawałem serca. Mogą przeprowadzać badania krwi, aby wykluczyć inne stany, które mogą powodować podobne objawy, lub elektrokardiogram (EKG) w celu sprawdzenia czynności serca. Jeśli nie wystąpią żadne objawy niepożądane, zostaniesz odesłany do Twojego głównego zakładu opieki zdrowotnej.
Twój główny dostawca usług może przeprowadzić badanie zdrowia psychicznego i zapytać o objawy. Wszystkie inne zaburzenia medyczne zostaną wykluczone, zanim Twój główny dostawca usług opieki zdrowotnej postawi diagnozę paniki.
Jak leczy się lęk paniczny?
Leczenie zaburzeń lękowych koncentruje się na zmniejszeniu lub wyeliminowaniu objawów. Osiąga się to poprzez terapię z wykwalifikowanym specjalistą, aw niektórych przypadkach z lekami. Terapia zazwyczaj obejmuje terapię poznawczo-behawioralną (CBT). Ta terapia uczy zmiany myśli i działań, abyś mógł zrozumieć swoje ataki i opanować swój strach.
Leki stosowane w leczeniu zespołu lęku napadowego mogą obejmować selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), klasę leków przeciwdepresyjnych. Leki z grupy SSRI przepisane w celu leczenia lęku napadowego mogą obejmować:
- fluoksetyna
- paroksetyna
- sertralina
Inne leki stosowane czasami w leczeniu zespołu lęku napadowego obejmują:
- inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny (SNRI), kolejna grupa leków przeciwdepresyjnych
- leki przeciwwirusowe
- benzodiazepiny (powszechnie stosowane jako środki uspokajające), w tym diazepam lub klonazepam
- inhibitory monoaminooksydazy (MAO), inny rodzaj antydepresantów, który jest rzadko stosowany z powodu rzadkich, ale poważnych skutków ubocznych
Oprócz tych zabiegów istnieje wiele kroków, które można podjąć w domu, aby zmniejszyć objawy. Przykłady obejmują:
- utrzymywanie regularnego harmonogramu
- ćwiczyć regularnie
- wystarczającej ilości snu
- unikanie używania środków pobudzających, takich jak kofeina
Jakie są perspektywy długoterminowe?
Zespół lęku napadowego jest często stanem przewlekłym (długoterminowym), który może być trudny do leczenia. Niektóre osoby z tym zaburzeniem nie reagują dobrze na leczenie. Inni mogą mieć okresy, kiedy nie mają objawów i okresy, kiedy ich objawy są dość intensywne.Większość osób z zaburzeniami lęku napadowego odczuje pewne złagodzenie objawów poprzez leczenie.
Jak można zapobiec zaburzeniom panicznym?
Może nie być możliwe zapobieganie lękowi napadowemu. Jednak możesz zmniejszyć objawy, unikając alkoholu i środków pobudzających, takich jak kofeina, a także narkotyki. Warto również zauważyć, jeśli odczuwasz objawy niepokoju po niepokojącym wydarzeniu życiowym. Jeśli przeszkadza ci coś, czego doświadczyłeś lub doświadczyłeś, porozmawiaj o tym z głównym dostawcą usług opieki zdrowotnej.
